Dżozef Jakuba Małeckiego to intrygujące połączenie realizmu magicznego z powieścią dresiarską. Grzesio Bednar, absolwent szkoły zawodowej na warszawskiej Pradze, spotyka na swej drodze „złych ludzi", którzy łamią mu nos i zabierają telefon. Na domiar złego napuchnięta twarz chłopaka nie podoba się pracodawcy, a dziewczyna nie potrafi zrozumieć, jak można było do niej zaraz po wypadku... nie zadzwonić. Bednar trafia do szpitala. W sali poznaje trójkę mężczyzn, przekraczających smugę cienia. „Kurz" to rzutki biznesmen, „Maruda" jest wiadomo jaki, a „Czwarty" okazuje się bibliofilem i dziwakiem - czyta bez opamiętania książki Josepha Conrada, a kiedy zaczyna gorączkować, dyktuje Grzesiowi tajemniczą opowieść. Wkrótce szpitalna rzeczywistość zaczyna przypominać świat z koszmaru klaustrofobika. Czyżby demony z majaków „Czwartego"? Dżozef to pozornie lekka, wakacyjna pocztówka ze szpitala na peryferiach, którą wypełniają męskie Polaków rozmowy. Autor nie szczędzi czytelnikom blokerskich dosadności, często dorzucając szczyptę sarkazmu. Jednocześnie pokazuje, jak literatura przechodzi w rzeczywistość, a bułhakowski Mistrz radzi sobie na Czarodziejskiej Górze XXI wieku.
Dżozef
Jakub Małecki
7.5
/10
Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 47 ocen kanapowiczów
Na podstawie 47 ocen kanapowiczów
/o-1016692/n/dzozef)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.5
/10
Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 47 ocen kanapowiczów
Na podstawie 47 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2011-01-26
ISBN: 978-83-7414-919-8, 9788374149198
Wydawnictwo: W.A.B.
Kategoria:
Literatura obyczajowa
Stron: 384
Mamy 3 inne wydania tej książki
Autor
Jakub Małecki
Urodzony 25 czerwca 1982 roku w Polsce (Koło)
Polski tłumacz oraz pisarz zaliczany początkowo do nurtu fantastyki, obecnie piszący głównie literaturę obyczajową. Absolwent Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, tłumacz literatury z języka angielskiego. W marcu 2007 roku zadebiutował opowiadaniem Dł...
Pozostałe książki:
/3f9c4f122e89dbe9c035f78c3b6055e5/n/horyzont)
/c28525e8-d495-4a8c-bbae-64210bd7e9c6/n/swieto-ognia)
/41bf5b2f-b584-46bf-8846-86a20c4c660f/n/nikt-nie-idzie)
/a5e8fb899435d872cd9d4d0914c677cb/n/rdza)
/8540df28-9aa9-4404-8dbc-10bb775b7b4f/n/dygot)
/672fa954d24b861bdb4cf4eb1d12e652/n/saturnin)
/41fc00db75211dfb08107e8214a0c55c/n/dzozef)
/3e82eddbfeaf84f526d5029bb529f751/n/slady)
/b747c3d06f62a1aabdcfb31c9f2d4ed6/n/sasiednie-kolory)
/o-9788363842765/n/zabojczy-pocisk)
/29323f7e-b0fd-47b8-89d2-53e0c4d879de/n/historie-podniebne)
/7e79a966-4e25-42ad-8804-5b7c34a12c9c/n/inne-swiaty)
/7ab676175c52a3d3044093327152060f/n/korowod)
/403b82d137659705d0ab9ab27f0d304e/n/wojna-starego-czlowieka)
/6d01929e6bfcb2dc63e3981666ebc536/n/przemytnik-cudu)
/o-1279471/n/w-odbiciu)
/d7134eb7-8944-406d-919f-8dacfa149695/n/wydech)
/c090dd3d-fc75-41e9-9d6f-c15c11f8d144/n/legendy-polskie)
