Byle dalej od Wszeborowa

Z twórczością Joanny Tekieli spotkałam się już dwa razy przy okazji takich tytułów jak: Dębowe uroczysko oraz Niebieski ogród. Przy obu książkach znalazłam wytchnienie dla zmęczonego ciała i duszy, które pozyskałam dzięki opowieściom autorki, w której jest sporo wrażliwości, miłości i empatii. Ciekawa byłam, gdzie tym razem zaprowadzi mnie autorka.

Wszeborowo to wioska pełna uroku, która skrywa swoje tajemnice, a w tle unosi się mrok, który może przyprawiać o gęsią skórę, za sprawą legendy. Kasia, bohaterka powieści, wychowana w tym miejscu, ma poczucie, że czuje się w nim jak w więzieniu. Ma dość wścibstwa sąsiadów, spotykana na swojej drodze tych samych twarzy. Postanawia wyjechać nad morze, tam kupić dom i zacząć w końcu żyć na własnych zasadach. Czy spełnienie tego marzenia da jej spokój i szczęście, którego tak pragnie?

Z natury jestem domatorem i mimo iż czasami przeszkadzają mi te same rzeczy co Kasi i niejednokrotnie marzy mi się, by rzucić wszystko i wyjechać w przysłowiowe Bieszczady, nie mam w sobie aż takiej motywacji i siły, by coś zmienić w swoim życiu. Obecnie zmiana nie jest priorytetem w moim życiu. Natomiast za Kasię trzymałam kciuki, dopingując ją w jej podróży. Nie ze wszystkimi decyzjami się zgadzałam, nie zawsze rozumiałam jej postępowanie, ale gdybym spotkała ją na swojej drodze, na pewno bym ją wsparła. Ode mnie 8/10.

PS. Okładka książki jest przepiękna. Dla domu ze zdjęcia mocno bym się zastanawiała nad tym, czy wszy...

„Chyba czas najwyższy przestać myśleć, że szczęście zależy od miejsca, w którym mieszkamy Można być szczęśliwym, żyjąc w ubogiej lepiance, albo smucić się mieszkając w pałacu… A z drugiej strony, to ważne, aby w miejscu, gdzie się żyje, nie czuć się obco.

W lesie znajdziesz więcej niż w książkach. Drzewa i kamienie nauczą cię tego, czego nie usłyszysz od mistrzów.”

Kasia , farmaceutka mieszkająca w niewielkiej miejscowości Wszechborowo czuje, że ma dość życia jakie znała- wścibskich sąsiadów, oceniania jej życiowych wyborów i tego, że nigdy nie była w pełni sobą.
Jedynym miejscem w rodzinnych stronach za którym młoda kobieta będzie tęsknić jest polana Wszechbory.

Mimo to bohaterka postanawia wyruszyć w podróż swoim trabantem wymalowanym w barwne kwiatki i wyrusza w podróż, by odnaleźć własne miejsce w świecie.
Zanim jednak zrealizuje swój śmiały plan odkrywa ,że jej zmarły wujek Romek pozostawił po sobie pokaźny majątek w postaci cennej biżuterii.
Skąd starszy pan ją miał i co zrobić teraz , gdy skarb trafił w inne ręce?
Kasia wraz z przyjacielem Czarkiem decydują się odkryć sekret seniora i odpowiedzieć na nurtujące ich pytania.
Czy im się uda?

Pierwszym przystankiem owej drogi jest niewielka nadmorska osada, ponieważ bohaterka uznała, że jej marzeniem jest zamieszkać w miejscu w którym słuchać szum fal.

Niestety poszukiwania wymarzonego lokum spełzają na niczym zaś ogrom wody nie wywołuje w sercu Kaśki n...

Joanna Tekieli stworzyła powieść, która z jednej strony oddaje urok małomiasteczkowego życia, a z drugiej – ukazuje duszną klatkę, w której Katarzyna odczuwa uwięzienie. Książka opowiada historię kobiety, która po latach spędzonych w niewielkiej, otoczonej prastarą puszczą wiosce Wszeborowo, decyduje się na radykalną zmianę. Marzenie o pięknym domu nad Bałtykiem staje się dla niej symbolem wolności i nowego początku.

