Malarka wiosennych łąk

Jedno wielkie rozczarowanie, zanudziłam się na śmierć. Poprzednie powieści/cykle były o wiele bardziej interesujące, a opowiadane historie budziły w czytelniku wiele emocji. Niestety, nudna opowiastka o niczym.

#malarkawiosennychłąk to książka, którą od dawna chciałam przeczytać. Jednak wiecie jak to jest, uparcie wpadało w koszyk coś innego. Kiedy zobaczyłam, że Patrycja @kobiecym.okiem organizuje wędrującą książkę to jakoś nie wahałam się zgłosić.

Najpierw to co widać od razu, czyli bajeczna okładka, której trudno się oprzeć, a co w środku?

Maria, malarka, która straciła serce do malowania. Jej wysoka wrażliwość zabiła całą wenę gdy bohaterka straciła wiarę w ludzi... Jednak nie tylko to jest problemem. Cała radość życia, pogoda ducha i wewnętrzna radość, jakoś przestały bohaterce towarzyszyć. Jednak kilka godzin z koleżanką, w pewnym siedlisku, powoduje, że zaczyna mieć plany... I to wystarczy ode mnie 🤷

Jak ja pochłaniałam tę książkę. Ona jest jak paczka chipsów czy pudełko orzeszków, no to jeszcze jednego. Póki nie ma dna, no ni diabła nie odłożę. Zakochałam się w tych malowniczych opisach, które tak pięknie prowadzą czytelnika po okolicy. Polubiłam Marię i nie tylko ją. Kompletnie nie chciałam się rozstawać z tą historią. Z każdym rozdziałem patrzyłam jak ubywa stron i myślałam jak napełnić je od nowa. Więc gdy pod tekstem kończącym powieść zobaczyłam ,,koniec tomu pierwszego" wręcz skakałam z radości.

To moje pierwsze spotkanie z piórem Autorki i zdecydowanie nie ostatnie, pokochałam te spacery po emocjach i plenerach. Otuliłam się dobrem, ciepłem i nadzieją. Lekkie i swobodne pióro kreśliło przede mną zgrabne słowa, a ja mogłam płynąć...

Joanna Szarańska potrafi pisać piękne historie. A tutaj mamy przykład kolejnej, emocjonalnej, uczuciowej i takiej rozgrzewającej powieści. Będzie trochę smutku, trochę nostalgii i pokrzywdzenia przez los, jednak jest to książka pełna nadziei. Ale dla mnie to zawsze najbardziej komfortowe książki, w którym można się zatracić.

Jak to w takich powieściach bywa, nie obejdzie się bez trudności, przeszkód i złych spojrzeń innych ludzi. Mimo niełatwego tematu i dużego ładunku emocjonalnego, książkę czyta się bardzo przyjemnie i jest to rodzaj takiej powieści, od której ciężko się oderwać. Autorka umiejętnie prowadzi narrację, wszystko jest spójne i namacalne. Bohaterowie mają swoją przeszłość, swoją traume, muszą z nią żyć i z nią walczyć.

To historia o samotności, tęsknocie i dawaniu drugiej szansy. Ciepła, klimatyczna i pełna uroku. Spodziewajcie się na dużych emocji i czytajcie.

To miał być odpoczynek, który pomoże Marii w rozwiązaniu problemów rodzinnych oraz w odzyskaniu emocji towarzyszących jej podczas malowania obrazów. Szkoda, że audiobook dostępny jest tylko w aplikacji Storytel, dlatego zachęcam do zapoznania się z książką „Malarka Wiosennych Łąk” autorstwa Joanny Szarańskiej. Będę musiała zaopatrzyć się w druk, bo takie perełki warto mieć na stanie.
11 września 2024 r. miała premierę trzecia część serii: „Leśne pejzaże”, więc postanowiłam przybliżyć Wam pierwszy tom, który skradł moje serce.
W życiu Marii nie dzieje się dobrze, dlatego po namowie starej znajomej ze szkolnej ławki postanawia odpocząć w siedlisku w miejscowości Granice. Dom usytuowany jest z dala od innych zabudowań, co nadaje temu miejscu tajemniczości i samotności, sprzyjając realizacji wszelkich pragnień, jak na przykład tańczenie w deszczu (to nie był zwykły taniec, ale nie zdradzę nic więcej). Czy znacie w swojej okolicy jakiś stary dom z duszą? Dom, który sprawia, że chce się w nim mieszkać, który do nas przemawia, który widział wiele dobrego, jak i złego? Ja niestety nie, ale czytając lub słuchając książki, miałam wrażenie, że znam ten dom, znam miejsce, w którym się znajduje, oraz czuję zapach przydomowych łąk jak i lasu, w którym stoi domek Krystynki. Dzięki Krystynce wiele się zmieni w życiu Marii, ale kochani, musicie sami się o tym przekonać.
Zawsze podziwiałam malarzy, którzy potrafi uchwycić emocje w swoim obrazie. Jak to robią?! Czujesz te tajem...

