Szamańskie tango

Name: Szamańskie tango
Rating: 7.55 (44 reviews)
ISBN: 9788379642564

Aneta Jadowska

7.6 /10

Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 44 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.6 /10

Ocena 7.6 na 10 możliwych
Na podstawie 44 ocen kanapowiczów

Opis

Być może nie powinien zabierać szesnastoletniej córki na miejsce brutalnej zbrodni, ale czy bez jej wrażliwości na duchy i talentu do wywąchiwania sekretów zdołałby złapać mordercę, zanim ten znów uderzy? Podwójne morderstwo w szczycie sezonu ogórkowego oznaczało dla Witkaca początek trudnego śledztwa i kłopotów. Jak niewiele wtedy wiedział o tym, co go czekało… Odkąd został ojcem, w jego życiu, poza nastoletnią córką, zagościła odpowiedzialność, stabilizacja, a nawet regularne posiłki. W pakiecie z nimi dostał: zamieszanie, strach i bezsenne noce. A jest jeszcze Sęp, nieustanne źródło chaosu. Przedwieczni w Zaświatach, którzy domagają się spłaty długu. I nie mniej przerażająca cicha rewolucja na komisariacie. Śmierć? Szaleństwo? Emerytura? Witkacy nie ma lekkich wyborów. Gdy na szali leży nie tylko jego spokój, ale i życie Kurczaczka, Szaman rusza w Tango. Taniec miłości i śmierci.

Data wydania: 2017-09-13

ISBN: 978-83-7964-256-4, 9788379642564

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Cykl: Cykl Szamański, tom 2

Serie: SQN Imaginatio, Thornverse

Kategorie: Fantasy, Powieść polska, Fantastyka

Stron: 392

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Autor

Aneta Jadowska

Urodzona 14 sierpnia 1981 roku w Polsce

Filolożka, wielbicielka pomysłów niepraktycznych i niełatwych, czym uzasadnia doktorat z literatury i wiele innych ślepych uliczek w swojej biografii. Od 2000 r. mieszka w Toruniu i chyba już jest torunianką, bo jak rodowici mieszkańcy miasta jednocz...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Aneta Jadowska

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Trudy ojcostwa.

8.01.2023

Drugi tom najczęściej bywa bardziej interesujący. Pierwszy tom wprowadza nas w świat powieści, poznajemy głównych bohaterów, już wiemy, czego możemy oczekiwać od akcji, ale czekamy, czym nas zaskoczą bohaterowie. W drugim tomie, zamiast dwóch opowiadań dostajemy pełnowymiarową powieść, dzięki temu mamy rozbudowaną akcję i więcej możemy dowiedzieć ... Recenzja książki Szamańskie tango

@jatymyoni × 30

Wybuch wulkanu gwarantowany

1.10.2021

Drugi tom, w zmienionej, niezwykłej oprawie o Piotrze Duszyńskim - zwanym Witkacym. Policjantem na jeden etat, na drugi jedynym szamanem w okolicy, od pół roku będący ojcem nastoletniej córki, która również objawia zdolności magiczne. Znowu witając się z pierwszą stronę wpłynęło się w tą historię, a jako, że nie miałam jakiejś dużej przerwy po... Recenzja książki Szamańskie tango

@M_d_books × 1

Podróż po Zaświatach

28.11.2021

„Szamańskie tango” to kontynuacja „Szamańskiego bluesa” autorstwa Anety Jadowskiej. Druga część ma w sobie to, czego w dużej mierze zabrakło mi w pierwszym tomie. Przede wszystkim mowa tu o większym skupieniu się na szamanizmie. Przyznaję, że z przyjemnością lepiej poznałam Zaświaty i rytuały, które pojawiły się na kartach powieści. Miały bardz... Recenzja książki Szamańskie tango

