Ja, potępiona

Name: Ja, potępiona
Rating: 7.87 (69 reviews)
ISBN: 9788377477328

Katarzyna Berenika Miszczuk

7.9 /10

Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 69 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.9 /10

Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 69 ocen kanapowiczów

Opis

Wiktoria Biankowska, była diablica i niedoszła anielica po raz trzeci wpada w kłopoty. Przypadkowo trafia do Tartaru, tuż po ujrzeniu białego krzyżyka na chodniku i ciężarówki z mrożonkami. A właśnie zaczęło jej się układać. Pokochała diabła Beletha, wyzbyła się boskich mocy, a jej przeciwnik Moroni został zamknięty w anielskim więzieniu. Ponadto diabeł Azazel nie planował niczego złego, zajęty romansem z królową Kleopatrą. Czy teraz Wiktorii uda się wyjść z labiryntu i związać z Belethem? Powieść bardzo dynamiczna, żadnych przestojów, ciągłe zwroty akcji, do tego mnóstwo humoru, szczypta komedii romantycznej, odrobina czarnej, trochę kryminału, duża doza piekła...

Data wydania: 2012-10-01

ISBN: 978-83-7747-732-8, 9788377477328

Wydawnictwo: W.A.B.

Cykl: Wiktoria Biankowska, tom 3

Kategorie: Literatura młodzieżowa, Romans paranormalny/fantastyczny

Stron: 416

dodana przez: Mirko

Mamy 2 inne wydania tej książki

Autor

Katarzyna Berenika Miszczuk

Urodzona 2 września 1988 roku w Polsce (Warszawa)

Katarzyna Berenika Miszczuk (wł. Katarzyna Zając) – pisarka, scenarzystka, lekarka, współzałożycielka Wydawnictwa Mięta, a także wiecznie zabiegana mama. Pierwszą powieść pt. Wilk napisała w wieku piętnastu lat. Książka ukazała się trzy lata później...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Katarzyna Berenika Miszczuk

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Umrzeć po raz trzeci

18.07.2020

Trzecia cześć przygód byłej diablicy i niedoszłej anielicy Wiktorii. Przyznam, że bardzo obawiałam się tej części, bałam się, że to już za dużo, że coś może nie wyjść, że znów autorka zaserwuje Nam ten sam odgrzewany kotlet, tylko w innej scenerii. Jednak nie było tak źle. Fakt sceneria się zmienia. Tym razem poznajemy trzeci z zaświatów – czyl... Recenzja książki Ja, Potępiona

@z_glowawksiazkach × 5

„Charon przerażał mnie bardziej niż Śmierć. Mimo że obydwoje najwyraźniej zaopatrywali się w ...

24.02.2021

Ja, potępiona o już moje trzecie spotkanie z tym cyklem. Książki Katarzyny Bereniki Miszczuk zostały ostatnio wznowione przez wydawnictwo, więc postanowiłam się z nimi zapoznać. Na portalu lubimyczytac.pl mają one naprawdę dobre opinie. Jednak dwie poprzednie części nie zachwyciły mnie. Czy podobnie będzie z Ja, potępiona? W wyniku kolejnej diabe... Recenzja książki Ja, Potępiona

@withwords_alexx × 3

Kolejna zabawne i fascynujące spotkanie z Wiktorią Biankowską!

10.11.2020

Wraz z premierą powieści Katarzyny Bereniki Miszczuk pt. "Ja, ocalona" - będącej zarazem najnowszą odsłoną cyklu fantasy "Wiktoria Biankowska", Wydawnictwo W.A.B. zdecydowało się przypomnieć czytelnikom poprzednie części tej barwnej sagi, wydając je w nowej i niezwykle klimatycznej odsłonie. I właśnie dziś mam przyjemność opowiedzieć wam o trzeci... Recenzja książki Ja, Potępiona

@Uleczka448 × 2

Potępiona,anioły i diabły? O mamo tak!

