Ja, Potępiona recenzja

"Boże przenajświętszy, to wy!- zawołał [Gabriel].
Nie miał jednak zbyt wiele czasu, by zdumieć się porządnie. Szatan zerwał się na równe nogi, zrzucając na ziemię talerz pełen eklerek, i krzyknął, pokazując palcem na Archanioła:
- HA!!! Użyłeś nadaremno!"
😈👿😈👿
"Przysięgam, że jeśli wyjdę z tego cało, to zapiszę się na siłownię i przestanę jeść czekoladę!
No dobra. Nie przesadzajmy. Nie da się przestać jeść czekolady."
👿😈👿😈
Było Piekło. Było Niebo. Przyszedł czas na Tartar.Tym razem za sprawą głupoty pewnego delikwenta (Beletha) Wiktoria ginie i trafia do Tartaru. Tartar to miejsce niewesołe, a głównie szare, gdzie trafiają wszyscy mordercy, gwałciciele, psychopaci i nefilim.Na domiar złego, pomimo tego, że Wiki ma Iskrę Bożą i na dodatek jest obdarzona diabelską mocą, nie może się stamtąd wydostać przy pomocy diabelskiego klucza. Oczywiście na ratunek rzuca się Beleth oraz Piotrek. Przyznaję, że nie zawiodłam się. Ostatnia część podniosła poziom bardzo mocno. Znowu bawiłam się wspaniale poznając losy byłej diablicy i niedoszłej anielicy. Zakończenie książki dało mi dużo nadzieji na to, że będzie kolejna część. W końcu Azazel musi coś zrobić i coś namieszać. Jak to diabły 😈. Czytałam ją z uśmiechem na twarzy i mam ogromną nadzieję, że będą kolejne tomy...Kolejne przygody,ponownie seksowny Beleth, zabawny Azazel.. Polecam każdemu tą trylogię. Jak się zacznie czytać, to nie można się oderwać aż do ostatniej strony,gdzie autorka zostawia nas z uczuciem niedosytu..