Złap mnie, jeśli umiesz

Książka Złap mnie, jeśli umiesz jest kolejną częścią przygód Róży Krull, która kolejny raz postanawia wsiąść sprawy we własne ręce i poprowadzić śledztwo na własną rękę. Byłem ciekawy zagadki kryminalnej, bo zapowiadała się intrygująco, a jeszcze dawny dwór mający swoje tajemnice dodawał jej klimatu. Dlatego wziąłem się do przeczytania i miałem nadzieje na kolejny ciekawy i zabawny kryminał autora.

Książka dzieje się w małym miasteczku na Podlasiu, gdzie Róża Krull odpoczywa zbierając siły na napisanie swojej kolejnej książki. Traf chciał, że popełniono morderstwo w Starym dworze, który przez mieszkańców uważa się za nawiedzony. Śledztwo prowadzone przez policje daje mizerne rezultaty i do akcji wkracza Róża chcąca ponownie wziąć sprawy w swoje ręce. Zakulisowe dochodzenie bohaterki odkrywa wiele sekretów mieszkańców i tajemnic z przeszłości dotyczących starego dworu.

Książka Złap mnie, jeśli umiesz jest kolejnym kryminałem, ale tym razem z duchem w dalszym tle. Osadzenie w małej miejscowości na Podlasiu, gdzie wszyscy tak naprawdę znają się i ukryte sekrety są skrywane za drzwiami domów. Autor miał świetny pomysł na osadzenie kolejny raz akcji w takim małym miasteczku, bo dzięki temu bardzo dobrze wypada ukazanie życia mieszkańców. Na pozór zwyczajnego i codziennego. Jednak za sprawą morderstwa wszystko zmienia się i każdy może mieć motyw, bo skrywa nie jedną tajemnicę. W takim małym miasteczku wieści o zbrodni rozchodzą się w szy...

Róża Krull spędza święta w małym miasteczku na Podlasiu. Tym samym, gdzie niedawno "pomogła" policji złapać mordercę. Gdy więc znajduje kolejne zwłoki i to w nawiedzonym dworku również postanawia pomóc. Szczególnie, że przeczucie mówi jej, że to nie wypadek jak twierdzi policja a kolejne morderstwo. Czy tym razem sprawcą jest duch czy może ktoś jak najbardziej materialny, kto miał całkiem realny powód by dokonać zbrodni?

Po raz kolejny Alek Rogoziński stworzył powieść łączącą w sobie elementy komedii, kryminału, wątku historycznego i trochę sarkastycznego spojrzenia na otaczającą nas rzeczywistość.

Pani Cecylia jak zwykle nie zawodzi i w każdej sytuacji potrafi znaleźć odpowiedniego świętego, do którego należy się akurat pomodlić.

Całość napisana bardzo lekko, w stylu tak charakterystycznym dla Autora. Idealnie nadaje się na lekturę podczas długich i szarych dni, gdy szukamy czegoś na poprawę humoru. Ja jak zwykle dobrze się bawiłam z trochę szaloną Różą i jej przyjaciółmi.

„Złap mnie, jeśli umiesz” Alka Rogozińskiego to piąty tom przygód pisarki Róży Krull. Informacja dla tych, którzy chcieliby po książkę sięgnąć, ale nie czytali poprzednich tomów – spokojnie możecie to zrobić, tu każda książka przedstawia osobną zagadkę kryminalną.

Tym razem fabuła toczy się w podlaskim Kocierzynie, rodzimej wiosce gosposi Róży, Cecylii. Pisarka razem ze swoim przyjacielem Pepe odkrywają zwłoki w okolicznym dworku, w którym podobno straszy… Ale to chyba nie duchy zabiły tego człowieka? Więc kto i dlaczego?

Intryga kryminalna, jak to w komediach kryminalnych bywa, nie jest może specjalnie skomplikowana, ale jest bardzo klimatyczna i wzbudza ciekawość – stary dworek, dochodzenie prowadzące do starych archiwów i akt, i intryga zahaczająca o coś, co znamy z naszej polskiej rzeczywistości na pewno zainteresują każdego fana lekkich kryminałów. Do tego oczywiście dochodzi masa humoru – w postaciach, dialogach, a i najważniejsze – w sytuacjach! Z trzech śmiałam się tak, że aż się popłakałam! Na pewno na długo je zapamiętam :) Nie mogę więc zaprzeczyć – bawiłam się przy książce doskonale i już czekam na kolejny tom przygód Róży, który został zapowiedziany w epilogu!

Nie zawiodłam się na autorze oraz na Róży, bez której nie byłoby już tak śmiesznie. Sceneria znowu na Podlasiu, nawiedzony dwór, zagadkowy ksiądz oraz świnka Dolores i cała reszta postaci, które potrafią nieźle namieszać, lecz wszystko (prawie) dobrze się kończy, gdyż koniec powieści jest zapowiedzią początku następnej

Skoro jest Róża Krull, to pewne, że czytelnik na pewno będzie się świetnie bawił...

Przy tej części troszkę się wynudziłam. Gorsza od tej poprzedniej. Chyba czas odpocząć od tego autora.