5.12.2019

@Link "Boże przenajświętszy, to wy!- zawołał [Gabriel]. Nie miał jednak zbyt wiele czasu, by zdumieć się porządnie. Szatan zerwał się na równe nogi, zrzucając na ziemię talerz pełen eklerek, i krzyknął, pokazując palcem na Archanioła: - HA!!! Użyłeś nadaremno!" 😈👿😈👿 "Przysięgam, że jeśli wyjdę z tego cało, to zapiszę się na siłownię i przestanę j... Recenzja książki Ja, Potępiona

@tea_book_coffee × 2

Zobacz wszystkie (10) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Aleksandra_Kirwiel

2020-04-22

10 /10

Przeczytane

I wróciła ! Wrócił ogień, pomysł, drapieżność Wiki, której zabrakło mi w drugiej części. Wiki trafia do Tartaru, jednocześnie uzmysławia sobie miłość do Beletha, który dla niej oddaje swoją moc. Oj dzieje się i to do ostatniej kartki.

× 4 | link |

@pleasebetasty

2020-11-25

7 /10

Przeczytane

Tym razem trafiamy wraz z Wiktorią do Tartaru. Dziewczyna po raz kolejny wpada w poważne tarapaty. Ta część chyba podobała mi się najbardziej, chociaż gdzieś w połowie zaczęłam się trochę nudzić. Wiktorii nie lubię, Piotr mnie irytuje, ale kurczę, ta historia wciąga tak bardzo, że nawet bardzo chcąc nie można się od niej oderwać.

× 3 | link |

@fantastyka.na.luzie

2020-11-03

9 /10

Przeczytane Pożyczone Fantastyka

Wszystko co dobre, kiedyś się kończy... ale czy na pewno musi?

Wiktorii Bienkowskiej - byłej diablicy i niedoszłej anielicy - nie jest dane spokojne życie. Po raz kolejny zostaje uwikłana w diabelskie intrygi i po raz kolejny zostaje zamordowana! Ile razy można umrzeć? Jak najwyraźniej widać jeden raz to za mało. Wiki nie trafia jednak ani do Piekła, ani do Nieba, lecz do miejsca gdzie trafiają najmroczniejsze dusze: gwałciciele, mordercy, szaleńczy - do Tartaru. Tego grzeczna i ułożona Wiki zdecydowanie się nie spodziewała.

"I gdzie się podziała ta miła, grzeczna dziewczynka?
A prawda, umarła... Znowu."

Wielowymiarowy świat Katarzyny Miszczuk to teraźniejszość i przeszłość, współczesność i starożytność, chrześcijanizm i grecka mitologia, modernizm, barok i rokoko. Wszystko ułożone w gładką, spójną całość, wymieszane z sobą i posypane dużą dawką humoru. Nowa część oznacza nowe, szalone postacie. Poznamy bliżej nieobliczalnego Achillesa, znienawidzonego führera Hitlera czy mrocznego Kuby Rozpruwacza, którego tożsamość jest owiana tajemnicą. Miszczuk przechodzi samą siebie w kreacji bohaterów. Każdy z nich jest barwną iskierką o wyrazistym charakterze i solidnej gramaturze.

"Biada nam. Socjopata napalił się na socjopatkę. To może skończyć się rzezią, kiedy trzecia socjopatka, właścicielka wcześniej wspomnianego socjopaty, się o tym dowie."

Tym, co mnie pozytywnie zaskoczyło w tej części jest sama Wiktoria. Z potulnej, grzecz...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@katala

