Recenzje

Jedna z najsłynniejszych polskich powieści historycznych. Klasyka gatunku

11.08.2020

Kraszewski był przez cały wiek niedoceniany. Znaczy się, był czytany, ale trochę z machnięciem ręki, ach, ten Kraszewski, tyyyyle tych jego książek. A przecież i obyczajówki miał ciekawe. Może nie najwybitniejsze, ale wciągające. Mam 2 własne. Dopiero ostatnio badacze literatury wyciągnęli go z lamusa, zdaje się, że Ryszard Koziołek. To on chyba n... Recenzja książki Stara baśń

@Renax × 14

Kiedy słońce było bogiem

24.07.2019

Lubicie wracać do klasyki literatury? Ja taki okres miałam w swoim życiu jakieś osiem lat temu, kiedy zakochałam się w „Quo Vadis”. Opasłej powieści, którą przeczytałam sama dla siebie, a nie ze szkolnego przymusu. Teraz mam podobnie, ale tym razem wybór padł na „Starą baśń” Józefa Ignacego Kraszewskiego. Kiedy słońce było bogiem, czyli czasy ... Recenzja książki Stara baśń

@fascynacja_ksiazka × 2

Cudowna opowieść...

16.04.2021

Stara Baśń to jedna z najpopularniejszych powieści przybliżających nam historię państwa Polan. Dowiadujemy się z niej, że tak naprawdę pomimo upływu lat, kolej rzeczy i zdarzeń jest wciąż 'na czasie'. Mamy tutaj wątek walki o równość i godne życie państwa czy plemienia , jak i perypetie miłosne. Ludzie są zmęczeni krwawymi rządami kmiecia Chwostk... Recenzja książki Stara Baśń

@ReadNR × 1

Stara baśń

16.04.2014

Józef Ignacy Kraszewski - polski pisarz, publicysta, wydawca, historyk, działacz społeczny i polityczny, autor z największą liczbą wydanych książek i wierszy w historii literatury polskiej. Stara baśń otwiera cykl Dzieje Polski, na który składa się aż 29 powieści. Jednocześnie jest chyba najbardziej znaną powieścią historyczną z całej twórczości K... Recenzja książki Stara baśń : powieść z IX wieku

@magda87

Zobacz wszystkie (4) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2020-05-24

7 /10

Przeczytane Mam w domu 📚 Klasyka i okolice czyli nie wstyd czytać przy ludziach

Trochę słowiańskiego ducha.

"Stara baśń" opowiada historię z początków naszego państwa, a fabuła opiera się na legendzie o okrutnym władcy Popielu i jego podstępnej, złej żonie Brunhildzie.

To, co najbardziej mnie urzekło w tej książce, to opis życia naszych przodków. Ciekawi mnie temat wierzeń i obyczajów słowiańskich, a tutaj znajdzie się chociażby opis zabawy w noc Kupały, rytuał postrzyżyn, słowiański pogrzeb czy wróżby w świątyni . Nawet sprytna czarownica będzie nam towarzyszyć i mącić. Oprócz tego znajdziemy tu zwyczaje bardziej polityczne takie jak wiec na uroczysku czy rozesłanie wici.

Mniej zachwycający jest wątek romantyczny między Dziwą a Domanem, ale z drugiej strony dziewczyna nie była mimozą, poradziła sobie z nachalnym adoratorem całkiem zgrabnie. Szkoda, że była niekonsekwentna, ale przecież wszyscy lubią happy endy, nie?

Kiedyś książka podobała mi się bardziej, nie znalazłam już w niej tej magii, którą pamiętałam. Szkoda, bo nastawiałam się na dużo lepsze wrażenia. Mimo to cenię za podjęcie tematu.

× 20 | Komentarze (1) | link |

@Marcela

2023-08-22

Przeczytane

Bardzo dobra książka :) Mocno różni się od filmowej wersji, ale to w niczym nie przeszkadza. "Stara baśń" to powieść, w której można znaleźć wiele zwyczajów słowiańskich (jak choćby postrzyżyny), wierzeń naszych przodków (przeróżne bóstwa), piękne legendy (jak ta o Wandzie i Kraku) czy obrzędy (noc Kupały). Wszystko to barwnie i pięknie opisane.

Akcja "Starej baśni" rozgrywa się w czasach prehistorycznych, w których państwo polskie jeszcze nie istnieje a ziemie zamieszkują plemiona słowiańskie. Rządzi nimi okrutny kneź Popiel. Dąży on do całkowitego podporządkowania sobie kmieci, ale ci, widząc, że Popiel staje się coraz bardzie okrutny i zaborczy, postanawiają odebrać mu władzę.
Drugim wątkiem powieści poza tym politycznym jest wątek miłosny pomiędzy Domanem, młodym kmieciem a Dziwą, córką starego Wisza, która uważa, że jej powołaniem jest służba bogom.

Autor bardzo dokładnie, plastycznie i skrupulatnie opisał słowiańskie zwyczaje, takie jak postrzyżyny, Święto Kupały, wesele, pogrzeb czy gościnność. Dzięki opisowi Kraszewskiego możemy czuć się tak, jakbyśmy sami zasiadali jako starszyzna przy postrzyżynach, uczestniczyli w tańcach przy ognisku w Noc Kupały, śpiewali pełne smutku pieśni o pożegnaniu słodkiego, panieńskiego życia tuż przed weselem czy korzystali z gościnności Polan. Opisy tych obrządków mają w sobie pewnego rodzaju magię.

