Lato leśnych ludzi

Opowieść o ludziach, którzy porzucili gwar miasta i cywilizację dla swobody, ciszy i obcowania z naturą. „Rosomak”, „Żuraw” i „Pantera” zamieszkają w chacie nad jeziorem, stanowiącej ich azyl. Tam gospodarują, łowiąc ryby i uprawiając ogród. Pewnego dnia przybywa do nich młody chłopak z miasta, przezywany prześmiewczo „Coto”. Początkowo nieporadny w nowym dla siebie środowisku, z czasem odkrywa piękno i mądrość przyrody. „- Jak to cudnie! - Nie śpiesz z zachwytem, aż się wżyjesz! Będziesz mieszkał w sieni. Jutro odzienie i obuwie zmienisz i dostaniesz zajęcie. - Ciekawym, jakie! – zawołał Pantera, wchodząc do izby z wiaderkiem mleka. - A także ciekawym, jak tego nowego przybysza będziemy wołać. Ja już mam dla niego nazwę! – Zaśmiał się. - Jaką? – spytał chłopak. - Coto! Gdyśmy szli, co krok wołał: co to, co to, co to? Żuraw postawił na stole misę jakiejś polewki; obsiedli stół. Chłopak dostał łyżkę drewnianą, kromkę czarnego chleba i patrząc, jak oni czynią, zaczął czerpać ze wspólnej misy. - Co to? – spytał po chwili. Wszyscy się zaśmiali.”