/8008c68a17e17782a302cf94f5fc21b4/n/bledy)
/o-1318490/n/listy-niezapomniane)
/71a1a2723898c8c98f1e410b197e5ba6/n/czego-dusza-zapragnie)
/1fa015e6b4612762cad55caf8a8e1143/n/fantastycznie-nieobliczalni)
/0f406a7e-d256-4479-845f-294e7592535d/n/zakon-smoka)
/1f29f858d2df49e3d9eb548c10d92150/n/herosi)
/o-1228118/n/nowe-idzie)
/5325a901-194b-4e31-a99a-4e7e3476dbff/n/odwrotniak)
/814c7c25d00ac53eddf201c4b9adc1d9/n/szepty-charytatywna-antologia-na-rzecz-wosp)
/8d77be1acd35bc1ac0189592fdcb7564/n/futbonomia)
/4bc658f7-49e5-4982-9aac-26adb38d79eb/n/jedna-chwila)
/b13c3da5-1d01-4ba1-a688-341fd0544fac/n/pozadanie-antologia-opowiadan-milosnych-zmyslowych-erotycznych-i-dziwnych)
/6b465aa1f7edadea75ef1075479955f0/n/zaksiegowani)
/8dbbe77f-73fb-4a89-b120-b9dec7e7310d/n/mike-tyson-moja-prawda)
/64478c19-4c1f-4fb8-8397-3b035852feb0/n/moj-che-bardzo-intymnie)
/4f78edbf-15fe-4728-8baf-3e77051c9bc9/n/nagroda-im-janusza-a-zajdla-2010)
/6bc19e08-9cd7-4af7-ba3f-590268f7d647/n/nagroda-im-janusza-a-zajdla-2012)
/86953fbb0b33ee965aa0425cfb94ef61/n/nowe-zycie)
/06c59768222363318d9d8979e3eccbef/n/brudne-wojny)
/60d79ddd-2e8a-4ebd-b2dc-ccdefaf43188/n/gangster-squad-pogromcy-mafii)
/c7e24651-e56a-4f93-90e6-f5e0d63a38d3/n/magazyn-literacko-kryminalny-pocisk-nr-19-20-lipiec-sierpien-2018)
/o-9788380913004/n/ojciec-opowiadania)
/o-9788379244591/n/piekielnie-twarda-sztuka)
/b54c208a-167c-4a5d-83b3-4e0ae5ff66f8/n/pismo-magazyn-opinii-nr-4-16-kwiecien-2019)
/546882d1dc5cc5a8360870c2798ef928/n/sqn-charytatywnie-wszyscy-razem)
Wszystkie książki Jakub Małecki
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Dżozef
WYBÓR REDAKCJI
23.06.2021
To nie będzie rzetelna recenzja bo trudno o taką w przypadku "Dżozefa" kiedy nie przeczytało się żadnej książki Josepha Conrada. A ja niestety nie zetknęłam się (jeszcze) z jego dziełami. Bo "Dżozef" to swoisty hołd jaki Jakub Małecki składa temu pisarzowi, w Polsce mało znanemu, za granicą zaś uznanego za twórcę wybitnego i na wskroś oryginalnego... Recenzja książki Dżozef
@Jezynka
× 22
"Dżozef"- Jakub Małecki
1.04.2020
Poprzednia powieść Jakuba Małeckiego pt. "Nikt nie idzie" urzekła mnie swoją wyjątkowością i nieszablonowością. Czy podobne emocje towarzyszyły mi podczas lektury "Dżozefa", która również zapowiadała się niezwykle wciągająco? @Obrazek Grzegorz Bednar to z pozoru typowy dresiarz- łysy, solidnych gabarytów oraz bez perspektyw na prz... Recenzja książki Dżozef
Zaskakująca i interesująca
26.04.2011
Grzesio Bendar, młodzieniec pochodzący z Pragi-Północ, który po ukończeniu szkoły zawodowej znalazł pierwszą pracę i w jednym dniu - dzięki pechowemu wypadkowi - ją stracił, ląduje ze złamanym nosem na oddziale laryngologicznym. Trafia na barwnych towarzyszy nieszczęścia - Kurza, Marudę i Czwartego. Dni mijają im na leniwych pogaduchach, podjadaniu... Recenzja książki Dżozef
@enga
× 1
Nie daj się swojemu Drewniakowi!
