Wbrew rozsądkowi

Bardzo dobra powieść kryminalna, dynamiczna i wciągająca. Bardzo zachęcający cykl. Bohaterka szalona, ale skuteczna.

To naprawdę bardzo dobry kryminał z niesamowicie wyrazistymi postaciami. Każdy z nich ma cechy charakterystyczne, dzięki czemu łatwo jest ich rozróżnić. Jeśli cokolwiek się tutaj dzieje, to postacie bardzo to przeżywają, jakby sami nie wierzyli, że złe rzeczy mogły im się przydarzyć. A wydarzyło się coś bardzo przykrego:
,,Obok zamordowanego faceta w mieszkaniu był dzieciak. Pobity do nieprzytomności, jest teraz na intensywnej terapii, nie wiadomo czy przeżyje i jak bardzo ucierpiał. A właściwie ucierpiała, to dziewczynka. Dwa dni leżała obok ciała ojca".
Wspaniałą postacią jest tutaj Szajba, czyli kobieta, której nadali taką ksywkę. Czekała za telefonem od przyjaciela i kiedy ten nie dał znaku życia, zaczęła się martwić. W zbiegu okoliczności dowiedziała się o morderstwie, co bardzo nią wstrząsnęło. Okazało się bowiem, że to jej przyjaciela ktoś pozbawił życia. Postanawia na własną rękę dowiedzieć się kto tak bestialsko ich potraktował i nie spocznie, póki go nie odnajdzie. Jest to bardzo żywiołowa postać, która kiedy prowadziła jakieś dochodzenie, gdyż jest policjantką, to dostawała na jego punkcie bzika. Parła murem do przodu, poruszając niebo i ziemię. Wszystko zawsze chciała wiedzieć i nie znosiła sprzeciwu. Była twardsza od skały, czym nie przypodobała się innym postaciom. Nosi w sobie pewien uraz dotyczący śmierci jej byłego partnera i czasami go wspomina. Zanim pomyśli, niemal od razu przechodzi do czynów. Niekiedy logika nie miała nic wspólnego z jej pos...

Ależ Pani Agnieszka Pruska przebojem wrzuca na rynek czytelniczy kolejna bohaterkę, komisarz Sarę Lipner, ksywa Szajba w powieści „Wbrew rozsądkowi”. Ksywa jak najbardziej pasuje do bohaterki, ale nie jest to przysłowiowa szajba, nasza Szajba działa z rozwagą i policyjnym doświadczeniem. Ale jedno jest pewne, jak coś się dzieje na tyłku usiedzieć nie może a jak łapie trop to nie dba o nic i ma w dupie procedury. Pani komisarz jest na urlopie, zdaje się bezpłatnym. Leczy traumę po śmierci policyjnego partnera. Jeździ Uberem, chyba trochę z nudów, chodzi też na siłkę. I tu się zaczyna, znajomy z siłowni zostaje zamordowany. Ciężko pobita kilkuletnia córka walczy o życie w szpitalu. Krystaliczny facet i w efekcie zakatowane dziecko. Kupy się nie trzyma, łapie za serce. Pomimo, że jest na urlopie, nie ma umocowania prawnego jako gliniarz, to po swojemu działa. Szajba łapie tropy, w międzyczasie ktoś ją śledzi, napada i włamuje się do domu. Wracają wspomnienia o nieżyjącym partnerze, który krystaliczny nie był. Może to ktoś z tej starej sprawy a może to, że Sara drąży w śmierci znajomego. Zakończenie trochę zaskakuje, bardziej chyba jeszcze Szajbę. Owszem, można się czepiać literówek czy czasem nie trafionych dialogów ale przecież zdarza się, że ludzie odpowiadają nie na temat czy gubią wątki. Szajba nie pozwala odpocząć czytelnikowi przez co czas leci miło i przyjemnie. W związku z nowym służbowym przydziałem Szajby wyglądam za drugim tomem.