Dziewczyna kata

Magda Knedler pisze książki i to każdy czytelnik wie. Nie każdy jednak wie, że te książki są wyśmienite, smakowite, że te książki połyka się i długo jeszcze czuje się ich posmak. Dziewczyna kata to kolejna z tych, obok których nie można przejść obojętnie. Współczesność i przeszłość zazębiają się ze sobą, tworzą spójną całość, gdzie nic nie zgrzyta, gdzie wszystko do siebie pasuje. Każde zdanie w tej książce jest potrzebne, nie ma tu nic zbędnego, wszystko do czegoś prowadzi i czemuś służy. I uczy! Ja dowiedziałam się wielu nowych rzeczy związanych z historią Wrocławia, a zostało mi to podane w taki sposób, że z przyjemnością tę wiedzę przyjmowałam. Wędrowałam z Julią przez Wrocław współczesny i podążałam śladami Magdaleny i Michaela przez siedemnastowieczny Presslav. Widziałam szubienice, widziałam kobiety torturowane, topione, palone na stosach, bo przecież to czarownice, bo ośmieliły się być inne, bo były mądre. Widziałam i czułam. Tak działają na mnie książki Pani Knedler. Taka na mnie działa magia jej słów.

Kiedy zaczynacie czytać książkę, z pewnością zwracacie uwagę na jej tytuł. Czy zajmuje on Waszą uwagę? Zastanawiacie się, czy tytuł okaże się adekwatny do treści? I wreszcie, czy sugeruje Wam on tematykę? Spodziewacie się wtedy czegoś konkretnego?
Tytuł powieści często sugeruje przynajmniej główny zarys fabuły i sprawia, że fiksujemy się na tym, co nam podpowiada. Zatem, czy „Dziewczyna kata” faktycznie opowiada o tytułowej postaci?

Julia Zan, dziennikarka i córka znanej niegdyś piosenkarki i kompozytorki tekstów piosenek, prowadzi w radiu program o nietypowych, zabytkowych przedmiotach, które mają swoją historię, wartą opowiedzenia na antenie. Pewnego dnia, dzięki przyjacielowi Antoniemu, Julia natrafia na interesujący ślad dotyczący kufla Messenhamera, będącego częścią znanego skarbu z Bremy. Dziennikarka poznaje ekscentrycznego jubilera, który robi na niej wrażenie swoim niecodziennym zachowaniem. Mężczyzna zwraca jej uwagę na pewien niezbyt znany szkicownik sprzed wieków i narysowaną w nim broszę. Julia nie bardzo rozumie, o co mu chodzi, ale łapie haczyk i zaczyna szukać odpowiedzi na rodzące się z każdą chwilą pytania.
W siedemnastowiecznym Presslawiu obserwujemy Magdalenę, córkę karczmarza, której marzeniem od zawsze było pomaganie ludziom. Niestety, prostota i dobroduszność, którymi kierowała się w życiu, sprowadziły na nią nieszczęście. Zanim jednak do tego doszło, między nią a katem Michaelem narodziło się nieśmiałe uczucie. Niestety, profesja kata ...