Oczy uroczne

Name: Oczy uroczne
Rating: 7.96 (53 reviews)
ISBN: 9788328051638

Marta Kisiel

8.0 /10

Ocena 8.0 na 10 możliwych
Na podstawie 53 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.0 /10

Ocena 8.0 na 10 możliwych
Na podstawie 53 ocen kanapowiczów

Opis

Gdzie anioł nie może, tam czorta pośle. Laureatka Nagrody im. Janusza A. Zajdla powraca z nowymi dożywotnikami w kolejnej odsłonie bestsellerowego cyklu! Wraz z nieoczekiwanym atakiem zimy nadciągają równie niespodziewane kłopoty. Ktoś lub coś grasuje po okolicy, atakując przypadkowe osoby. Tymczasem Bazyl wyraźnie coś knuje i w tej intrydze niespodziewanie zyskuje sprzymierzeńca, zaś przyjaźń Ody z Rochem zostaje wystawiona na poważną próbę. Lecz wszystko to blednie w obliczu tajemnic sprzed wielu lat, jakie skrywa pobliski cmentarz — i niewielki staw w samym sercu ciemnego lasu. Nadciąga czas nieprzejednanej nocy. Czas śmierci.

Data wydania: 2019-03-13

ISBN: 978-83-280-5163-8, 9788328051638

Wydawnictwo: Uroboros

Cykl: Dożywocie, tom 3

Kategorie: Fantastyka, Fantasy

Stron: 318

dodana przez: bookkeeper

Mamy 1 inne wydanie tej książki

Autor

Marta Kisiel

Urodzona 18 października 1982 roku w Polsce (Wrocław)

Marta Kisiel – urodzona we Wrocławiu pisarka i tłumaczka, z wykształcenia polonistka. Debiutowała w 2006 roku na łamach internetowego magazynu „Fahrenheit” opowiadaniem Rozmowa dyskwalifikacyjna. Na swoim koncie ma ukochane przez czytelników cykle D...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Marta Kisiel

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

A wszystko przez te... oczy uroczne...

10.01.2024

@maciejek7 × 36

Mały czort, duże kłopoty i moc wspaniałej rozrywki!

15.03.2019

Każdy czytelnik ma z pewnością swój ulubiony powieściowy cykl, na którego to kolejną odsłonę czeka z nie mniejszą niecierpliwością, aniżeli wieloletnia narzeczona na oświadczyny partnera... W moim przypadku takim cyklem jest z pewnością porywająca, intrygująca i przezabawna fantastyczna saga pt. "Dożywocie", autorstwa Marty Kisiel! Po lekturach ... Recenzja książki Oczy uroczne

@Uleczka448 × 2

Oczy uroczne

22.12.2023

"[...] najważniejsze, żeby człowiek miał w życiu kogoś takiego, przy kim nie musi otwierać ust, jeżeli nie chce. Kogoś takiego, komu nawet nie musi niczego tłumaczyć, bo ten ktoś po prostu wie. Rozumie. I niczemu się nie dziwi. [...] Nie ma takiego nieszczęścia, z którego nie dałoby się wygrzebać we dwoje, skarbeńku. Tylko musi trafić swój na sweg... Recenzja książki Oczy uroczne

@feyra.rhys × 1

Oczy uroczne

11.06.2019

Kilka miesięcy temu miałam okazję przeczytać @Link, które jest pierwszą częścią cyklu. Było to jednocześnie moje pierwsze spotkanie z twórczością Marty Kisiel i z tego, co pamiętam, było ono naprawdę udane. Jak było tym razem? Główną bohaterką jest Oda Kręciszewska, która jest totalnie zakręconą kobietą. Niemal od razu, jak tylko się pojawiła, wz... Recenzja książki Oczy uroczne

@Natalia_Swietonowska × 1

Zobacz wszystkie (8) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Edyta_09

2024-05-18

Przeczytane Audiobook

Trzecia część cyklu 'Dożywocie' jest moim zdaniem najsłabsza i dosyć luźno powiązana z poprzednimi dwiema częściami. Mimo to, słuchało się bardzo dobrze, a Bazyl godnie zastępował przeurocze Licho z poprzednich części.
Ogromne brawa należą się pani lektorce, dzięki której słuchanie to sama przyjemność - Licho i Bazyl w jej interpretacji to czysta poezja.
Malutki minus - skrzypiące krzesło, na którym (jak podejrzewam) siedziała lektorka podczas nagrywania lektury.