28.09.2018
Dżozef” to moja trzecia powieść od Jakuba Małeckiego. Trzeba przyznać, że ta książka jest zupełnie inna, niż pozostałe książki autora. Z jednej strony mamy obraz polskiego szpitala, poznajemy dresiarza Grzegorza, który do końca nie wie kim jest, biznesmena Kurza, który uwielbia swoją pracę i całe jego życie kręci się wokół niej, starego Marudę, któ... Recenzja książki Dżozef
PA
@patcyr
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
📚Bieżące :)
👨 autor : Małecki Jakub
"Być kobietą to strasznie trudne zajęcia, bo polega głównie na zadawaniu się z mężczyznami"
"Ludzkie życie potrafi skończyć się w kołysce, innym znów razem dopiero po stu latach. Każdy ma swój świat, ludzi którzy go zamieszkują, miejsca składające się nań i obsesje, które opływają ten świat jak morskie prądy."
Małecki jak to Małecki, taki sam, a jednak całkiem inny. Jednak wciąż rewelacyjny i czytany, przeze mnie z wypiekami na twarzy i z emocjami sięgającymi zenitu. Historia w historii, niby nic nowego, a jednak. No i na dokładkę ten Dżozef Korzeniowski syn Apolla 😃 znany szerokiemu światu jako Joseph Conrad.
Grześ, dresiarz ze złamanym nosem trafia do szpitala. Tam poznaje Kurza, Marudę i Czwartego czyli Stanisława. 23 letni Grześ mimo, że na swoim podwórku ma dość "szemranych" kolesiów (rewelacyjnie prawdziwy Jurij), jest dresiarzem trochę lepszego sortu, bo dzięki mądrej matce, oczytanym.
W szpitalu, jak to w szpitalu, kto był to wie, cóż można robić? Z nudów się opowiada trochę o sobie, a trochę wysłuchuje o innych, jednak w tym szpitalu, udziałem tych chorych staną się iście szatańskie wydarzenia. Oto szpital zacznie się niepokojąco...kurczyć...
Jakub Małecki powiedział w wywiadzie z dnia 25.08.2020 r. opublikowanym tutaj :
https://wyborcza.pl/ksiazki/7,154165,26204690,jakub-m...
"Ludzkie życie potrafi skończyć się w kołysce, innym znów razem dopiero po stu latach. Każdy ma swój świat, ludzi którzy go zamieszkują, miejsca składające się nań i obsesje, które opływają ten świat jak morskie prądy."
Małecki jak to Małecki, taki sam, a jednak całkiem inny. Jednak wciąż rewelacyjny i czytany, przeze mnie z wypiekami na twarzy i z emocjami sięgającymi zenitu. Historia w historii, niby nic nowego, a jednak. No i na dokładkę ten Dżozef Korzeniowski syn Apolla 😃 znany szerokiemu światu jako Joseph Conrad.
Grześ, dresiarz ze złamanym nosem trafia do szpitala. Tam poznaje Kurza, Marudę i Czwartego czyli Stanisława. 23 letni Grześ mimo, że na swoim podwórku ma dość "szemranych" kolesiów (rewelacyjnie prawdziwy Jurij), jest dresiarzem trochę lepszego sortu, bo dzięki mądrej matce, oczytanym.
W szpitalu, jak to w szpitalu, kto był to wie, cóż można robić? Z nudów się opowiada trochę o sobie, a trochę wysłuchuje o innych, jednak w tym szpitalu, udziałem tych chorych staną się iście szatańskie wydarzenia. Oto szpital zacznie się niepokojąco...kurczyć...
Jakub Małecki powiedział w wywiadzie z dnia 25.08.2020 r. opublikowanym tutaj :
https://wyborcza.pl/ksiazki/7,154165,26204690,jakub-m...