2019-11-18

7 /10

Przeczytane Fantastycznie i paranormalnie 2014 Młodość ma swoje prawa

Część trzecia i ostatnia.
Było Piekło. Było Niebo. Przyszedł czas na Tartar.
Jako kontynuacja w zasadzie nie mam jej nic do zarzucenia. Świetnie wpisuje się w klimat poprzednich części. Konsekwentnie wykorzystuje humor, poczucie zadowolenia, samouwielbienia bohaterów (cudny Azaz) do kolejny perypetii i niekończących się przygód.
Świat staje na głowie, czy tam inne mało ziemskie miejsca, a na czele szarego Tartaru stoi: Hitler, Neron i Kuba Rozpruwacz, największa szuja ze wszystkich. Szuja na usługach paskudnej baby – Elżbiety Batory. Aby nie zdradzać za wiele, powiem tylko, że gdyby nie brawurowa akcja Piotrusia (tak, tak tego samego) świat nigdy nie byłby taki sam, a może wcale by go już nie było.
Wiki wreszcie kocha Beletha, Beleth niezmiennie kocha Wiki, Piotruś nie kocha Wiki, i może jeszcze nie kocha, ale spółkuje z niejaką Moniką (tak, to ta sama co w poprzedniej części), Azaz kocha Kleopatrę, czy ona kogoś kocha oprócz siebie to już wielka niewiadoma. Szatan i Gabriel rywalizują o miano najlepszego pracownika. I co chwila toczą zakłady, w których nagrodą jest aureola.
Jest bardzo szybko, bardzo gęsto, chyba tak, że nie ma zbytnio okazji do głębszych emocji czy zastanowienia się głębszego. Jeśli ktoś nie będzie chciał się zbytnio czepiać, to związek Potępionej z Diablem/Ifritem go usatysfakcjonuje. Choć przyznam, że moment kiedy Beleth dowiaduje się, że Wiki wybrała jego, a nie Piotrusia, deczko mnie rozczarował. Ale w sumie, bez czepiania się jest o...

» czytaj dalej

× 1 | link |

@Amarisa

2020-11-07

6 /10

Przeczytane

"Gdybym miała ocenić, która z dotąd wydanych części diabelsko-anielskiej serii autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk była najlepsza, to za taką uznałabym właśnie tom trzeci – „Ja, potępiona”. Dojrzała zarówno pod względem historii, jak i kreacji jej bohaterów. Pełna niespodzianek, akcji oraz jej zaskakujących zwrotów. Gdyby nie to, co znalazło się w epilogu, historia Wiktorii mogłaby się na tej części skończyć i byłoby to zakończenie, które usatysfakcjonowałoby wielu czytelników. Jednakże – niczym wisienkę na torcie – autorka pozostawiła na końcu swej opowieści mały cliffhanger, przez który czuję się potrzebę natychmiastowego sięgnięcia po kontynuację. Dobrze, że ta została już wydana, bo gdyby przyszło mi czekać kilka lat, by poznać ciąg dalszy…"

Cała recenzja:
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-ja-potepiona-katarzyna-berenika-miszczuk/

× 1 | link |

@Monika_2

2020-11-21

9 /10

Przeczytane

Ciąg dalszy przygód Wiktorii. Byłej diablicy, niedoszłej anielicy.
Dziewczyna wraca na ziemię. Dodatkowo postanawia rozstać się z Piotrkiem.
Wydaje się, że może być już tylko lepiej. Teraz nic nie stoi na przeszkodzie, by być z Belethem.
Czyżby? Los jednak jest przewrotny.
Ponownie dzięki swojemu diabełkowi Wiktoria trafia do zaświatów.
Tym razem jednak do samego Tartaru, gdzie spotyka wielu morderców, dyktatorów i innych typów spod ciemnej gwiazdy.
No bez jaj? Ile razy można umierać?
Zabawne są dyskusje Wiktorii z Hitlerem i Kubą Rozpruwaczem.
Chcecie się przekonać, co będzie dalej?
Przeczytajcie sami. Polecam.

× 1 | link |

@paula1456

2021-08-19

10 /10

Przeczytane

To znowu oni! Beleth, Azazel, Wiktoria, Archanioł Gabriel oraz Szatan Lucek! Znów nawiedzili czytelników i nie dadzą przespać im ani jednej nocy, dopóki nie dotrą do ostatniego zdania tej powieści. Historii pełnej przygód, emocji, a co najważniejsze - śmiechu! Katarzyna Berenika Miszczuk nie zawiodła mnie w tym tomie na ani jednej stronie.