× 7 | link |

@Vemona

2020-01-09

9 /10

Przeczytane Fantasy Mam Proza polska 2020

Kolejna opowieść z Kiślowersum, tym razem Ałtorka zdecydowanie przełożyła akcenty. Z zabawnego "Dożywocia" stopniowo przeszliśmy w dużo mroczniejszy świat.
Oda Kręciszewska, znana z opowiadania "Szaławiła", zadomawia się w swoim domu, zbudowanym na miejscu spalonej Lichotki, podtrzymuje przyjaźń z Rochem, opiekuje się Kuleczką i Bazylem, pracuje w miejscowej przychodni, wydawałoby się, że zapuściła korzenie i wszystko jest uładzone. Ale zbliża się Przesilenie Zimowe, które może zmienić całe jej życie. Roch ją uprzedza, jak należy się w tym okresie zachowywać i jakich rytuałów dopełnić, ale Oda - cóż, jest szaławiłą, nie do końca przekonaną, że ma to jakikolwiek sens - i przekona się o nim bardzo dobitnie.
Ałtorka sięga tym razem po naszą rodzimą demonologię, odwołuje się do wierzeń i rytuałów, nie idąc przy tym na łatwiznę i nie poprzestając na wile i płanetniku, za to dodając bardzo wyszukane istoty z tej "drugiej strony" i każąc swoim bohaterom, szczególnie Odzie, podjąć zdecydowanie nierówną walkę o przetrwanie.
Zachwyciły mnie zarówno lingwistyczne popisy Bazyla, który wprowadza w mroczność powieści element baśniowo-zabawny i rozluźniający, jak i stworzenie niezwykle spójnego świata, właściwie nie równoległego, a współistniejącego z naszym, przy czym wyjątkowo polubiłam jedną z postaci, choć na pierwszy rzut oka można było na samą myśl o niej dostać dreszczy. Nie zamierzam się tu bawić w streszczanie, bodaj pobieżne, lektury - jest tak skonstruowana,...

» czytaj dalej

× 6 | Komentarze (1) | link |

@Antoniowka

2021-02-27

9 /10

Przeczytane

Nieczęsto zdarza się, że seria z każdym kolejnym tomem jest lepsza. A tak jest – moim skromnym zdaniem – w tym przypadku. „Dożywocie”, choć mi się podobało, to drażniła mnie zbyt duża dawka humoru, „Siła niższa” była dużo lepsza, a „Oczy uroczne”… No cóż, utrzymane w innym klimacie, z innymi postaciami, bardziej mroczne – to książka idealna, od której nie mogłam się oderwać!

Autorka znalazła świetny sposób na odświeżenie serii – zaproponowała czytelnikowi nowych bohaterów, a trzeci tom z poprzednimi połączyła jedynie cienkimi niteczkami powiązań. Co prawda nie ma tu Licha (pojawia się tylko w jednej scenie), nad czym ubolewam, ale jego rolę (rozczulająco-komediową) przejął mały czort „z rodowodem” i wadą zgryzu. Bazyl, choć wywodzi się ze zgoła innych rejonów pozaziemskich, skradł moje serce na równi z Lichem.

I tu mała uwaga – „Szławiłę” czytałam w wersji elektronicznej. I nie do końca doceniłam specyficzny sposób wysławiania się Bazyla – przekroczyło to po prostu moje możliwości lingwistyczne, że się tak wyrażę. „Oczu urocznych” słuchałam i dzięki świetnej lektorce mogłam w całej okazałości poznać charakter małego czorta, bez łamania sobie języka.

