Moralność pani Piontek

Magdalena Witkiewicz nie zawodzi i jak zawsze zresztą, serwuje mi porcję dobrej, czytelniczej rozrywki. Ta mega pozytywna powieść pochłania bez reszty, bawi ale też niesie ważne przesłanie. Bardzo często nie doceniamy tego, co mamy w zasięgu ręki.... Dopiero widmo utraty tego co ważne, otwiera nam oczy. Autorka też świetnie pokazuje jak niezwykle ważna jest rozmowa na każdym etapie relacji międzyludzkich. Dialog potrafi wyprostować wiele, natomiast jego brak tak samo wiele zniszczyć.

Warto to praktykować...

Spodziewałam się jakich dramatów, a tu miłe zaskoczenie. Świetnie bawiłam się czytając tę powieść. Lekka, z dużą dawką humoru, niespodziewane sytuację...
Polecam

⭐RECENZJA⭐

Pani Poniatowska.
Jej syn.
Mąż.
Inni.
Co z tego wyniknie?
🤔
Z pisarką @magdalenawitkiewicz moje spotkania raz są lepsze, raz gorsze. Na pewno trzeba mieć humor na jej książki. Wydaje mi się, że jednak mi z autorką nie po drodze... Po jaką powieść nie sięgnę, to coś nie pyka... Jest mi przykro z tego powodu 😒 Uważam, że lektura dużo pokazuje pozytywnych rzeczy, a mianowicie to, że należy rozmawiać z tą drugą osobą, to że trzeba z nią spędzać czas i pielęgnować ów relację. Bez rozmowy, bez szanowania drugiej strony nasza relacja nie będzie dobra, a na pewno po jakimś czasie się rozpadnie. Jeszcze okładka jest przepiękna i przyciąga oko! To byłoby na tyle pozytywnych rzecz, jakie wyniosłam z przeczytania tej książki. Później już było troszkę gorzej. Wydaje mi się, że czasem dany autor bądź dana autorka chcą za bardzo przesłodzić fabułę i to nie wszystkim może się spodobać. Bohaterowie byli, ale dla mnie ich kreacja była średnia i zarazem troszkę taka niewyraźna... Chociaż dialogi i sarkazmy jednej z bohaterek czasem powodowały uśmiech na mej twarzy, jednak to nie jest to, co oczekiwałam. Czego oczekiwałam? Sama nie wiem, ale czytając tę powieść, nie zrelaksowałam się przy niej, nie spowodowała we mnie jakiegoś wielkiego luzu, nie zapomniałam o szarej rzeczywistości, która mnie otacza... Jeśli chodzi o język i styl tej lektury, to jest przeciętny, nie powoduje we mnie reakcji "wow" 😱 Po prostu jest, bo jest, ale bez szału. Zakończe...

Lekkie czytadło, płytkie, banalne i przewidywalne do bólu.
Zapowiadany humor …hm, nie zauważyłam. Raczej zgrzytanie zębów słyszałam.

Przezabawna komedia pomyłek z dużą dawką humoru, ironii i zbiegów okoliczności. Liczyłam na przyjemną lekturę i jak zawsze w przypadku M.Witkiewicz się nie zawiodłam.

"Moralność Pani Piontek" bez wątpienia jest kwintesencją stylu autorki. Życiowa historia, charakterystyczni bohaterowie, których już same imiona zapowiadają mieszankę wybuchową. Otóż jest ekscentryczna i bardzo zasadnicza Gertruda, która zawsze ma wszystko zaplanowane, łącznie ze swoim pogrzebem i butami, jakie będzie miała w trumnie, i która nie znosi sprzeciwu. Jej mąż Romuald, pantoflarz jakich mało, kocha żonę ale boi się jej powiedzieć że kawę to woli w dużym kubku, a nie mikroskopijnej filiżance. Mają też syna, Augustyna, który od dzieciństwa robi wszystko na przekór matce. Ba, nawet miał czelność wyprowadzić się z domu w wieku 35 lat. No i warto też wspomnieć postać jego przyjaciela, Cyryla, którego Gertruda dziwnym zbiegiem okoliczności nie darzy sympatią. W przeciwieństwie do jej męża i syna naturalnie. Z dziwnymi imionami autorka oszczędziła przynajmniej dwie kobiece postacie - Anię i Anitę, które odegrały niemałą rolę w tym całym zamieszaniu.

Książki M.Witkiewicz kocham całym sercem przede wszystkim za to, że potrafią nawet w najbardziej pochmurny dzień skutecznie poprawić humor i sprawić, że polecą łzy. Te ze śmiechu oczywiście (choć i wzruszenia też są). Żeby jednak nie było, że cała powieść to tylko płytka, infantylna komedia - niesie ze sobą również niezmiernie ważne przesła...