Lato leśnych ludzi to hymn na cześć lasu miejsca, w którym najpełniej objawiają się prawa ładu i porządku przyrody, i gdzie niszczony przez cywilizację człowiek odzyskuje tężyznę fizyczną i odradza się duchowo.
“Właściwy byt ziemi stanowią słabi i mali, a posłuszni swemu zadaniu.”
“Wszystko być może, byle znalazł się głupi, co kłamcy uwierzy.”
“Nie wolno się gniewać: gniew, jak bumerang, wraca do tego, co go cisnął!”
“Żebyś wiedział, w czym rodu szczęśliwość: w tym, że umie jednako, bez lęku, tracić i nie rachuje dając. Trzeba dać wszystko: da, ani się zawaha, ani pożałuje! Tego nie potrafi ni głupi, ni cham! Na to trzeba wiele razy wszystko stracić, wszystko oddać!”
“Nie ma odmętów bagna, by z nich nie mogła dusza wybrnąć do światła.”