Wbrew rozsądkowi recenzja

"Wbrew rozsądkowi" to pierwszy tom nowej trylogii kryminalnej autorstwa Agnieszki Pruskiej, której fabuła, jak zawsze u Autorki, osadzona została w "moim" pięknym Gdańsku ❤

Sara – główna bohaterka – pseudonim Szajba – zadziorna, uparta, trochę lekkomyślne, dążąca do celu i żyjąca pełnią życia, lekko szalona, zdolna policjantka posiadająca niesamowity instynkt śledczy, a przy tym narwaniec nie uznający kompromisów, upierdliwa ale z wdziękiem, uczynna i nigdy nie odmawia, gdy ktoś poprosił ją o pomoc, daje się lubić.

Poznajemy ją w dość dla niej trudnym momencie życia. Już 8 miesiąc przebywa na urlopie, na którym wylądowała po ciężkiej policyjnej akcji, w której zginął jej zawodowy partner Sławek. Po traumatycznych przeżyciach powoli próbuje dojść do siebie. Pomaga jej w tym kolega z roboty – Piotr – który podczas jednego ze wspólnych spotkań "przy kawie" zdradza jej tajniki prowadzonej właśnie sprawy. Okazuje się, że postępowanie dotyczy brutalnego morderstwa jej znajomego z siłowni– Artura. Bez chwili namysłu Sara podejmuje prywatne śledztwo. No i się zaczyna...

Zacięta, bezkompromisowa i szurnięta Sara Lipner, chcąc odnaleźć winnego śmierci Artura wkracza w mroczny obszar półświatka przestępczego, gdzie brutalność, narkotyki i wymuszenie są na porządku dziennym. Ale dla niej to żadne przeszkody. Szajba zwietrzyła trop, który wzmógł u niej dreszcz emocji i podniósł poziom adrenaliny do maksimum.

Opowiadana w książce historia wciąga od pierwszych stron. Idąc śladem Szajby wędrowałem ulicami Gdańska, zachodziłem do miejsc, które normalnie unikam, także za dnia, a tutaj dałem się ponieść emocjom. W moje nosdrza dostawał się z smród odwiedzanych miejsc, który dławił i przyprawiał o odruchy wymiotne. Idąc wraz z Szajbą tropem, odkrywałem przeszłość zamordowanego Artura, ale także otwierały się przede mną sprawy dotyczący tragicznej akcji policyjnej sprzed 8 miesięcy, w której uczestniczyła Szajba, i w której zginął jej partner Sławek – demony przeszłości powracały...

Czytając "Wbrew rozsądkowi" drżałem o losy głównej bohaterki – jakoś szybko ją polubiłem, Chodź pod względem charakteru, ubioru czy nawet słuchanej muzyki raczej jesteśmy przeciwieństwami (podczas czytania próbowałem słuchać muzyki szajby między innymi zespołu @toolmusic ).

Zakończenie tej historii pozostaje otwarte i pozostawia mnie w zaciekawieniu o dalsze losy Szajby, zarówno te w życiu osobistym jak i zawodowym. A to bardzo dobry znak. Tak. Ogarnęła mnie Szajba. I wcale tego nie żałują.