× 9
| Komentarze (1)
|
link
|
Przeczytane
papier
Jakub Małecki potrafi zahipnotyzować czytelnika. Budując proste zdania, tym swoim nieco rozmytym, onirycznym stylem sprawia, że czytelnik w opowieść tytułowego Dżozefa wsiąka jak woda w gąbkę, nieświadomy upływu czasu podczas lektury - nie pamiętam kiedy ostatnio przeczytałem książkę w dwa dni.
Autor ma niesamowicie bogatą, plastyczną wyobraźnię i talent opowiadacza, jednak mam wrażenie, że ta książka to tylko wprawka dla wyrobienia sobie stylu - taki pierwszy album zespołu rockowego, bo jakkolwiek wspomniana wyżej opowieść Dżozefa jest świetna, tak reszta książki jest po prostu średnia i niedorobiona - jest bo są potrzebne jakieś tło i ramy (wykorzystanie Josepha Conrada nie zrobiło na mnie większego wrażenia, bo prozy Conrada, jak z pewnością większość czytelników po prostu nie znam).
Poza tym myślałem, że Małecki oprócz historii Stanisława da nam też poznać historie pozostałych bohaterów: Kurza (biznesmena, typowy wytwór postkomuny) czy Marudy (typowy Janusz); Grześka (typowego nietypowego dresiarza) rozwinął tylko dlatego, że autor uczynił go narratorem opowieści. Niestety wszyscy trzej są płascy i do bólu stereotypowi. Do tego cały czas podczas lektury miałem wrażenie, że jest to książka Łukasza Orbitowskiego (bardzo kojarzyła mi się z "Tracę ciepło").
Podsumowując na pewno sięgnę po jakąś późniejszą książkę Jakuba Małeckiego i pewnie będzie to "Rdza", natomiast "Dżozefa" oceniam na 6/10, bo obok momentów świetnych ma też momenty po prostu śred...
Autor ma niesamowicie bogatą, plastyczną wyobraźnię i talent opowiadacza, jednak mam wrażenie, że ta książka to tylko wprawka dla wyrobienia sobie stylu - taki pierwszy album zespołu rockowego, bo jakkolwiek wspomniana wyżej opowieść Dżozefa jest świetna, tak reszta książki jest po prostu średnia i niedorobiona - jest bo są potrzebne jakieś tło i ramy (wykorzystanie Josepha Conrada nie zrobiło na mnie większego wrażenia, bo prozy Conrada, jak z pewnością większość czytelników po prostu nie znam).
Poza tym myślałem, że Małecki oprócz historii Stanisława da nam też poznać historie pozostałych bohaterów: Kurza (biznesmena, typowy wytwór postkomuny) czy Marudy (typowy Janusz); Grześka (typowego nietypowego dresiarza) rozwinął tylko dlatego, że autor uczynił go narratorem opowieści. Niestety wszyscy trzej są płascy i do bólu stereotypowi. Do tego cały czas podczas lektury miałem wrażenie, że jest to książka Łukasza Orbitowskiego (bardzo kojarzyła mi się z "Tracę ciepło").
Podsumowując na pewno sięgnę po jakąś późniejszą książkę Jakuba Małeckiego i pewnie będzie to "Rdza", natomiast "Dżozefa" oceniam na 6/10, bo obok momentów świetnych ma też momenty po prostu śred...
× 8
|
link
|
Przeczytane
Mój pierwszy Małecki. No cóż dodać do wypisanych już pochwał? Książka lekka i nieskomplikowana. Yyy... to nie pochwała? A jednak.
Książka pięknie opowiedziana. Dla wszystkich. Bo każdy bez problemu rozumie metafory i alegorie. A kto zrozumie więcej, ten doceni kunszt Autora. Dla mnie Jakub Małecki jest mistrzem finezyjnego stylu, jakiejś delikatnej powściągliwości, przedstawiania emocji na swój jedyny, niepowtarzalny sposób. Jest pisarzem dojrzałym i wielce wrażliwym. Jego postaci (bardzo różnorakie ze swoimi słabościami i frustracjami), dialogi, budowanie klimatu i zainteresowania dowodzą dobrej znajomości ludzkich charakterów, a także zadziwiają subtelnością prostego przekazu o sile człowieka.