Lekturze niemal całej książki towarzyszy uczucie niepokoju – zima, śnieg, dom pośrodku lasu i siły nieczyste, które budzą się w czasie przesilenia. Wszystko to tworzy niesamowitą atmosferę.
Autorce pewnie nawet nie śniło się, gdy pisała książkę, że w 2020 roku będzie bardzo głośno o ruchu antysz...

» czytaj dalej

× 5 | link |

@wiedzma.sol

2019-12-14

9 /10

Przeczytane Mam na półce Wyzwanie 52 książki w 2019

Książki Marty Kisiel darzę ogromną miłością od lat.
Czytam wszystko to co tylko Ałtorka napisze, choć czasem coś oszczędzam sobie niejako na później. Później zawsze nadchodzi szybciej ;) to takie uzależnienie.

"Oczy uroczne" dorwałam jak tylko pojawiły się w moim zasięgu. Nie było innej możliwości ;)
I delektowałam się, bo przecież znów czekać trzeba będzie długo, więc... Zeszło mi z książką chyba dwa dni. Czytałam każde zdanie z pietyzmem, stronę każdą dwukrotnie. Każde słowo dokładnie literkę po literce, żeby jak najmocniej nasycić się tym co Ałtorka stworzyła.
Jak zawsze mnie zachwyciła. Zachwyciła w inny sposób, gdyż "Orzy uroczne" zupełnie nie przypominają mojego ukochanego "Dożywocia".
Kisiel straciła niewinność, albo zachowuje ją dla swego cyklu dla dzieci. Tu jest mrocznie. Bliżej w określeniu gatunku do thrillera paranormalnego niż komedii fantasy, bliżej jest 'Oczom' do dziwnej 'Toni' niż do wcześniejszej twórczości Pisarki.

Jest zagadka, jest klimat, mroźny, gęsty, mroczny. Jest nawet czarny charakter, są detektywi walczący ze złem. Mówię Wam, to thriller jak nic!
Chociaż (i to będzie mój jedyny zarzut co do książki, ale wybaczam, no bo wiecie. to Kisiel) sprawcę można naprawdę szybko wytypować. Trafnie. Troszkę za wcześnie padły wskazówki, trochę za mocno mamy go pokazanego palcem.
No chyba, że czytelnik miał wiedzieć szybciej od Ody. To właśnie czepianie odkładam na półkę i zostaje sam zachwyt ;)

Zachwyt za to ...

» czytaj dalej

× 4 | link |

@Bibliotecznie

2019-03-03

8 /10

Przeczytane

Na cykl Dożywocie składają się obecnie cztery publikacje. Po pierwszym i drugim tomie następuje tom o nietypowej numeracji 2.5 - "Szaławiła". Kolejne są "Oczy uroczne", czyli dalszy ciąg wspomnianego szaławiłowego opowiadania.

O fabule tego tomu pisać nie będę, ponieważ jeśli ktoś nie czytał poprzednich tomów, to nie chciałabym psuć mu tej przyjemności.

Główną bohaterką powieści jest Oda Kręciszewska, lekarka kochająca swój nowy dom, zbudowany na odludziu, dokładnie w miejscu Lichotki, która poszła z dymem. Jest również Roch, często chmurny i milczący mężczyzna, który z oddaniem wypełnia powierzone mu zadania.
Moje serce skradł Bazyl, ewidentnie. Czort nad czorty, najlepszy z możliwych! Jego wada wymowy sprawiła, że musiałam się wyjątkowo skupić na lekturze, ale to była ogromna przyjemność. Myślę, że mogę go spokojnie postawić na jednym szczebelku wraz z pewnym przesłodkim Lichem ;-)
Jest jeszcze kilka innych interesujących postaci, które nadają tej historii niepowtarzalnego klimatu. I żeby była jasność... Nie znacie dnia, ani godziny, w której okazać się może, że nie każdy jest tym, za kogo się podaje.

Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu. Gładkie zdania sprawiają, że powieść czyta się naprawdę szybko (wyłączając wypowiedzi Bazyla :D) i z dużą przyjemnością. Każdy kolejny rozdział przynosi nowe wydarzenia, nie ma czasu na nudę.
Wprawdzie w wypowiedziach Ałtorki (pisownia zamierzona) pojawia się trochę straszne słowo "domknięcie",...

» czytaj dalej

× 4 | link |

@Wiesia

2019-12-05

8 /10

Przeczytane Posiadam 📚 Przeczytane 2019 fantastyka 🛸

"Za lasem, za górą
Zszedł się wicher z chmurą"
Przeurocza,ciepła powieść.
Nie czytałam poprzedniej części ale nie przeszkadzało mi to cieszyć się lekturą.

× 4 | link |

@beata87

2019-11-17

9 /10

Przeczytane

Rewelacyjna powieść fantasy. Kontynuacja opowiadania Szaławiła. Oda - wiła i Roch - płanetnik, razem z przeuroczym Bazylkiem, walczą z homenem, makabrycznym zagrożeniem dla wszystkich istot żyjących, tak czy inaczej:) Momentami śmieszna, momentami dramatyczna, zawsze doskonała, mroczna opowieść oparta na motywach ludowych wierzeń, zabobonów i przesądów. Czekam na kolejne powieści p. Kisiel... uwielbiałam aniołka, uwielbiam czorcika:) Kiedy ponownie ich spotkam?

× 3 | link |

@daka_portal

2020-01-06

9 /10

Przeczytane

Marta Kisiel moja ulubioną Ałtorką jest!
Nie będę opowiadać fabuły. Powiem tylko, że światy kreowane przez Ałtorkę w każdej kolejnej książce wciągają cię jak kisiel ( co zrozumiałe), uczą, mamią i nie pozostawiają obojętnym. I ten język! I ta wada wymowy!!!

× 2 | Komentarze (1) | link |

@book_matula

2024-02-04

10 /10

Znacie to uczucie, kiedy tak bardzo zżyliście się z bohaterami książki, że po skończeniu jej pozostał taki niedosyt i tęsknota za bohaterami? Od pierwszego tomu moje serce skradł uroczy aniołek zwanym Lichem, który ma uczulenie na własne piórka. Czytając opinie innych stwierdzam, że chyba każdy, kto przeczytał tę serię będzie takiego samego zdania, że małe Licho jest najlepsze. W trzecim tomie muszę przyznać, że poza krótkim epizodem brakowało mi go bardzo, ale mamy kogoś nowego zwanego Czortem oj ten to potrafi wywieźć na manowce, a to jego seplenienie dodaje mu cudownego uroku :p.

Przed wami trzeci tom serii Dożywocie, które dla mnie jest must have 2024. Polecam tę, jak i inne książki autorki, a Licho poznacie też w innych seriach. Poznacie Ode Kręciszewską, która dziwnym trafem trafia w miejsce które przysporzy jej trosk, zmartwień oraz chwil które skradną jej serce. Ta część różni się od poprzednich ponieważ mają kilka rzeczy wspólnych, o których nie będę pisała, bo to cała frajda w odkrywaniu. W tej części, jak i poprzednich nie brakuje słowiańskich wierzeń magii różnych bóstw, chociażby w postaci Rocha, który jest płanetnikiem.

Jak to jest zaczynać swoje życie od nowa? Ile to razy ktoś z was słyszał „Co ty robisz”? Albo „W życiu to się nie uda”? A może „Zwariowałaś/łeś na stare lata”? Oda nie ma lekko, bo z dala od najbliższej cywilizacji odbudowuję dom w miejscu spalonej Lichotki i od tego zaczyna się masa przygód, na któr...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@maciejek7

