Niepamięć

Inspektor Dariusz Suder prowadzi odważne prywatne śledztwo. Robi to na własną rękę, z determinacją, wbrew zwierzchnikom i prokuraturze, walcząc przy tym z mafijnym półświatkiem i... własną amnezją. Motywację ma mocną — ktoś usiłował zabić jego i jego rodzinę, po części skutecznie... Suder czuje, że nie ma nic do stracenia, nie spocznie, póki nie pozna prawdy.
W sumie solidny kryminał, z dobrym wprowadzeniem, ciekawą fabułą, satysfakcjonującym tempem i zaskakującym (czyżby?) zakończeniem.
Atutem jest niewątpliwie postać głównego bohatera, mnie kojarząca się nieustająco z postacią Chandlerowskiego Philipa Marlowe'a. Może za sprawą pierwszoosobowej narracji i bieżącego relacjonowania faktów i przemyśleń (skojarzeń, refleksji, analiz), a może po prostu bezpośredniego podobieństwa do owego samotnego, zgorzkniałego detektywa z jego cynicznym poczuciem humoru i nieunikaniem niebezpiecznych konfrontacji.
A jeśli miałaby być adaptacja, to proponuję Piotra Fronczewskiego, w reżyserii Krzysztofa Szmagiera. Aaa, to już było...

Do książek Marka Stelara zabierałam się już od dawna. Postanowiłam się zmobilizować i przeczytać chociaż jedną jego książkę w tym roku. Zdecydowałam się na Niepamięć, z czego bardzo się cieszę, bo mój wybór okazał się strzałem w 10. Tym sposobem coraz ciaśniej robi się w moim top 10 najlepszych książek 2022 roku.
Podinspektor Dariusz Suder wyjeżdża służbowo do Berlina, przy okazji zabierając ze sobą córkę i żonę. Dwa miesiące później policjant budzi się w berlińskiej klinice. Okazuje się, że cierpi na amnezję na skutek postrzału w głowę, a jego żona i córka zginęły na parkingu przy autostradzie, przy podberlińskiej miejscowości. Jakby tego było mało, akcja przejęcia narkotyków zorganizowana we współpracy z niemiecką policją zakończyła się strzelaniną i wybuchem, w którym zginęło wielu policjantów i członków gangu.
Suder prowadzący śledztwo na własną rękę, trafia na trop, który go nie zadowala. Czyżby to jego córka zleciła jego zabójstwo i była zamieszana w nieudaną akcję. A może to on sam wszystko zaplanował?
Jeżeli wszystkie książki pana Marka są tak dobrze napisane, to mogę śmiało napisać, że w moim odczuciu, mam do czynienia z mistrzem kryminału. Nie chcę nikogo w ten sposób skrzywdzić, ale muszę napisać, że tak dobrze napisanego kryminału, który trudno było mi odłożyć. Jak widać, bardzo dużo czytam, zwłaszcza kryminałów. I nie dość, że trudno mnie zaskoczyć, to czasami czuję, że autor/autora próbują zrobić ze mnie idiotkę na różnych płaszczyznach. W przyp...

Moje pierwsze spotkanie z autorem i już wiem, że na pewno nie ostatnie. Jedna z lepszych pozycji w gatunku, jakie dane mi było przeczytać w ostatnim czasie. Po zawodzie jakim okazało się spotkanie ze "Skazą" Małeckiego, w końcu taki kryminał, jaki lubię. Akcja dobrze poprowadzona, wszystkie wątki ładnie się połączyły w spójną całość. Może rozwiązanie trochę karkołomne, ale za to zaskakujące i w pełni satysfakcjonujące. Czytało mi się wybornie i dopisuję autora do ulubionych.