Kasia zmęczona wszechobecną wścibskością sąsiadów i monotonią codziennego życia, postanawia uciec od wszystkiego, co ją ogranicza. Decyzja o przeprowadzce nabiera tempa, gdy bohaterka pakuje swoje życie do trabanta ozdobionego kolorowymi kwiatami. Książka ukazuje zarówno piękno urokliwych zakątków polskiego wybrzeża, jak i realia, z jakimi musi zmierzyć się osoba, próbująca odnaleźć swoje miejsce na nowo.

Autorka z wielką wrażliwością portretuje wewnętrzne rozterki i determinację Katarzyny, ukazuje również trudności i niepewności związane z odejściem od znanego świata. Dzięki temu czytelnik może wczuć się w jej emocje i zrozumieć, że walka o nowe życie to nie tylko ucieczka, ale i świadoma próba odnalezienia siebie.

Joanna Tekieli potrafi z jednej strony zadbać o humorystyczne akcenty, a z drugiej podkreślić powagę decyzji i emocjonalny ciężar zmiany. Autorka prowokuje do refleksji nad tym, jak bardzo otoczenie, tradycja i oczekiwania społeczne mogą stać się przeszkodą w realizacji marzeń. Przesłani...

"Byle dalej od Wszeborowa" Joanny Tekieli - kolejna literacka perełka, której nie sposób odłożyć
Po przeczytaniu "Leśniczówki Wszebory" nie mogłam się doczekać, by wrócić do tego niezwykłego świata. Joanna Tekieli ponownie oczarowała mnie swoją historią, a "Byle dalej od Wszeborowa" okazało się kontynuacją pełną emocji, humoru i cudownego klimatu, za który uwielbiam pióro autorki.
Tym razem śledzimy dalsze losy Kasi, która próbuje odnaleźć swoje miejsce i szczęście w otoczeniu natury, ale nie zawsze jest to takie proste. Joanna Tekieli doskonale balansuje między ciepłą, lekką opowieścią a refleksją nad tym, jak często to, od czego uciekamy, okazuje się tym, czego najbardziej potrzebujemy.
Znów zachwyciły mnie opisy przyrody - pełne malowniczych obrazów, które sprawiają, że czytelnik niemal czuje zapach lasu i słyszy śpiew ptaków. Bohaterowie są barwni, autentyczni i wzbudzają ogromną sympatię, a ich losy wciągają od pierwszych stron.
To książka, która bawi, wzrusza i daje do myślenia. Jeśli ktoś polubił pierwszą część, ta z pewnością go nie zawiedzie! A jeśli jeszcze nie znacie serii - koniecznie nadróbcie zaległości, bo Joanna Tekieli tworzy historie, do których chce się wracać. Choć jest to kontynuacja Leśniczówki Wszebory, książkę można czytać jako oddzielną historię. Autorka zadbała o to, by każdy mógł cieszyć się lekturą bez znajomości pierwszej części, choć oczywiście warto sięgnąć po całą serię, by w pełni poczuć jej wyjątkowy klimat. Osobiście pol...

"Byle dalej od Wszeborowa" Joanny Tekieli udało mi się przeczytać dzięki akcji recenzenckiej zorganizowanej przez @onaczyta.
Główna bohaterka Kasia znana nam z powieści "Leśniczówka Wszebory" postanawia opuścić rodzinne strony i zielonym trabantem w kwiatki wyruszyć w poszukiwaniu własnego miejsca na ziemi.
Nad morzem wynajmuje domek,poznaje interesujące osoby i angażuje się w pomoc pewnej rodzinie.Usiłuje również poznać sekret wujka ,który zostawił jej spory majątek.Pieniądze od wuja pozwalają jej spełniać marzenia ale i pomagać innym
W międzyczasie dochodzi do wniosku że nadal musi szukać swojej przystani i znad morza rusza z powrotem na południe Polski.Przy okazji dowiadujemy się co słychać u Oli znanej nam z Leśniczówki.
Powieść jest z gatunku tych,które czyta się a właściwie pochłania w jeden dzień.Pani Asia po prostu czaruje piórem,tę powieść widzi się czytając,jest po prostu cudowna i magiczna.Gorąco wszystkim polecam!!