2024-01-10

8 /10

Przeczytane EmpikGo fantazy

Chociaż czytałam już tę książkę kilka lat temu, to jednak chciało mi się wrócić do jakiejś miłej lektury i wybór padł właśnie na "Oczy uroczne" Marty Kisiel. Wysłuchałam więc rewelacyjnego audiobooka, który wprowadził mnie nie tylko w świetny humor, ale i w magiczny zimowy klimat.
Dodatkowo znajdziemy w nowym wydaniu opowiadanie "Szaławiła", które jest wstępem do "Oczy uroczne".
I chociaż jest to trzecia część serii "Dożywocie", to myślę, że można ją czytać jako osobną powieść, tym bardziej, że właśnie tu następuje zmiana głównego bohatera. Tym razem jest nią Oda - Szaławiła, która po wielu latach spędzonych na obczyźnie, powraca do kraju i nieoczekiwanie buduje dom w miejscu spalonej Lichotki. Wbrew radom przyjaciółki i wszystkiemu, Oda postanawia zamieszkać w tym oddalonym od cywilizacji miejscu. Całkiem sama, z dala od ludzi, z dala od wszystkiego... Pomaga jej tylko Roch, płanetnik...

× 1 | link |

@Amarisa

2019-03-13

7 /10

Przeczytane

Dziś premiera najnowszej powieści Marty Kisiel :D "Oczy uroczne" oficjalnie w księgarniach :D
A u mnie na blogu premierowa recenzja :D Zapraszam ^_^
http://magicznyswiatksiazki.pl/oczy-uroczne-marta-kisiel/

× 1 | link |

@lifeasbooklover

2020-06-05

10 /10

Przeczytane

Dawno już tak dobrze nie bawiłam się przy książce 😊 Jestem zachwycona 🥰 Książka jest bardzo zabawna, a audiobooka bardzo miło się słucha. Przepadłam totalnie w miłości do tej książki.

× 1 | link |

@ania_gt

2020-07-30

8 /10

Przeczytane Moje ssskarby ukochane

Trzecia część cyklu i znowu niespodzianki. Tym razem jest groźniej i mroczniej. Dla mnie wartością dodaną są odniesienia do rodzimej mitologii słowiańskiej. Świetna lektura!

× 1 | link |

@przyrodazksiazka

2021-03-27

9 /10

Przeczytane

Na początku chciałabym wspomnieć, że bardzo spodobała mi się okładka książki. Od razu sobie pomyślałam, że będzie tu coś hipnotyzującego. No i powiem wam, że historie opisane przez panią Martę są naprawdę wyjątkowe. Ma ona tak wybujałą wyobraźnię, nawet jakiej chyba ja nigdy nie miałam. A uwierzcie mi, że sporo potrafię sobie utworzyć. Nie mam pojęcia skąd ona ma pomysły na książki. No i ci bohaterzy, niczym wyjęci z kosmosu, lub z piekła rodem. Stworzenia na pozór normalne, ale totalnie abstrakcyjne. Nawet kiedy czytałam o pewnej kozie, to wydawało mi się, że chodzi o zwykłą kozę. Z pewnością nie myślałam o takiej, jaką autorka przedstawiła:-) I to wielkie, dziwne coś, co rani mieszkańców. To coś dziwnego z lasu naprawdę hipnotyzuje i długo nie mamy pojęcia o co chodzi. To coś również napada Odę i działa z tak wielkiego zaskoczenia, aż sama się wystraszyłam.
Zło nadchodzi wielkimi krokami, a mnie wciąż ciekawił fakt, gdzie spotkam te urocze oczy z tytułu:-) Wraz z dalszymi stronami czuć, że nadchodzi coś ciemnego, niebezpiecznego i tajemniczego. Domyślamy się, że nadchodzi śmierć, choć w opisach jeszcze jej nie widać. Wiemy, że chodzi tu o coś dawnego i tak naprawdę ciężko jest się na to przygotować. Ja nie przewidziałam tutaj żadnej sytuacji, ani zachowania bohaterów. Jak zawsze się mówi, że książka ma dwie części, tą, która da się przewidzieć i tą odwrotną, tak tutaj mamy zupełnie coś innego. Mamy tą trzecią część, której mało, że się nie spodziewamy, to jeszcze n...

