Skradziony klejnot

Książki autora Skradzionego klejnotu dotychczas oferowały ciekawą zagadkę kryminalną i sporo humoru, za które polubiłem po nie sięgać. Zawsze dobrze bawiąc się i miałem sporo frajdy w czasie czytania. Zabierając się za historyczną powieść z wątkiem kryminalnym oczekiwałem również zabawnych sytuacji jakie zwykle występują w jego książkach. Byłem zaciekawiony jak sobie poradzi autor w takiej powieści i oczekiwałem przedstawienia wydarzeń, bohaterów i przygód w krzywym zwierciadle. Dlatego tak chętnie zabrałem się do czytania najnowszej książki autora.

Zostajemy przeniesieni w siedemnasty wiek w czasach panowania Jana III Sobieskiego, gdzie umiejscowiono akcję powieści. Do Polski zostaje wysłana Julia Zasławska, która wraz z kuzynem i swoją opiekunką wyrusza do siedziby swojej ciotki. Po drodze nie obywa się bez przygód i niebezpieczeństw. Po przyjeździe zostaje wciągnięta w wir intryg i kryminalnej sprawy, którą wraz z pomocą przyjaciół będzie musiała rozwikłać.

Najnowsza książka autora wydawała mi się na pierwszy rzut oka osadzonym w historycznym okresie kryminałem z dozą humoru z gatunku płaszcza i szpady. Dlatego może spodziewałem się po niej więcej i moje oczekiwania takie były, aby dostać przyjemną i wciągającą pozycje do przeczytania. Przygody bohaterów jakie otrzymałem są ciekawe i nie pozbawione nieraz lekkiego humoru oraz niebezpieczeństwa. Na pewno na nudę nie mogłem narzekać, bo cały czas coś działo się. Były pojedynki, nawet karcze...

Rodzinna historia z XVII wieku, którą pisarka Róża Krull dostała do przeczytana od swojego przyjaciela z młodości Karola.

Osiemnastoletnia hrabianka Julia Zasławska przerabia właśnie pierwszego w życiu kaca. Dowiaduje się również, że musi wyjechać z Paryża do Warszawy, gdzie ma odziedziczyć majątek po ciotce, hrabinie Baworowskiej. Zabiera ze sobą pokojówkę Camille a dołącza do nich jeszcze kuzyn Pierre Carlet, elegancik i bawidamek.
Próbę porwania młodej bohaterki spod karczmy udaremnił Janko Gniewkowski, herbu Cholewa, który od tej chwili towarzyszył im w podróży.lx
Różnice poglądów, sposobu bycia, ubioru, sprawiają podróżnym (szczególnie panom) sporo kłopotu (często są niebezpieczne, ale i zabawne).
Warszawa i rezydencja hrabiny zaskoczyły dziewczynę.

Miejscem akcji jest też w Villa Regia, gdzie rezyduje Maria Kazimiera. Do grona dwórek królowej dołącza piękna Julia. Pierwsze spotkanie z żoną Sobieskiego odbywa się w momencie wielkiej tragedii, zaginięcia talizmanu królowej.
A to jeszcze nie koniec nieszczęść...
Ciotka wymyśliła sobie bowiem wydać bratanicę dobrze za mąż.
A Julia ma zacięcie detektywistyczne.

Więcej nie zdradzę...


Fakty historyczne mieszają się tu z fikcją literacką. Prawda z plotkami i ciekawostkami (wielu z nich nie znałam).
Barwny język, jakim jest napisana ta opowieść to kolejna zaleta. Świetnie się bowiem czyta. Do tego dochodzi poczucie humoru autora. I mamy komplet do dob...

Skradziony klejnot to powieść, która przenosi czytelników do XVII wieku na dwór Jana III Sobieskiego i Marii Kazimiery. Alek Rogoziński postanowił stworzyć coś nowego i wzbogacił swoją kryminalno-obyczajową powieść o sporą szczyptę historii. Zrobiło się kostiumowo i barwnie, zwłaszcza gdy na scenie pojawia się Carlet, który jest rajskim ptakiem w tej historii. A warto podkreślić, że autor nie lukruje tamtych czasów, a wręcz przeciwnie, wprowadza do swojej opowieści mrok, gęstą atmosferę, intrygi oraz dziwne zbiegi okoliczności. Momentami robi się tajemniczo, niebezpiecznie i intrygująco. Fabuła z każdą stroną nabiera tempa i rumieńców, a to zdecydowanie zasługa dziwnych, zagadkowych i niebezpiecznych okoliczności aniżeli miłosnych uniesień. Książkę czyta się naprawdę szybko, a fabuła nie przytłacza czytelnika, choć czasami ma się wrażenie, że płynie ona zdecydowanie zbyt szybko. Podsumowując: Skradziony klejnot to lekka, zabawna, wciągająca kostiumowa komedia kryminalna. Idealna do czytania przed snem – relaks i dobry humor gwarantowany. Warto jednak uważać, bo druga połowa książki tak wciąga, że można czytać do późnych godzin nocnych. Jak dla mnie bomba! Takiej książki potrzebowałam. Kryminalnie, kostiumowo i świeżo, a do tego lekko i zabawnie. Nie mogę się już doczekać kolejnej części! Polecam!

Po książki Alka Rogozińskiego sięgam w ciemno. Lubię jego lekki styl, ciekawe postacie i uszczypliwe komentarze na temat codzienności. Tym razem jednak autor cofa się w czasie, co ma znaczący wpływ na powieść. Akcja rozwija się dość powoli. Poznanie bohaterów, ich dziejów oraz dotarcie do Warszawy zajmuje połowę książki. Zaczęłam się wtedy niepokoić, gdzie się zatem zmieści ta obiecana akcja. (Była, choć mniej, niż się spodziewałam). Niewątpliwym plusem tej pozycji są bohaterowie. Oryginalni, barwni (w przypadku Pierra nawet bardzo). Drugi plus, to przygotowanie historyczne, nadaje całości autentyczności. Mamy tu nieco ironii i docinek, choć ze względów na czas akcji, nieco okrojonych "dobrym wychowaniem". Jako wstęp do serii, książka wypada całkiem nieźle, choć więcej w niej obyczaju, niż sensacji. Mam nadzieję, że następne tomy przyniosą mniej opisów, a więcej "szpady".

Typowy Alek Rogoziński i niby fajnie, że przeniósł swój świat w XVII wiek, zahaczył o dwór francuski po to żeby skończyć w Polsce… jednak to wciąż jest dokładnie tym samym czym są jego inne opowieści - tylko tym razem w kostiumach.

Świetna powieść. Dobrze wyważona, była i tragedia i komedia, a i ciekawostek nie zabrakło. Postacie barwne i wyraziste. Początek tej sagi udany, oby kolejny tom utrzymał fason.