Wieczory na Miodowej 3

Nie mogłam przez nią przebrnąć, ale jakoś się udało, dla mnie to raczej kryminał, a nie romans.

Trzecie spotkanie z mieszakńcami ulicy Miodowej troche mnie rozczarowało. Tym razem bohaterką została Justyna prowadząca pobliską kwiaciarnię. Nie jest ona bezpośrednio związana z poprzednimi bohaterami cyku. Mocno wycofana, wciaz przeżywająca wydarzenia z przeszłości, jakoś najmniej przypadła mi do gustu. Trochę emocji wprowadziło pojawienie się byłego męża, który wyrządził sporo krzywd.
Na pewno ogromnym walorem tej powiesci jest nieustannie podkreślana wartość kobiecej przyjaźni, która stanowi wsparcie dla poszczególnych postaci.

"Wieczory na Miodowej 3" to trzecie spotkanie z bohaterami słodko-gorzkiej miodowej serii Joanny Szarańskiej. Słodko-gorzkiej, bo choć nazwa uliczki przywodzi na myśl rozpływającą się w ustach słodycz, to dylematy jej mieszkańców czasami dalekie są od cukierkowych przysmaków.

W tym tomie naszą uwagę zwróci właścicielka kwiaciarni, Justyna Kotowicz. Kobieta od niedawna mieszka w domu przy Miodowej 3 i powoli zaprzyjaźnia się z otoczeniem. Zbliża się do Małgosi, prowadzącej księgarnię po ciotce, a także do Barbary, właścicielki piekarni, oraz jej synowej, Klary. Czuje się w ich towarzystwie akceptowana i lubiana, co jest dla niej czymś nietypowym. Jej własna rodzina nie potrafiła dać jej miłości i ciepła, dlatego tak trudno jej teraz zaufać i otworzyć się przed kimś. Tej niepewności z jej strony doświadcza Tobiasz, ukochany Justyny, który nie znając jej przeszłości, nie rozumie muru, który kwiaciarka buduje między nimi. Jest jednak cierpliwym facetem, więc postanawia zaczekać, aż ukochana wyjawi mu skrywane tajemnice. Czy jednak Justyna odważy się to zrobić?

Powieść podzielona jest na dwa tory fabularne. Jeden to wydarzenia współczesne, rozgrywające się tu i teraz, a drugi to wspomnienia Justyny z rodzinnego, a później dorosłego życia. Bardzo lubię ten zabieg w powieściach, pod warunkiem, że obydwa wątki są wciągające. Tutaj się udało, poczynania Justyny teraz i przed laty są równie interesujące.

Mała Justynka naj...

Seria "Na Miodowej" jest jedną z moich ulubionych serii autorki. Zawsze zachwycają mnie lekkością, spokojnym rytmem i ogromną naturalnością. To seria, która po głębszym czytaniu może mieszać się z rzeczywistością a wierzcie mi, że nigdy nie miałam podobnych doświadczeń z wszelakimi powieściami.

"Wieczory na Miodowej 3" to trzeci tom serii. Tym razem opowiada o losach Justyny. O kobiecie, która miała najwspanialsze dzieciństwo, jednakże dorosłe życie jej nie rozpieszcza, przez co zamknęła się na świat. Wiele lat później znalazła bezpieczne miejsce, oazę spokoju, która pozwoliła jej być szczęśliwą - Miodowa. Justyna otworzyła tam kwiaciarnie i wydawałoby się, że jej życie zaczyna wracać na właściwe tory, jednak wizyta pewnej osoby wywraca jej życie do góry nogami.

Autorka po raz kolejny zabrała mnie w doskonale znane mi okolice. Cudownie móc było wrócić na Miodową aby ponownie przeżyć nową przygodę. W porównaniu do poprzednich książek z serii "Wieczory...." trzymają poziom. Choć wydawałoby się, że będzie to kolejna lekka, odrobinę sielska fabuła idealna na letnie dni, to niestety nie ma nic bardziej mylnego. Joanna Szarańska bardzo zaskoczyła mnie wplatając w Miodową wątek kryminalny. I to zaskoczenie było na ogromny plus.

"Wieczory na Miodowej 3" to powieść słodko-gorzka opowiadająca o bólu, stracie, ale nadziei i odbudowywaniu swojego życia. Mam wrażenie, że jest to najlepsza historia jaka wyszła spod pióra autorki. Zdecydowanie polecam.

Lubię wracać na Miodową.
"W Miodowej ujęło mnie właśnie to, że jest taka cicha i spokojna, daleka od wielkich biznesów i sporów, sielska, rodzinna".
Tak, mnie też dokładnie to ujęło, ten spokój i sielskość, czytając, sama przenoszę się w to miejsce, to wszystko mnie otacza, te wszystkie dobre uczucia.
Wieczory skupiają się głównie na Justynie, ale wciąż nie mniej ważna jest obecność Małgosi, Klary i Basi. Kobiety są siłą. Są ostoją. Przyjaźnią i miłością.
Wydaje mi się jednak, że ta część była jakby bardziej posępna, trochę też monotonna. Na pewno jak na razie podobała mi się najmniej ze wszystkich trzech części, ale nadal uważam, że jest to opowieść naprawdę dobrze napisana.
Cała historia owiana jest tajemnicą z przeszłości, poznajemy ją bardzo powoli, kawałek po kawałku, autorka wplata wspomnienia w teraźniejszość. Wspomnienia, z którymi trzeba sobie poradzić aby żyć tu i teraz.

To już trzeci tom serii o Miodowej, ale ja zawitałam tam po raz pierwszy. Początkowo musiałam wejść w ten klimat, wiadomo, jak czyta się od którejś części, wprowadzenie trwa trochę dłużej. Ale w ogólnym rozrachunku nawet taka nie wiedza w niczym mi nie przeszkadzała.

Ta część poświęcona jest Justynie, i chociaż spodziewałam się przyjemnej obyczajówki to autorka zaserwowała nam masę trudnych tematów i cały wachlarz emocji. Czasem mnie złościło zachowanie jednych bohaterów, a trzymałam kciuki za jeszcze innych. Dużym więc atrybutem jest ta różnorodność postaci. Oprócz tego wiele tu prawdziwego życia, sytuacji które mogą dziać się obok nas.

Wiem, że muszę nadrobić wcześniejsze tomy i jest to już całkiem dobra rekomendacja.

Czy historia życia Justyny, kolejnej mieszkanki ulicy Miodowej jest równie ciekawa i emocjonującą co wydarzenia z poprzednich książek?

Seria o losach mieszkańców Miodowej nieustannie zachwyca mnie tym w jaki sposób @joannaszaranska przelewa emocje na papier sprawiając, że tworzeni przez nią bohaterowie stają się mi bliscy. Taką samą więź poczułam z Justyną, właścicielką kwiaciarni jak i z Małgosią. Jej zmagania z przeszłością i walka o możliwość prowadzenia normalnego życia to tak na prawdę historia wielu z nas,bo przecież każdy przed czymś ucieka.

Wieczory na Miodowej 3 to jednak nie tylko kolejna sielska historia. Mamy tu ekscytujący wątek kryminalny, którego wielu czytelników się po autorce nie spodziewało. Podsumowując więc to pozycja warta każdej uwagi niezależnie od tego jaki gatunek zwykle preferujesz.