Jednak meritum to pochwała dla literatury. Zbawiennej mocy opowieści, która ma pomóc w odnalezieniu siebie, swojej życiowej przestrzeni.
Czy daje sposób na lepsze życie? Na niemarnowanie życia? Małecki wie, że wielu z nas ma swojego złego "kozła", którego trzeba z tego życia wygonić. Małecki budzi nam wiarę i daje nadzieję.
Książka pięknie opowiedziana. Dla wszystkich. Bo każdy bez problemu rozumie metafory i alegorie. A kto zrozumie więcej, ten doceni kunszt Autora. Dla mnie Jakub Małecki jest mistrzem finezyjnego stylu, jakiejś delikatnej powściągliwości, przedstawiania emocji na swój jedyny, niepowtarzalny sposób. Jest pisarzem dojrzałym i wielce wrażliwym. Jego postaci (bardzo różnorakie ze swoimi słabościami i frustracjami), dialogi, budowanie klimatu i zainteresowania dowodzą dobrej znajomości ludzkich charakterów, a także zadziwiają subtelnością prostego przekazu o sile człowieka.
Jednak meritum to pochwała dla literatury. Zbawiennej mocy opowieści, która ma pomóc w odnalezieniu siebie, swojej życiowej przestrzeni.
Czy daje sposób na lepsze życie? Na niemarnowanie życia? Małecki wie, że wielu z nas ma swojego złego "kozła", którego trzeba z tego życia wygonić. Małecki budzi nam wiarę i daje nadzieję.
× 5
|
link
|
Przeczytane
Zupełnie nie tego spodziewałam się sięgając po „Dżozefa”. Czy jednak fakt, że dostałam coś całkiem innego oznacza, że jestem zawiedziona? Zupełnie nie – okazuje się, że czytanie Małeckiego to literacka wyprawa w nieznane. Autor ma tak wyrobioną wyobraźnię, że nigdy nie wiadomo, gdzie nas zaprowadzi fabuła.
Wszystko zaczyna się prozaicznie – na jednej sali szpitalnej lądują dresiarz Grzegorz, Maruda, biznesmen Kurz i Czwarty, miłośnik Josepha Conrada.
Zaczyna się robić ciekawie, gdy Czwarty popada w dziwny stan i zaczyna dyktować historię życia Stasia. Wraz z postępem opowieści dzieje się coś dziwnego…
Choć Autor bardzo często posługuje się językiem potocznym (ze świecą szukać dresa, który mówi Mickiewiczem), to bez problemu udaje mu się wprowadzić niemal magiczny klimat, który chwilami ociera się o grozę.
Choć „Dżozef” nie stanie się moją ulubioną książką Jakuba Małeckiego, doceniam różnorodność i wszechstronność Autora. A i po mniej znane powieści Josepha Conrada chętnie sięgnę.
Wszystko zaczyna się prozaicznie – na jednej sali szpitalnej lądują dresiarz Grzegorz, Maruda, biznesmen Kurz i Czwarty, miłośnik Josepha Conrada.
Zaczyna się robić ciekawie, gdy Czwarty popada w dziwny stan i zaczyna dyktować historię życia Stasia. Wraz z postępem opowieści dzieje się coś dziwnego…
Choć Autor bardzo często posługuje się językiem potocznym (ze świecą szukać dresa, który mówi Mickiewiczem), to bez problemu udaje mu się wprowadzić niemal magiczny klimat, który chwilami ociera się o grozę.
Choć „Dżozef” nie stanie się moją ulubioną książką Jakuba Małeckiego, doceniam różnorodność i wszechstronność Autora. A i po mniej znane powieści Josepha Conrada chętnie sięgnę.
× 5
|
link
|
Przeczytane
2018
E-book
Nie wiem jak to się stało, że Dżozef przeleżał na moim czytniku tyle czasu. Biedny, zapomniany Dżozef. No ale w końcu się odnalazł, w końcu przeczytałam i teraz żałuję, bo już się skończyło i zazdroszczę tym, którzy dopiero będą czytali.