@Nidda

Zobacz wszystkie (3) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Vemona

2022-08-16

7 /10

Przeczytane Mam 2020 zakupy Fantasy Proza polska 2022

Tym razem nie mam się do czego przyczepić, autorka odpuściła męczenie zwierząt, natomiast przeciągnęła czytelnika przez miejsce zbrodni, cmentarz i zaświaty.
Witkacy nadal pracuje w policji, choć okazuje się, że może być z tym problem, ale przede wszystkim zaczyna coraz bardziej czuć się ojcem. Córka, którą poznał jako nastolatkę, zawładnęła całym jego sercem i jest zdolny do wszystkiego, by o nią zadbać.
Okazuje się, że Kurczaczek niesiony ambicją (moce ma duże, gorzej z umiejętnościami), mimo zawieszenia w szkole - ćwiczy swoje możliwości w miejscu, w którym może wywołać apokalipsę w Toruniu. Witkacemu udaje się ją uratować, ale sam pozostaje w Zaświatach, bo jednak musi przejść inicjację.
Zaświaty Witkacego są nawiązaniem do wierzeń indiańskich, pełne niezwykłych przydomków, sposobów działania, mitologii - muszę przyznać, że fascynujące.
Ogromnie podobała mi się historia Sępa, czyli ducha opiekuńczego Witkacego - w pierwszym tomie wydawał się głupawym nieudacznikiem, teraz zdecydowanie inaczej na niego patrzę.
Jedyne, co mnie nieco zdziwiło, to pewien rytuał - w ramach inicjacji Sęp i Witkacy zostają zamknięci w namiocie, muszą sobie mówić prawdę i jakoś się dogadać, bez tego nici z obrzędu. Bardzo to przypomina akcję, w czasie której Nikita z Brynjarem zostali zamknięci w mikroskopijnym pomieszczeniu i też zależało od tego całe ich dalsze życie.
Czy faktycznie obrzędy indiańskie i nordyckie są podobne? Czy może autorka nieco poszła na łatwiznę...

» czytaj dalej

× 8 | link |

@kasiarz1983

2021-09-30

Ciekawa książka dla fanów fantastyki. Moim zdaniem jedna z lepszych pisarki. Polecam całą serię i zastanawiam się czy będzie kolejny tom.

× 6 | link |

@ania_gt

2022-04-15

8 /10

Przeczytane Wiedźmy, potwory i inne diabelstwo Wakacyjny czasoumilacz

Zdecydowanie Witkacy zasługuje na czytelniczą uwagę. Drugi tom nie ma już formy opowiadań i fabularnie stanowi powieściową całość. Nasz bohater dopiero co został ojcem, a już musi ratować skórę swojej magicznie uzdolnionej córeczki, która odziedziczyła po tatusiu zdolność do wpadania w kłopoty. Witkacy będzie musiał udać się w długą podróż, by ocalić swą latorośl. Przejdzie odkładaną szamańską inicjację i zyska nowych sprzymierzeńców i wrogów. Świetna lektura!

× 4 | link |

@wiedzma.sol

2019-12-14

8 /10

Przeczytane Mam na półce

Zdecydowanie jestem pod wrażeniem. Po poprzedniej książce Autorki – Dziewczynie z dzielnicy Cudów trochę się pogniewałyśmy, miałam obawy że znów zaserwuje mi same powtórki z innych serii okraszone idealną postacią kolejnego wcielenia Mary Sue. Tu byłby to Marian Sue ale nadal ideał. Ale nie. Witkac nadal jest sobą.
Nadal jest niemłodym już gościem, nie nastolatkiem, z problemami, zbyt chudym by na niego lecieć, zbyt porąbanym by ktoś chciał się od tak zaangażować. Ale nadal jest świetnym przyjacielem. No i zaczyna być ojcem, nastolatki, ale daje z siebie wszystko.