Książkę miałam okazję przeczytać dzięki booktourowi zorganizowanemu przez @czerwonakaja. Chociaż tom drugi mnie wynudził, bo w moim odczuciu praktycznie nic się w nim nie działo, to z ogromną nadzieją czekałam na jego kontynuację, aby przekonać się, co jeszcze spotka zwariowaną Wiktorię, przystojnego Beletha oraz niegrzecznego Azazela.
Tym razem przez swoje nikczemne uczynki, a także pewnie przez czysty przypadek Wiktoria ponownie umiera i trafia do Tartaru. To mroczna kraina, z której nikomu jeszcze nie udało się uciec, a nadprzyrodzone istoty nie mogą jej odwiedzać. Ale dla tej młodej dziewczyny nic nie jest niemożliwe. Będzie musiała zawrzeć niewygodne sojusze, a także przechytrzyć królową Elżbietę, której bardzo zależy na odebraniu jej mocy (ciekawe czemu, prawda?). Ukochany Beleth nie zapomni jednak o niej i będzie próbował naprawić ich relację, a także odzyskać ukochaną. Co tym razem wymyśli?
Niezmiennie pozostaję fanką Azazela, chociaż w tej części było go zdecydowanie za mało! “Ja, potępiona” to była świetna przygoda, pełna zaskakujących zwrotów akcji i wyrazistych postaci. Przyznam szczerze, że autorka ma dar...

» czytaj dalej

| link |

@malami

2014-02-10

10 /10

Przeczytane * Półka :) * <3

Dużo mniej Piotrusia! (Chwała za to) i więcej Beletha (dziękujemy). Nie wiem jak autorka to robi ale postacie są żywe i jedyne w swoim rodzaju. Polecam wszystkim.

| link |

@Micki

2013-03-18

10 /10

Przeczytane

Lepsza do drugiej części, ale jednak pierwsza była najlepsza. Opis wojny trochę chaotyczny, mniej Piotrusia (dziękuję!), więcej Beletha (dziękuję!!).

| link |

@Enigma

2014-07-31

8 /10

Przeczytane

Faktycznie znacznie gorsza od poprzednich. Nic nie przebije pierwszej części. Jednak bardzo miło się czytało

| link |

@Klaudek

2012-11-24

10 /10

Przeczytane

świetne zakończenie serii. Na pewno nie spodziewałam się czegoś takiego, miłe zaskoczenie:)

| link |

@ilka12

2014-05-01

10 /10

Przeczytane Planuję zakupić :)

Według mnie to najciekawsza część z całej trylogii. POLECAM!

| link |

@ttruskafka

2012-08-26

10 /10

Przeczytane ;D

Czekamy na premierę. Na empiku można zamówić za 31.99 ; >

| link |

@Wiktoriaaa

2012-10-24

10 /10

Przeczytane

Przeczytałam, szybko poszło. Bardzo wciągająca :)

| link |

@paulina.kubis1

2024-09-02

7 /10

Przeczytane

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Mam pewien problem – stwierdził Beleth. - A raczej my wszyscy mamy pewien problem. Blondwłosy Lucyfer lekko pobladł. Jego pierś ukryta pod białą koszulą z szerokim żabotem zaczęła poruszać się w rytm nerwowego oddechu. - Co znowu zrobił Azazel? – zapytał głucho.”

“Boże przenajświętszy, to wy!- zawołał [Gabriel]. Nie miał jednak zbyt wiele czasu, by zdumieć się porządnie. Szatan zerwał się na równe nogi, zrzucając na ziemię talerz pełen eklerek, i krzyknął, pokazując palcem na Archanioła: - HA!!! Użyłeś nadaremno!”

“Charon przerażał mnie bardziej niż Śmierć. Mimo, że obydwoje najwyraźniej zaopatrywali się w tym samym butiku. -Nie znasz przypadkiem Śmierci?- zagadnęłam. -To moja siostra- odparł. Współczuję rodzicom.”

“Stamtąd nie można wrócić- odparł głucho Beleth.- Straciłem ją.Na zawsze. -Och, daj spokój. Nie doceniasz Wiktorii.- Azazel znowu zaklaskał z uciechy.- Czuję w kościach, że będzie niezła zabawa.”

“"Boże przenajświętszy, to wy!- zawołał [Gabriel].
Nie miał jednak zbyt wiele czasu, by zdumieć się porządnie. Szatan zerwał się na równe nogi, zrzucając na ziemię talerz pełen eklerek, i krzyknął, pokazując palcem na Archanioła:
- HA!!! Użyłeś nadaremno!"”