Na trwogę bije dzwon

Nadkomisarz Antoni Fischer powraca w nowym, wojennym cyklu kryminalnym.

Morderstwo dokonane na kierowniku szkoły w Gaju Małym jest tak niezrozumiałe dla lokalnej społeczności, że o pomoc w rozwikłaniu zagadki tej śmierci zwracają się do poznańskiego śledczego. Antoni Fischer z właściwą sobie skrupulatnością przystępuje do sprawy, badając nawet najbłahsze tropy. Szybko łączy zabójstwo kierownika Eckerta z innym podobnym, dokonanym w przeszłości. Trafia również na trop złodziei kosztowności.

Zalety:
- bogate tło historyczne, uzupełnione o mało znane fakty (np. dlaczego po wojnie polsko-bolszewickiej polska armia nie poszła na Moskwę);
- barwna, targana przedwojennymi niepokojami Wielkopolska z całym entouragem społecznym, obyczajowym, kulturowym i językowym;
- język powieści trzymający się w ramach epoki;
- wyraziste postaci;
- lokalna gangsterka, przestępczy półświatek, drobni kombinatorzy i ciułacze;
- ciekawy, złożony wątek kryminalny, który sięga przeszłości;
- elementy sensacyjne i szpiegowskie;
- szczypta satyry.

Wielbiciele twórczości Ryszarda Ćwirleja oraz amatorzy kryminałów osadzonych w historycznych realiach będą zachwyceni tą powieścią. "Na trwogę bije dzwon" spełnia wszelkie cechy gatunku i z pewnością jest przyjemną odmianą dla współczesnych krwawych i szokujących powieści kryminalnych.

Pan Adam Cywka, który czyta audiobook powieści, określił ją mianem "powieści łotrzykowskiej"... i to jest...

Polska, a właściwie Wielkopolska na rok przed wybuchem wojny. Niemcy żyją obok Polaków, ale coś się szykuje, drobne niesnaski wiszą w powietrzu. Pod Szamotułami działacz niemiecki zostaje zamordowany wraz z rodziną. Jednocześnie w Poznaniu do mieszkania bogatego adwokata ktoś się włamuje. Co łączy te dwie sprawy?
Jak zwykle u Ćwirleja znakomicie oddane realia przedwojennej Wielkopolski, wplecione kilka historycznych ciekawostek, wszystko podane z niewielką dawką gwary i humoru. Czyta się znakomicie. Ostatni rozdział, dość nietypowy w książkach autora, bo pisany w pierwszej osobie, daje nadzieję, że będzie kontynuacja. A pole do popisu jest (Witaszek, Bollwerk).

Rewelacyjna powieść, będąca doskonałym wstępem do cyklu wojennego z Antonim Fischerem., Teraz tylko trzeba czekać na ciąg dalszy.

Po ośmiu tomach kryminałów retro z Antonim Fischerem toczących się w czasach międzywojennych, Ryszard Ćwirlej przenosi tego bohatera do nowego cyklu - cyklu wojennego, który, jak nazwa wskazuje, toczyć się będzie w czasie II wojny światowej. Pierwszy jego tom to “Na trwogę bije dzwon” i spokojnie mogą po niego sięgnąć również ci czytelnicy, którzy z Antonim Fischerem jeszcze do czynienia nie mieli. Jest to w sumie taka zapowiedź cyklu, wprowadzenie - akcja główna toczy się zimą 1938 roku i kręci się wokół skomplikowanej sprawy morderstwa. W tym czasie nastroje społeczne w Poznaniu, mieście, w którym polskość miesza się z niemieckością, są już wyraźnie podburzone, dużo się tam dzieje, dochodzi do różnych starć, do podziałów na społeczne grupy. Oczywiście to też czas wzmożonych przestępstw, co nie ułatwia rozwiązania zagadki morderstwa, a to dosyć wyraźnie odczuwamy - bohaterowie powieści zajmują się kilkoma sprawami naraz. A jednak zagadka kryminalna, choć zajmująca, dobrze przemyślana, a równocześnie potraktowana w sposób z delikatnymi podszyciem humoru, wydaje się nie być tutaj tym, co dominuje, a na pewno nie jedynym elementem historii, który przyciąga uwagę czytelnika. Tym drugim jest oddanie codzienności życia ludzi, poznaniaków w tamtych czasach. Z książki wręcz wypływa ogromna wiedza autora, jednak nie daje to wrażenia wymuszenia, a raczej w bardzo naturalny sposób obrazuje to, jak wtedy wyglądała rzeczywistość poczynając od tego jak się mówiło, poprzez to co się j...