A za to rzeczona nastolatka… Broi, psoci i sprowadza apokalipsy. Ją się powinno skrępować i poczekać aż zmądrzeje, bo to co ta dziewczyna wyrabia… Obłęd ;)
O dziwo nie mogę powiedzieć że autorka tworząc ją przesadziła. 15 lat to wiek brawury i ułańskiej fantazji, a gdy się do tego ma zdolności które rówieśnikom się nie śniły, można dać jazzu rodzicom podwójnie. Co też Wiktoria ambitnie czyni. No bo przecież najlepiej udowodnić swoją nieomylność i umiejętności prawie udanym opętaniem całego miasta nie?
Cóż to by było gdyby nie ojciec i Sęp.

A właśnie. Sęp. Poznajemy go na końcu pierwszego tomu. Sęp wkurza i irytuje, niemal się go nie lubi. A tu… Poznajemy go wraz z Witkacym i coraz mocniej się okazuje że nic nie jest takie na jakie wygląda. Sęp to bardzo ciekawa postać, złożona. Zbierająca od zarania dziejów cięgi za swojego brata (postać Kojota, dla mnie jedno z wielu udanych nawiązań) ...

» czytaj dalej

× 2 | link |

@katala

2019-11-18

8 /10

2018 Fantastycznie i paranormalnie

Gdyby miała wybierać, wybrałabym Szamańskie tango. Bo jaki jest Witkacy każdy widzi, ale jaki jest jako ojciec o wybranym przydomku, szaman podczas inicjacji to już nie tak prosto. Ostrożny, przewrażliwiony, pokonany, przygnieciony, wyrolowany, troskliwy i opiekuńczy? Poobijany, honorowy, dzielny, sprawiedliwi i sumienny? Akurat w tym przypadku proponowałabym przekonać się samodzielnie.
Nie wiem jaka jest Dora przed którą niejedna osoba mnie przestrzegała, ale po tych dwóch książkach, mniej więcej wiem jaki jest Witkacy, a co za tym idzie, wiem choćby odrobinę jaka jest Jadowska. Na gruncie szamana obarczonego jakiś czas temu niesfornym szesnastoletnim dziecięciem, spisuje się całkiem nieźle. Jest więc ojciec troskliwy, bo jakże mogłoby być inaczej, jest zbuntowane, mądre i niepokorne dziecię, bo jakby mogłoby być inaczej po takim ojcu. W sumie, jest bardzo fajnie. Ciekawie i interesująco. Relacje ojciec córka nader prawdopodobne, choć sceneria lekko bardziej bajkowa niż normalnie nam się zdarza.
O ile Szamańskiego bluesa czytało mi się jakoś fragmentarycznie, tak Szamańskie tango przeczytałam nie tylko za jednym zamachem, ale i w jednym ciągu myślowym. Niby poukładanych kilka historii, ale całość bardziej zespolona ze sobą niż w jedynce.
Świat stworzony przez Jadowską do mnie przemawia. Nie miałam większego problemu, aby do niego wejść i w sumie polubić jego bohaterów. Bo bohaterów Jadowskiej daje się lubić. Niektórych nawet bardziej niż innych. Bo kto nie kocha ...

» czytaj dalej

× 2 | link |

@Iwona_Nocon

2021-11-19

9 /10

Przeczytane

Kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z cyklem szamańskim przy okazji tytułu Szamański blues, nie sądziłam, że ta seria aż tak mi się spodoba. A wszystko za sprawą drugiego tomu - Szamańskie tango.
Dla Witkacego poza pracą i szamańską działalnością nic innego się nie liczyło, dopóki w jego życiu nie pojawiła się Konstancja, która oznajmiła mu, że mają razem córkę. Kurczaczek odziedziczył zdolności po ojcu, i ze względu na okoliczności musiał zostać zapisany do specjalnej szkoły, w której uczy się jak być szamanką. Niestety dziewczyna nauczona nowych możliwości, próbuje nieco przyspieszyć swój tok nauczania, co niestety nie kończy się dobrze. Na szczęście z pomocą rusza jej ojciec wraz z wujkiem Sępem. Czy misja ratunkowa się powiedzie?
Po lekturze pierwszego tomu, czułam niedosyt. Był on spowodowany tym, że nie przyzwyczajona do szamańskich obrzędów, nie potrafiłam przejść do porządku dziennego nad tym, że nachodziły one na sprawy kryminalne. Drugi tom w gruncie rzeczy opierał się jedynie na szamańskich klimatach i jestem tym zachwycona. Może nie wejdę w ten świat tak od razu, ale cieszę się, że nie odstrasza mnie on tak, jak kiedyś. Cieszę się, że Szamańskie tango to pozycja w której wszystko ze sobą współgra. Od okładki, poprzez ilustracje w książce aż po dialogi i fabułę. Ode mnie 9/10.