» czytaj dalej

| link |

@burgundowezycie

2023-12-27

Przeczytane

W tym tomie poznajemy Odę, lekarkę, która po latach spędzonych za granicą postanawia kupić działkę i postawić dom… I nie było by w tym nic zaskakującego gdy nie fakt, że stawia go na miejscu, gdzie niegdyś stała Lichotka. Po pewnym czasie, w nowo postawionym domu, zaczynają się dziać nieprawdopodobne rzeczy, a z piwnicy zdaje się wychodzić potwór. Główna bohaterka, w miarę upływu czasu, odkrywa historię i sekrety starego domu z wieżyczką oraz jego okolicy 🏠.

„Oczy uroczne” to historia pełna tajemnicy i magii, a dodatkową atmosferę niepokoju tworzy zimowe przesilenie. Nie jest to już komedia, jak w przypadku poprzednich, a bardziej kryminał z elementami nadprzyrodzonymi oraz odrobiną romansu. Nowi bohaterowie Oda, Bazyl, Kuleczka, piesek i przystojny płanetnik Roch to postacie, które wzajemnie dopełniają fabułę oraz od razu zaskarbiają serce czytelnika. Ponadto w książce znajdziemy również interesujące opisy obrzędów słowiańskich dotyczących przesilenia zimowego np. dwunastnicy świątecznej, które sprawiają, że fabuła jest jeszcze bardziej zajmująca 🤩.

„Dożywocie” to fantastyczna seria, którą Wam z całego serce polecam. Bardzo polubiłam się ze stylem Autorki jak i historiami, które tworzy. Dlatego z chęcią sięgnę po tzw. cykl wrocławski, który pewnie się nie zdziwicie, bardzo mnie interesuje ze względu na gatunek przygodowo-historyczny z fantastyką grozy, jaki i na Wrocław.

Dziękuję za zaufanie i...

» czytaj dalej

| link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Osobiście odrzuca mnie myśl o upersonifikowanej sile wyższej, która wedle własnego widzimisię rozstawia nas jak piony na szachownicy, a my nie dość, że nie mamy żadnego wpływu na to, jaki ruch wykonamy w swojej turze, to jeszcze musimy co roku wyprawiać kinderbal jej pierworodnemu, żeby mu nie było przykro.”

“Ludzie chętnie uciekają w przesądy, by w ich cieniu ukryć się przed prawdą jak przed słońcem w upał. Prawda ich pali, bo nie pasuje do ich wizji świata, a przede wszystkim wizji samych siebie. Oczywiście, wizji pięknej, spójnej i obiektywnej (...) Przyczyn osobistych klęsk i niepowodzeń szukają wszędzie wokół, zamiast stawić czoło własnej głupocie czy nieudacznictwu. To nie ja, ja sobie niezasłużyłem. To świat. To los!”

“- [...] najważniejsze, żeby człowiek miał w życiu kogoś takiego, przy kim nie musi otwierać ust, jeżeli nie chce. Kogoś takiego, komu nawet nie musi niczego tłumaczyć, bo ten ktoś po prostu wie. Rozumie. I niczemu się nie dziwi. [...] Nie ma takiego nieszczęścia, z którego nie dałoby się wygrzebać we dwoje, skarbeńku. Tylko musi trafić swój na swego. Swój na swego.”

“- [...] Przyświeca im najbardziej ludzkie z uczuć.
- Strach?
- Miłosierdzie. Sęk w tym, wiło, że ludzkie miłosierdzie, gdy nie ma żadnego przewodnika, może zaślepić równie łatwo co gniew. I wtedy pragnienie czystego, nieskalanego dobra przeistacza się w paniczną ucieczkę przed cierpieniem. Nawet matka, gdy próbuje uchronić młode przed wszelkim cierpieniem tego świata, bez względu na cenę, potrafi wyrządzić mu większą krzywdę, niż byłby zdolny wyrządzić świat. Nie z głupoty, podłości czy strachu, choć tak chciałoby się myśleć, choć tak byłoby łatwiej. Czyni tak z miłosierdzia. Nie pozwala mu biec. Nie pozwala mu walczyć. Nie pozwala mu płakać. Nie pozwala mu...
- [...] Żyć.”