Diabelski młyn

Niestety, wszystko, co dobre kiedyś się kończy. Z jednej strony czekałam z utęsknieniem aż na półki księgarń trafi „Diabelski Młyn”, z drugiej zaś świadomość, iż to ostatnia część cyklu napełniała mnie smutkiem. Tym razem, powieść zabiera Czytelnika na Bezdroża, które mają zaprowadzić Robina do odkrycia prawdy o jego tożsamości i pochodzeniu. Prawdy ukrytej w tajemniczym Archiwum. Oczywiście w wyprawie towarzyszy mu Nikita, która bez wahania skoczyłaby za swoim przyjacielem prosto w ogień. Aneta Jadowska zdążyła już przyzwyczaić fanów swej twórczości do tego, iż w książkach jej autorstwa nie brakuje wartkiej akcji i trzymających w napięciu zwrotów akcji. „Diabelski Młyn” wpisuje się w ten „szablon”, co w połączeniu z lekkim stylem autorki sprawia, że powieść kończy się o wiele za szybko niż byśmy tego chcieli. Jadowska ma również talent do kreowania nieszablonowych bohaterów, a w jej najnowszej powieści, prócz tych już znanych z wcześniejszych odsłon cyklu, pojawia się cała gromadka intrygujących indywiduów. Autorka cyklu o Nikicie znana jest z tego, iż szczodrymi garściami sięga do pochodzących z różnych części świata mitologii i nie waha się przed wykorzystaniem tych elementów w swoich dziełach. W trzeciej części cyklu prócz nordyckich czy celtyckich bóstw motywem przewodnim został cygański tabor oraz jego nietuzinkowy Książę. „Diabelski Młyn” to satysfakcjonujące zamknięcie tego etapu z życia Nikity i Robina. Na szczęście dla wielbicieli tych bohaterów Aneta Jadowska zapow...

Niestety każda przygoda musi się kiedyś skończyć. Przyszedł czas na pożegnanie się z Nikitą i Robinem. Trzeci tom trylogii oznacza zamknięcie nie tylko rozdziału, ale też całej historii.
Nikita i Robin mają cel. Chcą się dowiedzieć, kim tak naprawdę jest Robin i dlaczego wymazano z jego pamięci wspomnienia i tożsamość. Jedynym miejscem, gdzie mogą znaleźć te informacje, jest Archiwum. Szkopuł w tym, że można się do niego dostać tylko przez Bezdroża. A Bezdroża są niezwykle niebezpiecznym miejscem.
Bohaterowie dołączają więc do taboru Cygańskiego Księcia, który okazuje się bardzo barwną postacią. Magia taboru ma ochronić Nikitę i Robina przed złą magią Rubieży i Bezdroży. Droga do celu nie jest jednak całkiem prosta. Bohaterów czeka bowiem zadanie, które wiąże się z Lunaparkiem i Diabelskim Młynem.
Aneta Jadowska ma ogromny talent do tworzenia świata. Tym razem zabrała bohaterów na Bezdroża i Rubieże i naszkicowała je w mojej głowie dość skutecznie. Niestety, tym razem świat miał mnóstwo nieścisłości i to odbierało mi przyjemność z lektury.
Autorka przywróciła do centrum akcji Robina, który w poprzednim tomie głównie kręcił się gdzieś w tle. Co więcej, dostał rozdziały z własną narracją, dzięki czemu mogłam poznać jego punkt widzenia i emocje. Rozdziały z narracją Robina sprawiły, że miałam ochotę na jeszcze więcej tej historii.
Choć bohaterowie mieli określony cel, nosiło ich po Bezdrożach i Rubieżach jak morze statek. Mnóstwo nic nie wnoszących przygód z...

"Może ta prawda, której ścigamy i za którą możemy zginąć, w moim przypadku zupełnie nie będzie tego warta?"

Nigdy nie rozumiałam fenomenu lunaparków, cyrków i parków rozrywki. Te tłumy i głośna muzyka to nie moja bajka. No może wata cukrowa jest w stanie mnie przekonać. I Aneta Jadowska.

Mowa oczywiście o trzeciej części przygód Nikity. Tytułowy Diabelski Młyn to tylko kropla w morzu. Przez 400 stron akcja nie zwalnia ani na sekundę. Cygański Książę, Bezdroża, wycieczki w zaświaty, odkrycie swojej przeszłości i zielona magia, to tylko część całości.

"Powiedz mu, że nawiedzają cię twoi zmarli bliscy, a machnie ręką, bo przecież każdy z nich ma jakąś ciocię Krysię czy dziadka Zenona, którzy czasem wpadają z zaświatów na pogawędkę."

Oczywiście, wszyscy którzy czytali poprzednie części, raczej nie będą mieć oporów przed sięgnięciem po tę część. Jest idealna. Lepsza od dwóch poprzednich. A rozdzały pisane z perspektywy Robina są moimi ulubionymi. Nikita też przeszła dużą metamorfozę, z knąbrnej, agresywnej dziewczyny zmieniła się w silną, zrównoważoną kobietę. Ktoś by mógł powiedzieć, że to tylko fantastyka. Osobiście uważam, że to dobra książka o przyjaźni ponad podziałami.

"Bezradność smakuje gorzko, ale walczysz, bo nie przyjmujesz do wiadomości, że pustka i ciemność miałyby zagarnąć twoich bliskich."

Dla tych, którzy książkę mają jeszcze przed sobą. Warto pomęczyć pierwszy tom, żeby w rezultacie otrzymać drugi, otoczony z...

Zaprzyjaźniłam się z Nikitą, pokochałam Robina i żal straszny, że to już koniec. Dzieje się w tej części, oj dzieje. Nikita znalazła sposób, żeby przywrócić Robinowi wspomnienia. Nie będzie łatwo, nie będzie przyjemnie, będzie krew i dużo trupów, ale będzie warto. Przyjaźń między tym dwojgiem jest tym, czym przyjaźń być powinna. Jedno za drugim wskoczyłoby w ogień, gdyby zaistniała taka potrzeba ale na co dzień nie usłyszysz miłych słówek i pieszczotek. Oni czynią przyjaźń a nie o niej mówią.
Jak zawsze autorka serwuje nam dużo magii, dużo śmiechu, czasami strachu, ale przede wszystkim ogrom dobrej rozrywki. Ja bawiłam się znakomicie, czego i Wam życzę.