Próby ognia i wody recenzja

Dzisiaj przychodzę do Was z wyjątkową książką od Pani Anety Jadowskiej. Mowa tutaj o „Próbach ognia i wody”, czyli 1.5 tomie „Kronik sąsiedzkich”. Nie wiem jak Wy, ale był to mój pierwszy kontakt z półtomówką - wcześniej unikałam takich rzeczy, jednak teraz żałuję. Pewnie się teraz zastanawiacie: po co zaczęłam czytać tę książkę, skoro unikam półtomówek? Już lecę z odpowiedzią... Tak samo jak w przypadku poprzedniego tomu, do recenzji tej książki zmusiły mnie urocze rysiątka, którym - nie wiem czemu - nie potrafię odmówić...Mimo początkowych obaw, że powieść ta nie przypadnie mi do gustu, to świetnie się przy niej bawiłam.

„Próby ognia i wody” zawiera w sobie trzy „krótkie” opowiadania, które stanowią pewnego rodzaju uzupełnienie poprzedniego tomu - „Afery na tuzin rysiów”. Jednak w moje gusta najbardziej trafił pierwszy fragment: „ Czym karmię swoje demony?” (Jednak nie mówię, że kolejne opowiadania są złe - broń boże, po prostu to opowiadanie kupiło mnie już od pierwszego rozdziału.)

Dzięki tej lekturze poznacie odpowiedzi na nurtujące Was pytania z pierwszego tomu:
W jaki sposób Nikita zabawiała demona? Co porabiali wilkołaczka Anna, Rafał i gromada rysiąt, kiedy Nikita, Robin i wiedźmy poszukiwały zaginionych braci Rudeckich? Jak skończył się kryzys Brynjara - co właściwie gryzło berserka?

Muszę przyznać, że powieść ta zmieniła moje odczucia co do „Afery na tuzin rysów”. Obie książki świetnie ze sobą współgrają - nie miałam nawet kiedy zgrzytać zębami podczas czytania. Jadowska bardzo dobrze sobie radzi jeśli chodzi o pobudzenie emocji u swojego czytelnika - nie raz podczas czytania śmiałam się jak głupia, czy wycierałam swoje łzy.

Należałoby też wspomnieć o trzech obrazkach, które występują jako okładka każdego opowiadania. Są wprost genialne, nie potrafię się na nie napatrzeć. Może nie jest ich dużo, jednak zawsze jest to jakaś atrakcja w czasie czytania, co bardzo doceniam.

Czy książkę polecam? Jeśli jesteście po lekturze „Afery na tuzin rysiów”, to szybciutko sięgajcie po tę pozycję. A jeśli są tutaj osoby, które nie czytały poprzedniego tomu - nalegam byście jednak w najbliższej przyszłości po niego sięgnęli. Oba tomy są genialne, jednak „Próby ognia i wody” podobały mi się odrobinę bardziej, przez co pewnie wrócę do tej lektury nie jeden raz.