× 2 | link |

@AleksandraRK

2021-10-15

8 /10

Przeczytane

Na tym tomie też się nie zawiodłam. W przeciwieństwie do pierwszego tutaj mamy jedną ciągłą historię. Witkacego czeka trudniejsze zadanie niż kiedykolwiek. Musi zająć się swoją dorastającą córką, która pragnie być we wszystkim najlepsza. A w świecie szamanizmu może to doprowadzić do katastrofy.
W tym tomie najbardziej zachwyciło mnie oczytanie autorki. Pojawiały się nawiązania do kultury, literatury. Większość z tych rzeczy była mi znana, ale o niektórych musiałam poczytać. Czułam się zachęcona do poznawania tego wszystkiego, choć nie wiązało się to bezpośrednio z treścią książki.
Teraz bardziej podoba mi się postać Sępa. Gdy autorka pokazała jego motywacje, przedstawiła historię, to można go nawet polubić. Co do innych bohaterów, to każdy był świetnie przedstawiony. Choć niektórzy są bardziej irytujący, to inni od razu wzbudzają sympatię. A szczególnie ci z indiańskiej wioski. Sam ten wątek bardzo mi się spodobał. Jadowska nawiązała trochę do wierzeń ludowych, zbudowała ciekawą kulturę i pewnie dodała co nieco od siebie, co razem tworzy wspaniałą mieszankę.
Nie powiem, że jest to idealna książka, ale jest wciągającą lekturą z ciekawie zbudowanym światem (na szczególną uwagę zasługują Zaświaty), dojrzałymi (przeważnie) bohaterami i zakończeniem, które zachęcą do sięgnięcia po kolejny tom.

× 2 | link |

@silwana

2021-10-14

8 /10

Przeczytane

Pierwszy tom cyklu szamańskiego „Szamański blues” był dobry, ale też mnie jakoś nie zachwycił, za to „Szamańskie tango” wciągnęło mnie już od pierwszej strony i to tak, że książkę odłożyłam dopiero jak dotarłam do ostatniej strony. A zakończenie sprawiło, że chciałabym już mieć ostatni tom.
W tej części bardzo dużo można dowiedzieć się o Sępie, praktycznie wszystkie tajemnice zostały wyjaśnione. Po części można zrozumieć, dlaczego zachowuje się on tak, a nie inaczej.
Witkacy również bardzo dojrzewa, pewne wydarzenia sprawiają, że zaczyna inaczej patrzeć na swoje życie i wartości, w końcu zostaje też zmuszony do przejścia inicjacji, która tak jak się tego obawiał, do najłatwiejszych nie należy.
Jak tom pierwszy skupiał się bardziej na wątkach kryminalnych, tak w tej części jest go bardzo mało, praktycznie tylko jeden przypadek, za to dużo jest magii i szamanizmu, którego wcześniej mi zabrakło.
Tak jak i w poprzednich książkach autorki, tak i tutaj można znaleźć kilka pasujących do treści ilustracji, sama okładka również mi się podoba.