Znacie tę książkę? Zaskoczyła mnie ❤️📖
"Malarka wiosennych łąk" to książka zupełnie inna niż się spodziewałam. Urzekła mnie jej okładka, ale opis lekko ostudził mój zapał.
Końcowa opinia jednak jest pozytywna. Bardzo dobrze się czyta, nawet szybko. Autorka zręcznie wplotła nowe wątki w główną oś fabuły. Chociaż dzieje się dużo, to nie zabrakło też opisu pięknych krajobrazów i bohaterów pobocznych.
Tęskniłam już za taką miłą i otulającą literaturą 🌸
To powieść obyczajowa nie tylko o pięknym, sielskim życiu. Nasza bohaterka ma swoje kłopoty, swoje przeżyła i stara się uciec przed wszystkim, co złe, a jednocześnie wrócić do tego, kim była. Chce malować, tak jak kiedyś, chociaż przeszkody sprawiają, że nie czuje weny. Z nadzieją wyjeżdża na wczasy do pięknej, malutkiej miejscowości..
Wsi spokojna, wsi wesoła.. W zasadzie, mało spokojna, za to bardzo wesoła. Każdy każdego zna, wiecznie coś się dzieje i każdy mieszkaniec może stanąć przed wyzwaniem takim jak nasza bohaterka, która totalnie się tego nie spodziewała 💐
Plusik dodatkowy za okładkę, niezwykła 🥰

Maria jest malarką, jednak rozstanie z mężem i zdrada ze strony najlepszej przyjaciółki sprawiły, że kobieta przestała realizować swoją pasję. Brak chęci do tworzenia oraz przykre wydarzenia, które ją spotkały, doprowadziły do blokady twórczej. Podczas rozmowy z dawną znajomą, dowiaduje się od niej o siedlisku w Granicach, do którego mogłaby udać się, aby odpocząć, nabrać energii, spojrzeć na wszystko z dystansem i może odzyskać utraconą pasję do malarstwa. Stary dom, bajkowy ogród i cisza. Zdaje się, że Granice to miejsce idealne na powrót do dawnej radości życia. Na strychu starego domu Maria znajduje zapiski niejakiej Malarki wiosennych łąk. Próbuje dowiedzieć się czegoś więcej o ich autorce. Czy lokalna społeczność będzie przychylna przyjezdnej kobiecie? Kim jest mieszkająca w głębi lasu Krystynka? I czy Maria sięgnie w końcu po pędzel i sztalugi?

Czy treść książki można namalować? Ano można. Zrobiła to Joanna Szarańska. Namalowała słowem przepiękny literacki obraz, który zachwyca swoją lekkością, barwami i przesłaniem.

“Malarka wiosennych łąk” to ciepła historia o odnajdywaniu siebie, radzeniu sobie z bagażem doświadczeń, nauce dumnego kroczenia przez życie, mimo rzucanych pod nogi kłód, ale to również opowieść o pasji, nadziei, życzliwości i miłości do otaczającego nas świata.

To lekka, bardzo przyjemna i komfortowa książka, którą pochłania się w mgnieniu oka. Autorka stworzyła barwny por...

„Malarka wiosennych łąk” to pierwszy tom serii Leśne pejzaże. Książka porwała mnie swoim klimatem od pierwszych stron.

Maria od zawsze lubiła malować. Jej największe marzenie to otworzyć własną galerię. Gdy najbliższa jej przyjaciółka ją zdradziła, straciła serce do malowania. Straciła wiarę w to co robi i w ludzi. Jest rozwódką, która ma córkę Olę. Za namową starej znajomej udaje się do malowniczej, małej wioski o nazwie Granice. W starym domem z pięknym ogrodem znajduje książkę. Co zawierała? Czy ten wyjazd sprawi, że zacznie znowu malować? Jak ułożą się jej stosunki z lokalną społecznością? Ja wiem. Ale nie powiem.

Książka należy do tych, które czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Zabiera nas na wieś, gdzie można odpocząć. Autorka cudownie ukazała wiosenny obraz wsi. Obraz ten sprawia, że czytelnik relaksuje się. Pani Joanna ma niezwykle lekki i barwny styl pisania. A bohaterów tej książki wykreowała cudownie. Bardzo polubiłam Marię. Wraz z nią przeżywałam rozczarowanie tym co zrobiła jej przyjaciółka. I bardzo mocno jej kibicowałam by odzyskała jeszcze wiarę w ludzi. Natomiast dodanie wątku starej książki odnalezionej na staruchu wzbogaca tę opowieść, dzięki czemu nie jest ona tylko i wyłącznie opisem piękna przyrody.

Jeśli szukacie lekkiej i przyjemnej lektury na upalne dni to bardzo polecam „Malarkę wiosennych łąk”.