Próby ognia i wody

Nikita, Brynjar, Robin i Rysie to moi ulubieni bohaterowie. Świetne opowiadania, uzupełniające Aferę na tuzin rysiów.
Lekkie i zabawne. Z niecierpliwością czekam na więcej.

Zazwyczaj tak jest, że kiedy skończy się czytać coś, co człowieka bardzo wciągnęło, to zaraz zaczyna się jęczenie do autora - i co dalej, kiedy coś jeszcze? Aneta Jadowska postanowiła czytelnika rozpieścić i praktycznie w kilka dni po premierze "Afery na tuzin rysiów" ukazał się zbiór opowiadań uzupełniający tę pozycję. Ponieważ jestem zagorzałą fanką świata Jadowskiej w ogóle, a Nikity w szczególności, natychmiast po przeczytaniu "Afery" rzuciłam się na uzupełnienie - i było warto, było świetnie!
Z pierwszego opowiadania dowiadujemy się, jak wyglądało zlecenie, po którym Nikita ma koszmary senne, a Brynjar praktycznie w ogóle się wyłączył. Jak bardzo wypłynęła na nich zła magia i jak trudno jest się pozbierać, choć zadanie zostało wykonane. Tu po raz kolejny obserwujemy rozwój bohaterów, to już nie są po prostu zabójcy czy ochroniarze - coraz częściej do głosu dochodzi ich zupełnie inna natura.
Drugie opowiadanie, to dla mnie absolutny cymes - historia o tym, jak Rafał i Anna przyjeżdżają do Warsu, po zniknięciu Tadeusza. Zaczyna się jeszcze w ich spokojnym Kamiennym Potoku, kiedy Rafał chce jechać sam, a Anna wybija mu to z głowy, a potem okazuje się, jak bardzo nieprzyjaznym dla niej miejscem jest Wars. Anna odcierpi samo przejście przez bramę, ciężko zniesie czkawkę i uzna, że nie jest to miejsce do życia, ale zarazem będzie umiała razem z Rafałem zająć się gromadką młodych rysiów, dbać o nich i nawet narażając się na magię Sawy - ratować jednego z nich. Ciek...

Aneta Jadowska jest jedyną autorką, u której nie dość że akceptuję zbiory opowiadań uzupełniających, to jeszcze ich wyglądam. Zwykle kojarzą mi się z niedopracowaniem głównej historii, ale w stworzonym przez nią świecie tyle się dzieje i wszystko jest tak rozbudowane... U niej po prostu ma to swój urok.

„Próby ognia i wody" to trzy opowieści, które nie znalazły dla siebie miejsca w „Aferze na tuzin rysiów", ale są lekturą obowiązkową przy poznawaniu „Kronik sąsiedzkich". Pierwsze opowiadanie dzieje się przed pierwszym tomem, drugie w jego trakcie (perspektywa skupiona na młodszych rysiach), a trzecie po wszystkich opisanych wydarzeniach. Dzięki nim lepiej poznajemy Bryniara i około rysiową rodzinę, a niektórzy bohaterowie drugoplanowi nabierają kolorów. Wszyscy stają się nam bliżsi i — choć myślałam, że to niemożliwe — można polubić ich jeszcze bardziej.

Pochłonęłam na jeden raz. I to wszystko, co musicie wiedzieć. I co prawdopodobnie powinnam zdradzić, bo jakiekolwiek szczegóły w tym wypadku zdradzą zbyt wiele... Tak. Po prostu dajcie szansę Jadowskiej jeśli interesuje Was urban fantasy. Przyznam, że jej pierwsze powieści czytam, ale niekoniecznie mnie zadawalają, za to jej nowsze tytuły... Ach! Tak, je lubię ogromnie.

Ja i opowiadania to nie jest dobre połączenie. Ale dla opowiadań Anety Jadowskiej odstępuje od zasady "nie czytania" tej krótkiej formy. I tak samo było z "Próbami ognia i wody".

"Próby..." to uzupełnienie "Afery na tuzin rysiów". Bardzo potrzebne, wymagane i świetnie napisane. Wiem co mówię, bo ten zbiór podobał mi się bardziej niż sama książka. Minimalnie, bo minimalnie, ale właśnie to, że poznane tutaj wydarzenia mogły wskoczyć na swoje miejsce sprawiło, że nie mogłam oderwać się od lektury. Bardzo się cieszę, że autorka zdecydowała się na takie rozwiązanie i nie trzymanie nas w niepewności aż do kolejnego tomu.

Jest to książka dla wszystkich, którzy już znają nowe oblicze Nikity, i według mnie trzeba ją przeczytać, dla poznania całej sytuacji. Dla mnie to świetne rozwinięcie pierwszej części i osłoda czasu oczekiwania na dalsze losy Rysiów, Robina i Nikity.