Twórczość Autora znam od wielu lat i bardzo ją sobie cenię. Tym razem poczułam w niej szczyptę dodatkowych przypraw i choć zdaje się to nieprawdopodobne to smakowało jeszcze bardziej wyśmienicie, nie ujmując wcześniejszym powieściom.

Polska stoi u progu wojny, gdy dochodzi do makabrycznego morderstwa. Sprawą zajmuje się nadkomisarz Antoni Fischer, jednak nie tylko z rozwiązaniem tej zagadki przyszło mu się mierzyć.

Czuć w tym kryminale domieszkę sensacji i całość doskonale się komponuje. Jest bardzo wyraźne tempo, dobrze się je czuje w czasie lektury. Bohaterowie jak to u Autora doskonale nakreśleni. Natomiast opisy pięknie uzupełniają całość i pozwalają tworzyć wyobraźni bardzo wyraźne kadry.

Podoba mi się również swobodny humor, podany w sposób lekki i naturalny. Zresztą Autor doskonale radzi sobie ze słowem. Mam zawsze poczucie dopracowania powieści z dbaniem o czytelnika, który może poczuć się dopieszczony.

Po raz kolejny mogę stwierdzić, że powieść Autora pozwoliła mi spędzić doskonały literacki czas. Tym samym ode mnie 7+/10

Cóż począć, skoro uwielbiam tą poznańską ferajnę od początku wgryzienia się w losy Komisarza Fischera, Tolka Gubińskiego, Anastazego Olkiewicza? Ano delektować się ich przygodami. Takimi podlanymi piwem i wódeczką, pachnącą grochówką i skrzyczkami. I czekać na ciąg dalszy. Bo dzwony biją na trwogę. W końcu to już Zwei Welt Krieg. A końcówka to istny duch w maszynie. Polecam.

Są tacy autorzy, których styl byłabym w stanie rozpoznać po krótkim fragmencie tekstu. I nie mam tu na myśli żadnych analiz, zwracania uwagi na charakterystyczne wyrażenia, a po prostu czysto intuicyjnie odczucia. Pamiętam jak sięgałam po raz pierwszy po książkę Ryszarda Ćwirleja i nie byłam przekonana, czy aby na pewno odnajdę się w początkach poprzedniego stulecia, ale to właśnie styl autora sprawił, że przepłynęłam przez tamtą opowieść. I chociaż lubi on skakać po epokach, to zawsze od razu czuję, że czytam Ćwirleja. Ta ciepła, gawędziarska narracja okraszona nutą inteligentnego humoru uzależnia.

"Na trwogę bije dzwon" to początek nowej serii, choć tak naprawdę możemy tu mówić o czymś na kształt kontynuacji tej doskonale już znanej. Może więc nowe otwarcie? Ryszard Ćwirlej po prostu pozwala nam towarzyszyć Antoniemu Fischerowi w nowej dla niego rzeczywistości. Ten bohater był dotychczas osadzony w okresie międzywojennym i muszę przyznać, że to jedyne kryminały retro, po jakie sięgałam. Czas jednak płynie i akcja najnowszej powieści autora toczy się już w przededniu II wojny światowej i w jej pierwszych dniach.

W fabule wyczuwalny jest duch niepokoju związanego z sytuacją w Europie, ale mimo to autorowi udało się zachować unikalny klimat wcześniejszych powieści z komisarzem Fischerem. Ta ma bardziej kryminalny charakter, choć nie brakuje wątków wywiadowczych. Za tymi drugimi nie przepadam, ale w tej serii są na tyle zbilansowane, że nie mam powodów ...