Pustułka

KONESERZY KRYMINAŁÓW SĄ WSZĘDZIE
O „Pustułce” nie chciało mi się pisać – to książka przeciętna, ze wskazaniem na słaba. 

 

Sprowokowała mnie autorka i to ostatnim zdaniem zawartym w podziękowaniach. Podziękowania to w ogóle jakaś szerząca się ostatnio maniera, którą ciężko mi zrozumieć. Pisarze zamieszczają długie jak sznurowadła w Martensach listy osób, „bez których książka by nie powstała”, tak jakby samodzielnie nie byli w stanie sklecić nawet kilku zdań. Katarzyna Miszczuk po złożeniu wyrazów wdzięczności koleżance, redaktorowi, mężowi i teściowej na koniec podziękowała również mamusi – koneserce kryminałów, wyrażając nadzieję, że książka spełni jej oczekiwania i z dumą postawi ją na półce obok ulubionych autorów. Na miejscu mamusi miałabym poważny dylemat. Oczywiście, byłabym dumna, że mojej córce udało się wydać książkę, ale koneserką kryminałów będąc, czy postawiłabym ją z czystym sumieniem na półce obok Agaty Christie? Odpowiedź brzmi – tak, nie zrobiłabym przecież przykrości córce – ale sumienie gryzłoby mnie tak długo, aż w końcu by zjadło. I po co było narażać na takie katusze własną matkę?

 

„Pustułka” obiecuje dużo więcej niż daje. Dziesięć osób, plus minus, uwięzionych na maleńkiej wyspie. Co chwila ktoś nowy zostaje zamordowany. Skądś znajome, prawda? Katarzyna Berenika Miszczuk nie potrafi jednak bawić się konwencją, przez co jej powieść trudno uznać za parafrazę „Dziesięciu małych Murzynków” (pozwólcie, że będę...

Katarzyna Berenika Miszczuk to autorka po, której twórczość sięgałam w tym roku dość często. Po dwóch rozczarowaniach, przyszło miłe zaskoczenie w postaci "Pustułki". Szczerze powiedziawszy nie spodziewałam się po autorce takiego ciekawego pomysłu na bohaterów i fabułę, która przynosi na myśl najlepsze dzieła genialnej Agathy Christie. To także kolejna z książek, która zauważa prawdę starą jak świat, że "z rodziną najlepiej wychodzi się tylko na zdjęciach". Wraz z rodziną Spyropoulos zaglądamy do świata bogaczy na rajskiej Wyspie Ptaków. Sylwia, Krystian, Wiktor, Konstancja i Stefania nie są standardową rodziną. Dbałość o pozory i konwenanse są dla nich najważniejsze. Nie spędzają ze sobą zbyt wiele czasu, jeśli nie muszą, więc gdy trafiają w tym samym czasie na rodzinną Wyspę Ptaków muszą nauczyć się wytrwać w swoim towarzystwie. Nie jest to łatwe, zwłaszcza gdy na Wyspie ginie kochanka głowy rodziny - Wiktora o imieniu Aleksandra, która będąc w ciąży ze swoim kochankiem psuje szyki pozostałym członkom rodziny, a każdy z nich miał wystarczająco ważny powód, aby chcieć jej śmierci. Niestety nad członkami tej rodziny zdaje się ciążyć nieszczęście i śmierć Aleksandry nie jest jedyną. Zaczyna się śmiertelna wyliczanka na zamkniętej z powodu sztormu wyspie. Kto jest mordercą? Komu uda się przeżyć ? Jakie tajemnice wyjdą na jaw podczas rajskich "rodzinnych wakacji"?
Podsumowując: książka ta była dla mnie zaskoczeniem, nie nudziłam się ani przez chwilę. Niezrozumienie, chę...