× 2 | link |

@uczyrwik

2021-11-06

8 /10

Wychowywanie nastolatki jest trudne to nie ulega wątpliwości, a wychowywanie nastolatki szamanki to już jazda bez trzymanki!
Przekonał się o tym na własnej skórze Witkac w "Szamańskim tangu" Anety Jadowskiej, jest to drugi tom trylogii szamańskiej.
W pierwszej części cyklu Piotr Duszyński aka Witkac dowiaduje się, że ma piętnastoletnia córkę Witorię, która wszyscy pieszczotliwie zwą Kurczaczkiem. Kurczaczek nie sprawia problemów, jest samodzielna, troskliwa, dobrze się uczy i chętnie chodzi na dodatkowe lekcje do szkoły dla magicznie uzdolnionych. Coś tu jest zbyt idealnie? Tak, to tylko fasada. Kurczaczek zachłyśnięta nowo odkrytymi możliwościami magicznymi próbuje przyspieszyć swoją naukę. To może zakończyć się apokalipsą! Na szczęście z opresji mogą uratować ją ojciec Witkac z ekscentrycznym wujkiem Sępem. Misja ratunkowa byłaby łatwiejsza gdyby Witkacy przeszedł wreszcie inicjacje szamańską, a Sęp nie miał śmiertelnych wrogów w zaświatach.

"Szamańskie tango" wartką akcją porywa nas w wir zdarzeń pod ramię z istotami z zaświatów. Jest to książka pełna humoru i czyta się ja bardzo lekko, ale wydaje mi się, że jest dojrzalsza niż poprzednia część czy seria o Dorze Wilk. Witkacy z melancholijnego lekkoducha zmienia się w kochającego ojca. Obserwujemy tę przemianę, przemyślenia, poświecenia jej towarzyszące i kibicujemy tej pokręconej rodzince. Wujek Sęp też pokazuje nam swoje bardziej ludzkie oblicze i bardzo fajnie śledzi się wzajemne relacje całej trój...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@Justyna_Buszka

2021-11-27

6 /10

Przeczytane 80 książek w 2021

Ten tom zdecydowanie różni się od pierwszego. Mamy tu mniej duchów a więcej zaświatów, opowieści i historii. Autorka pozwala nam trochę bardziej poznać świat i tą drugą stronę. Pojawiają się nowi bohaterowie. Poznajemy ich i ich rolę w całej drodze Witkacego do bycia szamanem. Mamy tu też więcej Kurczaczka ale przyznam szczerze trochę irytowało mnie jej zachowanie i lekkomyślność. Nigdy nie lubiłam momentu gdy coś uchodziło na sucho dzieciakom. Każdy powinien brać odpowiedzialność za swoje czyny. Ogólnie mam wrażenie, że ten tom jest bardzo przegadany i w głównej mierze skupia się na emocjach i psychice bohaterów niż na byciu szamanem i łapaniem duchów. Tyle krzyku o nic. Jeszcze to zakończenie... Wypadło bardzo słabo. Oczekiwałam chyba wspólnej nauki magii Kurczaczka i Witkacego a dostałam tego dosłownie kilka stron. Jakoś mi tak cała ta magia uleciała. Mam nadzieję, że 3 tom trochę się rozbuja i wrócimy do jakiejś akcji bo tu się trochę wynudziłam.

× 1 | link |

@mewaczyta

2021-10-11

7 /10

Przeczytane 🍃 Współprace 🍃

Witkacy nie może dłużej uciekać. Ani od kłopotów w pracy, ani od rodzinnego życia, ani tym bardziej od tego, co czeka na niego w zaświatach. Tym razem Aneta Jadowska nie daje nam dwóch opowiadań, jak w poprzednim tomie, a całą powieść, gdzie spotykamy mniej wrogów, a więcej mierzenia się z konsekwencjami swojego dziedzictwa. Więcej rozwijania relacji i rozbudowywania bohaterów. Czyli więcej wszystkiego, co lubię! Klimat jest nieco inny niż ten z pierwszego tomu (mniej ciemny i gęsty?), ale wciąż mi się podobało, bo Jadowska zdecydowane wie, jak umilić życie. Przynajmniej nam, bo bohaterom już nieszczególnie. I wiecie co? Najchętniej już, teraz, natychmiast zaczęłabym czytać trzeci tom, ale z bólem serca muszę czekać na jego premierę. Zdecydowanie jednak warto!

