Śmierć na wagę złota

Śmierć na wagę złota jest kolejną książką autora, po którego powieści lubię sięgać od przeczytania pierwszej książki jaka na próbę wziąłem i dałem jej szansę. Łącząc intrygę kryminalną z dawką humoru, absurdów i przerysowań sprawiał, że bawiłem się dobrze podczas czytania. Sięgają po jedną z najnowszych miałem nadzieje na dobrą zabawę i ciekawą zagadkę do rozwiązania.

Książka Śmierć na wagę złota jest opowieścią zaczynająca się przypadkowo od przydzielonej sprawie dziennikarce Pauliny Marzec przez jej wydawcę. Ciekawe odkrycie historyczne dokonane przez profesora Pruszkowskiego może wstrząsnąć od lat przyjętemu porządkowi rzeczy i pozwolić na inne spojrzenia na historię. Podczas przyjazdu Paulina i towarzyszący jej kustosz zostają wplątani w sprawę kryminalną wraz z młodszymi jej uczestnikami. Autor tym razem proponuje kryminał napisany lekko z dozą przymrużenia oka, ale z historycznym zacięciem w postaci poszukiwania skarbu ukrytego dawno temu. Bohaterka osaczona przez służby państwowe i polujących na nich gangsterów próbują wykaraskać się z problemów w jakie razem wpadli z kustoszem zabranym po drodze. Na dodatek rezolutne nastolatki ciekawe wszystkiego i tajemnicze przestępstwo dodaje historii uroku. Poszukiwanie skarbu i przygody dwójki bohaterów było ciekawe od samego początku. Intryga kryminalna jest prowadzona z wyczuciem i nieraz potrafi zaskoczyć zwrotami akcji. Pojawienie się Tygrysa Złocistego i jego konkurentki w postaci Kasjopeji gotowej ...

Świetna, lekka historia kryminalno-humorystyczna, dokładnie w stylu Autora. Akurat na pożegnanie lata nad jeziorem. Ukłony dla Tygrysa Złocistego i pary niesamowitych dzieciaków:)

Od razu wolę uprzedzić, że jeśli nie jesteś fanem historii, nie lubisz czytać o królach i przyrównania miejsc obecnych do panujących w tamtym czasie władców, to nie sięgaj po tą książkę. Większość książek autora to komediowe kryminały, lecz ja po raz pierwszy spotkałam się u niego z tym barwnym dla fabuły dodatkiem. Można by powiedzieć, że to kryminalna komedia historyczna, która mnie zaciekawiła, bo była inna niż jego dotychczasowe działa, ale jak widzę, za dawnymi klimatami nie wszyscy przepadają. Moim zdaniem lepiej sobie odpuścić, niż narzekać, że komuś się nie podobało.
,,Na przykład ciała Władysława Warneńczyka, który ponoć zginął w bitwie pod Warną, w Bułgarii, nigdy nie odnaleziono i w związku z tym ma tylko symboliczny grób."
W książce poznajemy opowieść o młodej dziennikarce, której zlecono napisanie ważnego artykułu o odkryciu archeologicznym. Nie jest z tego zadowolona, gdyż historia to dla niej jak opowieść o skarpetkach nie do pary, totalnie się na niej nie zna i nie chce jej poznawać. Jednak z powodu drobnej nieuwagi to ona wyrusza w podróż swojego życia. Ma to szczęście, że towarzysz posiada historię w małym paluszku. Kiedy więc wie, że odkrycie może należeć do grobu jednego z królów, bacznie przysłuchuje się opowieściom o dawnych rządzących, które zajmują większą treść, dlatego stąd to moje początkowe ostrzeżenie. Jednak jak wiadomo, to, co zostało ukryte powinno takie pozostać, więc opowieść przyspiesza, gdyż bohaterzy pakują się w nie lada tara...

Kiedy czuję, że zaczyna mnie łapać chandra, a jesienią (niestety) zdarza się to dość często, wtedy biorę się za czytanie powieści z humorem, a już dawno się przekonałam, że kto jak kto, ale Alek Rogoziński potrafi skutecznie wypędzić ze mnie kiepski nastrój.

Pamiętam jedno z pierwszych spotkań autorskich, na których Alek był początkującym pisarzem komedii kryminalnych, jak ktoś zapytał go o marzenia. I wówczas autor odpowiedział, że marzy o napisaniu książki historycznej.

Po części spełnił to marzenie i chociaż tym jego książkom będącym przecież komediami kryminalnymi daleko do książek stricte historycznych, to muszę przyznać, że ta powieść zawiera w sobie całkiem sporo informacji odnoszących się do historii Polski. Niestety, muszę się przyznać do tego, że w szkole historia (jako przedmiot oczywiście) nie była moim ulubionym, a w liceum pani profesor wykładająca ten przedmiot czuła do mnie wyjątkową antypatię, dlatego nie mogę jednoznacznie stwierdzić co z przytoczonych przez autora wątków mieści się w granicach faktów historycznych, a co jest jedynie jego wyobraźnią.

Jak to w książkach Alka Rogozińskiego bywa, bohaterów jest tak wielu, że czasami trudno się w nich połapać. Na szczęście, na początku książki autor dokładnie każdego z nich opisuje, więc w razie dezorientacji można zerknąć i przypomnieć sobie kto jest kim i jaką rolę odgrywa w powieści.

Na szczęście dla czytającego wszystkie pos...

„Wszyscy nas dzisiaj pytają o to, czy się nie boimy. A to ciemności, a to kościotrupów, a to nieżywych. Moja babcia zawsze mi powtarza, że trzeba się bać żyjących, a nie tych, którzy odeszli, bo oni nam już nie mogą zrobić nic złego.”
Aleksander Rogoziński jest idealnym lekarstwem na zmęczenie po ciężkim dniu pracy, a jego książki zawsze stanowiły dla mnie świetną odskocznię od dnia codziennego i natłoku obowiązków.

„W głosie Hutniak brzmiały prawdziwa duma i szczęście, że wreszcie znalazły się jakieś ofiary, na których może się wyżyć.”
Nad jeziorem Lednickim prowadzone są prace archeologiczne i jedno odkrycie wzbudza powszechne zainteresowanie.
Paulina Marzec dziennikarka portalu Znana Polska dostaje zlecenie by przeprowadzić wywiad z Konstantym Pruszkowskim profesorem archeologii.
W wyprawie towarzyszy jej Kamil Barszczewski, który jest kustoszem w Muzeum Archeologicznym
w Wyszogrodzie.
Zwykła wycieczka przeradza się w walkę z czasem, śledztwo i regularną ucieczkę przed bandziorami, policją, służbami specjalnymi i tajemniczym zabójcom.
Co ta para zrobiła, że musi teraz uciekać?
Czy dwójka nastolatków jest im w stanie pomóc?
Co odkrył profesor i czy warto za to poświęcić życie?
Kto stoi za zbrodnią?

„(…) komisarz zrozumiał, że właśnie poukładały mu się wszystkie fragmenty łamigłówki i że już wie, co się wydarzyło i kim była tajemnicza postać, której tożsamości nie umiał dotąd ustalić. Gorzej tylko, że nie wiedzia...

Komedia romantyczna, która bawi, przemyca trochę wiedzy historycznej i wciąga wartką akcją. To trzeba przeczytać, dobra rozrywka :) Polecam!