Magiczne chwile w pensjonacie Leśna Ostoja

Przez moment, nanosekundę, łudziłam się, że będzie to klimatyczny epilog, spinający pociągnięte w cyklu o Leśnej Ostoi motywy w zgrabną całość; że Magicznymi chwilami... Tekieli godziwie zakończy rozciągniętą na kilka tomów opowieść o przypadkach Milskich w Drzewiu.
Tekieli sprowadziła mnie na ziemię szybko i boleśnie już pierwszym zdaniem.
Magiczne chwile w pensjonacie Leśna Ostoja to rzewliwe, bożonarodzynkowe pstro, o ile to możliwe - jeszcze bardziej roztarte na miazgę, po kokardę dopakowane słodkością i lukrem. Oprócz kilku luźnych retrospekcji dodanych najbardziej sobie a muzom - dzieje się nic. Zero. Null.
Dla żadnej z wiodącej postaci w cyklu. Ino, jak to w bożonarodzynkach bywa, w magicznym pensjonacie dzieje się jeszcze jeden bożonarodzynkowy cud. I to wszystko. Koniec.
Wielkie nic, pisane aby było, z zakończeniem na odwal się.
Magiczne chwile w pensjonacieto prozaiczna, przesłodzona chałka.
Jestem tym magicznym czymś rozczarowana. Bardzo.

Książkę zapisuję jako Wyzwanie 20in2023 pkt.8 Książka, którą da się przeczytać w jeden dzień

Zmogłam. Co prawda z dużym trudem, ale jednak. Wylewa się z tego tyle słodyczy, że aż mi niedobrze, jedyne, co było interesujące, to dawne życie Leokadii i starej Kwietniowej, choć ta pierwsza pobiła rekord idiotyzmu.
Zastanawiam się nad lekturą napisanego przez autorkę kryminału, czy ktoś wie, jak tam z ilością cukru? Zemdli, czy nie? ;)

Książka jest czwartym tomem cyklu "Pensjonat Leśna Ostoja". Najlepiej ją czytać po zapoznaniu się z poprzednimi, ale ja zapoznałam się z nią bez ich znajomości i czytanie jej niezależnie również jest możliwe oraz bardzo przyjemne. Lektura podzielona jest na sześć opowiadań. Trzy dotyczą dawnej przeszłości mieszkańców Drzewia, dwa niedalekiej przeszłości oraz jedno dłuższe teraźniejszości. Każde opowiadanie ma w sobie klimat świąt Bożego Narodzenia, który poprostu trzeba poczuć.

Książka jest bardzo przyjemna i szybko się ją czyta. Wciąga i pozwala wraz z bohaterami poczuć magię świąt. Razem z nimi przygotowujemy świąteczne dekoracje i siedzimy przy świątecznym stole. Świetnie pokazuje ona tradycje, które były praktykowane dawniej i teraz rzadko się z nimi spotykamy. Książka mnie wiele razy rozbawiła oraz wyruszyła. Najbardziej spodobało mi się opowiadanie "Gwiazdka trzech drzewieckich muszkieterów". Historia rozbawiła mnie do tego stopnia, że czytałam ją z mamą na głos i obie się świetnie przy tym bawiłyśmy.

Podsumowując, powieść jest bardzo ładnie wydana i czuć w niej klimat świąt. Świetnie się bawiłam przy czytaniu, były momenty zabawne i wzruszające. Polecam ją oczywiście wszystkim, którzy przeczytali trzy poprzednie książki z cyklu, ale również tym, którzy ich nie czytali a chcą jeszcze raz poczuć magię świąt i przeczytać książkę, która umili czas.

Cóż to była za uczta.
Cofanie się w czasie, poznawanie wcześniejszych losów znanych już postaci to zdecydowanie moja bajka. Lubię takie zastosowania w książkach, gdyż mogę lepiej zrozumieć późniejsze decyzje i zachowanie bohaterów.
I taką właśnie przygodę w czasie zafundowała Asia Tekieli.
Tu nie ma co się rozpisywać, to trzeba samemu przeżyć. Trzeba udać się do Leśnej Ostoi, pokochać to miejsce, zaprzyjaźnić się z Trzema Muszkieterami i resztą i niestety żałować, że za szybko się skończyło

Świetnie się bawiłam wracając do Drzewia. Podobał mi się pomysł nawiązania do przeszłości starszych bohaterów, np Kwietniowej. Ileż się uśmiełam z części dotyczącej trzech muszkieterów. Przeczytana w jeden wieczór.