Ręczna robota

Ten niepoprawny optymizm... Byłam przekonana, że autor powoli, ale jednak systematycznie, będzie serwował coraz lepsze kryminały i coraz lepsze opisy rodem z PRL-u. Niestety. Kolejny tom nie wniósł nic nowego.
Sam wątek kryminalny (mimo makabryczności i licznych trupów) mało wciągający i być może dlatego czytanie strasznie mi się dłużyło. Atrakcją miały być opisy rzeczywistości lat osiemdziesiątych. "Miały" to najtrafniejsze określenie próby wypełnienia stron do druku. Wszechobecny alkohol wprost wylewał się z książki i pod koniec czułam się pijana chociaż nie wypiłam ani kropelki. Nadal (czyli jak przy wcześniejszych tomach) współczuję autorowi środowiska w którym musiał dorastać - pijaków i prostackich przygłupów, skoro głównie to króluje w jego wspomnieniach.
Nie czuję się zachęcona do czytania kolejnych tomów, ale pewnie (po kilkunastu innych pozycjach) spróbuję znowu (trzeba zakończyć serię).

Ależ ja lubię tę serię! I niekoniecznie za same wątki kryminalne, bo w moim odczuciu one tam są, ale jako tło dla prawdziwych gwiazd tych książek. Mówię o policjantach i przede wszystkim o genialnym klimacie tej serii. Jest momentami groteskowo i oczywiście, że oburzam się na niektóre wątki... ale tego jak dobrze mi się słucha Ćwirleja nic mi nie odbierze.