Pocałuj mnie pod jemiołą

Dla mnie opowiadania w większości bardzo dobre, spójnie zawiązują się wokół osi, którą jest schronisko Pod Jemiołą w czasie Bożego Narodzenia.

Pokrótce opisują to, co rzutuje na naszą spokojną codzienność, a mianowicie: stresy, niekomfortowe sytuacje, nawarstwiające się konflikty z bliskimi. A z uwagi na czas, w którym poznajemy bohaterów obserwujemy te zdarzenia w okresie tuż przedświątecznym, nieco magicznym, a z drugiej strony ostatecznym do podejmowania decyzji przed końcem roku. Z takich czy innych względów osoby trafiają do schroniska w górach by odpocząć, nabrać dystansu lub po prostu cieszyć się chwilą z kimś wyjątkowym. Sytuacje, które przybrały w ostatnich miesiącach ich życia niepomyślny obrót w czasie Bożego Narodzenia mogą ujrzeć w innym świetle, w końcu podejmą wiążące decyzje, nie zawsze w duchu "żyli długo i szczęśliwie".

Najbardziej mistyczna w tej opowieści jest jemioła wraz z całą swą symboliką narosłą od stuleci. Spaja ludzi tak, jak opowieści różnych autorów w tym tomie.

,,Każdy związek budowany na kłamstwie kończył się zwykle jednakowo. I nie były to raczej miłe zakończenia".

,, W ten świąteczny czas, będzie daleko od rodziny, po raz pierwszy w życiu".

,, Zawsze uprzejmie zwracałem się do żony. Wszyscy znajomi zazdrościli mi manier, a jej świetnego męża. Kolejny dowód na to, jak ludzie oceniają tylko po pozorach. Nie wiem, dlaczego dziś akurat zwróciłem na to uwagę. I jakby mnie to zabolało, choć te przepiękne pozory budowałem z wielką starannością przez tyle lat. Co więcej, byłem z nich dumny. "

,, Ale teraz, gdy minął rok od śmierci Gracjana, powoli zaczęło do niej docierać, że już można. Już wszystko można".

,, Doskonale wiedział, że zdaniem Leokadii jest ona drugą po papieżu osobą, wobec której obowiązuje dogmat o nieomylności ".

,, Postawiła zakupy w kuchni i weszła do pokoju, w którym jej mąż w najlepsze oddawał się swojej ulubionej rozrywce, czyli graniu na komputerze. Właśnie zastrzelił kolejnego zombie. Zarechotał głośno i uderzył obiema dłońmi w pulpit stolika ".

,, Prawda była taka, że w innej sytuacji spędzałaby święta z rodziną, albo pojechałaby do jakiegoś dobrego hotelu z... No właśnie, z kim? "

Zostawiłam wam cytaty z każdego z siedmiu opowiadań, które znajdziecie w tej cudownej książce. Oczywiście każde z nich będzie miało wspólny wątek, jednak prócz tego totalnie nic ich ze sobą nie łączy. Nawet style mają różne, jedne strojne, inne ubogie, jeszcze inne pro...

Bardzo miła lektura, opowieści smutne, śmieszne, optymistycznie ...

Antologia "Pocałuj mnie pod jemiołą" to zbiór siedmiu krótszych opowiadań napisanych przez siedmioro polskich autorów, znajdziemy tutaj historie sześciu autorek i jednego autora:
1. "Jak ze snu" @renatakosin
2. "Świąteczny pocałunek" @dorotamilli
3. Prezent" @krystynamirek
4. "Obietnica" @agnieszkaolejnik
5. "Ślady na śniegu" @alekrogozinski
6. "Gwiazdkowa królowa" @joannatekieli
7. "Cud przed-narodzin" @karolinawilczynska
Miałam przyjemność spotkać się z twórczością każdego z autorów. To co łączy bohaterów każdego z opowiadań to to, że wszyscy trafiają do górskiego Schroniska pod Jemiołą, które wręcz mami swoim niesamowitym klimatem. W Schronisku rok w rok w salonie wieszana jest jemioła. Czytając niektóre historie miałam wrażenie jakbym towarzyszyła bohaterom i chłonęła wszystkie widoki jakie im przyszło oglądać. Wśród osób, które przyjeżdżają do schroniska znajdziemy singli, ale również pary, wierzących w miłość i tych, którzy sceptycznie podchodzą do tego tematu. Bardzo lubię taką różnorodność w antologiach, każda z opowieści dostarcza Czytelnikowi wielu wrażeń, znajdą się również takie, które zmusza nas do głębszych przemyśleń nad własnym życiem oraz wywołają poczucie nostalgii. Historie tutaj przedstawione są na bardzo wyrównanym poziomie i jestem pewna, że wielu Czytelnikom przypadą one do gustu i sprawią, że chociaż na chwilę przeniesiecie się do klimatycznego górskiego Schroniska. Mi jednak w pamięci i sercu utkwiły trzy opowiadan...

Antologia „Pocałuj mnie pod jemiołą” to bardzo udana antologia, gdzie Schronisko Pod Jemiołą odgrywa tutaj znaczącą rolę! Mamy tutaj siedem opowiadań, siedmiu Autorów, który zadbali o to, żebyśmy się nie nudzili w zimowe wieczory.

Znam pióro prawie wszystkich osób, które napisały opowiadania – jedynie z Krystyną Mirek było to moje pierwsze spotkanie, ale przyznaję, że bardzo udane.

Opowiadania to dobra okazja, żeby właśnie zaznajomić się z stylem danego Autora. Nie będę się tutaj rozwodzić nad każdym z opowiadań, bo zabraknie mi miejsca :D Chciałam jednak napisać, że wszystkie historie naprawdę mi się podobały, a to zdarza się rzadko. W ogóle rzadko kiedy podobają mi się antologie i raczej ich unikam, ale w tym przypadku bardzo się cieszę, że mogłam się z nią zapoznać.

Będziemy się śmiać, ale i wzruszać, płakać – po prostu będziemy odczuwać emocje, a to właśnie na nich mi zależy podczas lektury. Tutaj w każdym opowiadaniu dostałam wiele emocji i z pewnością ta antologia zapadnie mi w pamięć na dłużej.

Polecam!