Zatańczmy w słońcu

Joanna Szarańska umie pisać piękne historie. A tutaj mamy przykład kolejnej, emocjonalnej, uczuciowej i takiej rozgrzewającej powieści. Nie obejdzie się bez smutku, nostalgii i pokrzywdzenia przez los, jednak jest to książka pełna nadziei.

Głównej bohaterki los nie oszczędza. Po śmierci narzeczonego, samotnym macierzyństwie dziewczyna powoli staje na nogi. Jednak siedzi w niej ogromny żal, który może ukoić osoba, którą obwinia za swoje nieszczęście. I jak to w takich powieściach bywa, nie obejdzie się bez trudności, przeszkód i złych spojrzeń innych ludzi. Mimo niełatwego tematu i dużego ładunku emocjonalnego, książkę czyta się bardzo przyjemnie i jest to rodzaj takiej powieści, od której ciężko się oderwać. Autorka umiejętnie prowadzi narrację, wszystko jest spójne i namacalne. Bohaterowie mają swoją przeszłość, swoją traume, muszą z nią żyć i z nią walczyć. To historia o samotności, tęsknocie i dawaniu drugiej szansy. Naatawcie się na duże emocje i czytajcie.

Ada jest szczęśliwą narzeczoną i przyszłą mamą. Jedna tragiczna chwila jednak zmienia wszystko w jej życiu. Czy Ada jeszcze kiedyś spojrzy z uśmiechem w słońce?

Uwielbiam pióro Joanny Szarańskiej i po jej książki sięgam z przekonaniem, że będzie dobrze. Jeszcze nigdy się nie zawiodłam.

W historię Ady wciągnęłam się od pierwszej strony. Kibicowałam jej, czasem byłam na nią zła, a czasem miałam ochotę ją przytulić i pocieszyć. Bardzo podobała mi się jej relacja z córką, tutaj autorka pokazała jak dobrym obserwatorem jest w codziennym życiu i jak dobrze potrafi przelać to na papier. Zwykle nie przepadam za postaciami dziecięcymi w książkach, ale u Joasi dzieciaki są tak świetne, że kocham każdego brzdąca i z Usią w tej powieści od razu zawiązałam mocną nić sympatii.

Emocji tutaj jest mnóstwo. Podoba mi się, że autorka potrafi w równowagę i nie przesadza z opisami uczuć, a zarazem pisze tak, że książka nie jest „sucha”. To nadaje autentyczności całej historii i tym razem znów miałam wrażenie, że czytam o kimś, kogo znam.

Jeśli szukacie nieszablonowej powieści obyczajowej, to bierzcie w ciemno i zatańczcie w słońcu razem z Adą i Usią.

Przychodzę z krótką opinią o książce @joannaszaranska
Z krótką, bo ta książka jest tak cudna, że ciężko znaleźć odpowiednie słowa żeby ją opisać.
*
Kolejny raz autorka zabrała nas w niesamowicie emocjonalną podróż. Kolejny raz historia nie jest łatwa. Ta powieść jest piękna, wzruszająca i jak już wspomniałam niesamowicie emocjonalna.
*
Książka pokazuje jak trudno pogodzić pogodzić z odejściem najbliższej osoby. Jak nienawiść i rozgoryczenie przelewamy na innych, czasem bardziej lub mniej świadomie. Jak czasem trudno dać sobie drugą szansę, kiedy uważamy, że najlepsze co mogło nas spotkać jest już za nami. Jak nasze ukochane miejsce z przeszłości może zmienić postrzeganie przebywających tam ludzi.
*
Uroniłam łzę czytając tę książkę. Emocje Ady i Igora były namacalne, czułam jakby pochodziły z mojego wnętrza.
*
Czytajcie. Ta książka jest naprawdę przepiękna.
Dziękuję @czwartastrona za egzemplarz, a @joannaszaranska za kolejną cudowną podróż.

zakończenie znałam od 29 strony :) nuda i przewidywalność do bólu

Jeden wieczór zmienił całe życie Ady. Uroczy dom nad jeziorem miał być jej miejscem na ziemi, w którym stworzy azyl dla swojej rodziny. Niestety, nie było jej to pisane. Po paru latach przed kobieta i jej małą córką staje dwóch mężczyzn. Jednym jest Igor - przyjaciel z dzieciństwa oraz Szymon - właściciel uroczego domu nad jeziorem. Młoda kobieta postanawia wreszcie pogodzić się z przeszłością i zacząć żyć pełnią życia. Dać sobie szanse na szczęście. Tylko nie wszystko jest takie proste jakby mogło się wydawać. Komu oddać serce?

Książka ta była piękną opowieścią o miłości. Miłości prawdziwej, którą jedna zła decyzja odebrała młodym ludziom. Miłości bezwarunkowej, która tworzy się między rodzicem a dzieckiem. Miłości ukrytej, która to dla dobra wszystkich pozostaje w cieniu. Była to też opowieść o cierpieniu po stracie. Jest to również historia o dawaniu drugiej szansy zarówno sobie jak i innym ludziom. To powieść o wybaczaniu.
To kolejna z powieści, która napisana jest emocjami. Słuchając książki czułam smutek, żal, ale i nadzieję, że słońce zaświeci nad nasza główna bohaterką. Czułam jej zagubienie, wyczuwałam wszelkie emocje.

Jak wiecie uwielbiam takie emocjonalne książki, które opowiadają o życiu. W tej powieści tak było. Ta historia może się wydarzyć każdemu z nas i pewnie niejednokrotnie już taka historia miała miejsce w czyimś życiu. Opisy nie są wyolbrzymione, nie są zbyt przesycone, dzięki czemu są one życiowe. Nie lubię jak w książkach Auto...