× 1 | link |

@esclavo

2021-11-29

7 /10

Przeczytane

Kurczaczek wpada w tarapaty, a Witkacy musi przejść szamańską inicjację. To i wiele innych mrocznych przygód czeka na nas (i Witkacego) w drugim tomie Cyklu Szamańskiego. Nie zabraknie humoru, nawiązań i dygresji, czyli elementów charakterystycznych dla pióra Anety Jadowskiej.

Ta część jest bardziej magiczna, skomplikowana i naszpikowana mrocznym klimatem, ale mimo tego ciągle utrzymana w lekkiej atmosferze. Świetnie mi się to czytało, bohaterowie łatwo dają się lubić i z przyjemnością możemy im kibicować. Ciekawa, wciągająca i nieodkładalna - taka jest ta powieść.

× 1 | link |

@magdalena.borkowska13

2024-06-03

7 /10

Przeczytane

Druga część trylogii o Szamanie - pogłębia wcześniejsze wątki, otwiera nową perspektywę.

Mam poczucie, że pierwsza była dla mnie ciekawsza. W drugiej zirytował mnie wątek związany z córką Witkacego, która wykazała się dużą nierozsądnością (z jednej strony przedstawiana jest jako mega inteligentna, zdolna, sprytna dziewczyna a w drugiej robi coś tak nieodpowiedzialnego - to mi się do końca nie klei; wydaje się sztuczne).

Wspaniały był wątek Sępa i Witkacego.

Mimo to polecam serię i jestem ciekawa dalszych losów naszych bohaterów.

× 1 | link |

@mara89

2022-12-18

6 /10

Przeczytane Przeczytane w 2022 roku

Kolejna część przygód Witkacego, Sępa i Kurczaczka. Sprawy przybierają coraz to gorsze obroty dla naszych bohaterów. Tym razem poznajemy więcej magicznego świata, a odrobinę mniej samego Torunia. Książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Humorystyczne wstawki tylko dodają uroku całej powieści. No i nowi bohaterowie - dają radę!

× 1 | link |

@marzipan_coffee

2021-11-28

"Szamańskie tango" autorstwa Anety Jadowskiej to drugi tom przygód szamana Witkacego. Książka napisana i wydana jest niezmiennie w świetnym stylu, zawiera w sobie dużo humoru, a od przedstawionej w niej historii nie można się oderwać. Bez wątpienia sięgnę po trzeci tom i liczę, że będzie on idealnym zwieńczeniem serii. Polecam.

× 1 | link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“(...) Wenancjusz Kapusta. Matko i córko, z takim zestawem każdy mógłby poczuć potrzebę mordu.”

“Szamanki są bardzo kruche, choć wydają się mieć dość siły, by nawrzeszczeć burzy w twarz.”

“Gniew to dużo energii, wypala się szybciej. Smutek jest niskoenergetyczny, może się tlić latami. I na dłuższą metę robi większą krzywdę duchowi.”

“Przypominał mi nieco wuja. Moja mama mówiła z czułością, że jest "oryginałem, który nawet jeśli ma wszystkie klepki, to troszkę poluzowane i niekoniecznie we właściwej kolejności".”

“Problem nie przestaje istnieć, kiedy mówisz o nim głośno, ale nie ma nad tobą władzy w takim stopniu jak wtedy, gdy milczysz. To samo jest z sekretami. To jest związek przemocowy - przyznanie się do istnienia problemu, a potem wzięcie kogoś na świadka to początek drogi, która prowadzi do wyzwolenia.”