Ręczna robota recenzja

Pierwszy wysłuchany przeze mnie kryminał Ćwirleja, zaczyna się ciekawie: w pociągu relacji Berlin-Poznań znaleziono ciało konduktora bez ręki. Jednak intryga kryminalna w książce jest wątła i zbyt zagmatwana, mamy bardziej do czynienia z powieścią obyczajową opisującą życie w schyłkowym PRL-u, dokładnie w 1986 r. Był to dosyć mroczny czas kryzysu gospodarczego i braku perspektyw.

Kreśli Ćwirlej bardzo realistyczny obraz ówczesnych czasów, z alkoholem sprzedawanym tylko od godziny 13, z przemytem używanych magnetowidów i radiomagnetofonów w pociągu z Berlina Zachodniego, z papierosami `extra-mocne' palonymi na potęgę, z olbrzymią kolejką wylewającą się ze sklepu spożywczego, bo akurat rzucili kawę, z zachodnimi reklamówkami, które można było kupić za bazarze (to był też towar deficytowy!), z syfonem na naboje, z którego pije się wodę sodową.

Cały ten świat wygląda jak z innej planety, a przecież takie było nasze życie 35 lat temu! Ech, łezka się w oku kręci... Ta książka też uzmysławia, jak wiele się zmieniło wokół nas w ciągu ostatnich lat.
Bohaterami książki są dzielni milicjanci, bohaterowie wielu książek Ćwirleja: chorąży Olkiewicz, porucznik Brodziak, Grzechu Kowal, major Marcinkowski i inni. Niektórzy porządni, niektórzy jełopy, także tacy co najpierw biją w mordę, a potem pytają. Pojawia się też cinkciarz, Gruby Rychu, mający dostęp do wszystkich towarów na rynku, będący w świetnych układach z milicją, prawdziwy król życia. Mamy też gamoniowatego i głupkowatego sekretarza partyjnego, który dzierży realną władzę. I jest wóda, wóda, wóda, lejąca się strumieniami, piją wszyscy i wszędzie, a kto nie pije, jest ten mocno podejrzany.

Jak już wspomniałem, był to pierwszy wysłuchany przeze mnie kryminał retro Ćwirleja i bardzo mi się spodobał, uznałem, że autor jest na poziomie Krajewskiego czy Wrońskiego. Potem zmieniłem zdanie, bo inne książki Ćwirleja bardzo się powtarzają: marna, często infantylna intryga kryminalna oraz dosyć ciekawe tło obyczajowe, to jednak inna liga niż tamci autorzy...

Słuchałem audiobooka w świetnej interpretacji Leszka Filipowicza, znakomicie czytał gwarę poznańską.