"Stara baśń" jest powieścią historyczną. Mamy tu kilka wątków: polityczny (panowanie Popiela i odebrani...

» czytaj dalej

× 8 | link |

@Antytoksyna

2021-01-27

8 /10

Przeczytane e-book 2021

"Stara baśń " to utwór literacki o mało skomplikowanej fabule opartej na starych polskich legendach: o okrutnym Popielu oraz Piaście Kołodzieju, i wzbogaconej o wątek miłosny. Jak na baśń przystało dobro zwycięża tutaj nad złem, świat realny współistnieje z duchowym, a nadprzyrodzone moce wywierają wpływ na ludzkie losy.

Piękna to baśń. Jej kunsztowny staropolski język oczarował mnie i przeniósł w czasie. Niezwykle malownicze opisy przyrody i sugestywne przedstawienie słowiańskiego świata pobudziły moją wyobraźnię. Wobec wyrazistych postaci bohaterów nie pozostałam obojętna. I choć na zakończenie nie napiszę za Kraszewskim, że tam byłam, miód i wino piłam, to dodam iż lekturą czuję się usatysfakcjonowana i odprężona.

× 4 | Komentarze (2) | link |

@pudel

2007-08-26

8 /10

Przeczytane

Książką tą nie powinni się zawieść fani fantastyki, gdyż przepojona jest podaniami i legendami Słowian, a co za tym idzie także i magią. Szczerze przyznam, że miło zostałem zaskoczony przez Kraszewskiego, gdyż spodziewałem się czegoś nudnego jak flaki z olejem. Polecam!

× 2 | link |

@anek7

2010-09-26

10 /10

Pierwszy tom z cyklu "Dzieje polski". Autor na swój sposób przedstawia baśń o Popielu i Piaście. Ważny jest też wątek romansowy - historia uczuć Domana i Dziwy. Przepięknie opisane obyczaje i religia Słowian, żywe tempo narracji, barwni bohaterowie to najważniejsze atuty powieści. Jest to chyba najlepsza, a z pewnością najpopularniejsza powieść Kraszewskiego, od której należałoby rozpoczynać znajomość z tym autorem. Serdecznie polecam!

× 1 | link |

@Qavtan

2007-08-26

10 /10

Przeczytane

Myślę, że jest to kultowa książka jeśli chodzi o powieści historyczne.Dla każdego kto interesuje się Słowianami - pozycja obowiązkowa.Bardzo ciekawe przygody naszych przodków, tutaj akurat związane z legendą o Popielu, którego zjadły szczury.

× 1 | link |

@Kama15

2010-07-23

Czytałam ją w klasie VI jako lekturę i muszę przyznać, że spodobała mi się jako jedna z nielicznych powieści historycznych, które mi się podobały. Szybko mnie wciągnęła i wprowadziła w tamten świat ;]

× 1 | link |

@windblow

2011-07-05

10 /10

Przeczytane

Książka bardzo ciekawa. Podobały mi się te sielankowe opisy życia wśród lasów, wciągające wątki i barwnie zarysowane postacie. Warto po nią sięgnąć!

× 1 | link |

@Da-Nutka

2009-09-14

5 /10

Przeczytane

Trudno mi się było za nią zabrać, próbowałam parę razy, w końcu spodobała mi się, ale byłam już wtedy chyba po studiach...

| link |

@Elzemer

2007-10-06

8 /10

Przeczytane

Rewelacja do natychmiastowego przeczytania przed ukończeniem 16 r.ż, bo potem wstyd, że się jej jeszcze nie czytało.

| link |

@EmilyStrange

2011-07-23

8 /10

Przeczytane Kochankowie na moim utrzymaniu...

Moje klimaty ^^, Nawet polonistka mi ja odradzała ,ale się nie dałam i przeczytałam. Polecam mimo wszystko x)

| link |

@lea

2011-01-07

10 /10

Przeczytane

Mimo nieprzychylnych ocen wśród znajomych przeczytałam i nie straciłam czasu.

| link |

@MalyMol

2009-09-03

Przeczytane

Przeczytałam ją kilkakrotnie i nigdy mi się nie nudzi... Uwielbiam...

| link |

@Loletka.

2013-09-23

Przeczytane

Ciekawa książka. Z każdym rozdziałem wciągała coraz bardziej.

| link |

@agawska

2009-09-08

3 /10

Przeczytane

Nuda i dłużyzny. Mocno nieporywająca lektura.

| link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Tak się kończy panowanie wasze!”

“Człowiek się rodzi do swego życia i odmienić go nie może. Nie tyle za bogactwem goni, co za dolą swoją, która go w świat pędzi.”

“Lepiej cierpieć swojego, co męczy, niż cudzego, co wypleni nas, a sam posiędzie tę ziemię, na której popioły ojców leżą.”

“Jednego dnia Jaruha znalazła się w progu zagrody, dobrawszy znać taką porę, gdy zdun był u pieca zajęty. Spojrzała na Milę i twarz się jej od śmiechu tak wykrzywiła i pomarszczyła, jak grzyb, który człek nogą przyciśnie.”