Dżozef przeorał moją psychikę, dosłownie. Czasami musiałam go na chwilę odłożyć i obejrzeć coś głupiutkiego, żeby odreagować. Historia Staśka przewróciła mnie na lewą stronę i trochę czasu minie, zanim wrócę do stanu sprzed czytania. Dla równowagi ducha sięgnę zaraz po coś lekkiego, może jakąś świąteczną opowieść, coś typowo babskiego i relaksującego.
Ja nie wiem, jak Małecki to robi ale dotychczas nie popełnił żadnej gorszej książki. Wszystkie są genialne.
A na koniec mały cytat:
"A może to taka stała faza, nieodłączny element czytelnictwa - że czyta się, więcej i więcej, aż się oszaleje. Bo może nie da się zmieścić w głowie tylu różnych historii i pozostać normalnym"
Dżozef przeorał moją psychikę, dosłownie. Czasami musiałam go na chwilę odłożyć i obejrzeć coś głupiutkiego, żeby odreagować. Historia Staśka przewróciła mnie na lewą stronę i trochę czasu minie, zanim wrócę do stanu sprzed czytania. Dla równowagi ducha sięgnę zaraz po coś lekkiego, może jakąś świąteczną opowieść, coś typowo babskiego i relaksującego.
Ja nie wiem, jak Małecki to robi ale dotychczas nie popełnił żadnej gorszej książki. Wszystkie są genialne.
A na koniec mały cytat:
"A może to taka stała faza, nieodłączny element czytelnictwa - że czyta się, więcej i więcej, aż się oszaleje. Bo może nie da się zmieścić w głowie tylu różnych historii i pozostać normalnym"
× 5
|
link
|
@kachna.janisz
2020-04-30
10
/10
Przeczytane
Grzegorz!
Ach co to za postać, czegoś takiego jeszcze nie było. Sprzeczności, maski zakładane w zależności od sytuacji. Prosty język, głębokie myśli. Świat rzeczywisty, zakrywany przez czerń spływającą po szpitalnych oknach. Coś niesamowitego!
Przepadłam w tej lekturze, przeniosłam się na ulice Włocławka, podróżowałam po nich z bohaterami, czułam głód i ból. Ale to co wydarzyło się później, wprawiło mnie w kompletne osłupienie!
Pewność siebie i wiara we własne możliwości może ukształtować życie każdego człowieka, gorzej jeśli brakuje nam tych cech. Całe szczęście można je wypracować. Są ludzie, którym zajmie to kilka miesięcy, innym kilka lat, jeszcze innym nie uda się nigdy. W trakcie czytania pojawiły się momenty nadziei i chwile zwątpienia. Autor dozował napięcie idealnie. Jak zwykle miałam swojego ulubione bohatera, trzymałam mocno kciuki, licząc na szczęśliwe zakończenie.
Książka, w mojej ocenie, niesie ze sobą wiele pozytywnych uczuć, życiowych rad, wręcz drogowskazów. Zachęca nas do wzięcia spraw we własne ręce.
Ja, po lekturze, czułam się świetnie!
Tymczasem,
Katarzyna
Ach co to za postać, czegoś takiego jeszcze nie było. Sprzeczności, maski zakładane w zależności od sytuacji. Prosty język, głębokie myśli. Świat rzeczywisty, zakrywany przez czerń spływającą po szpitalnych oknach. Coś niesamowitego!
Przepadłam w tej lekturze, przeniosłam się na ulice Włocławka, podróżowałam po nich z bohaterami, czułam głód i ból. Ale to co wydarzyło się później, wprawiło mnie w kompletne osłupienie!
Pewność siebie i wiara we własne możliwości może ukształtować życie każdego człowieka, gorzej jeśli brakuje nam tych cech. Całe szczęście można je wypracować. Są ludzie, którym zajmie to kilka miesięcy, innym kilka lat, jeszcze innym nie uda się nigdy. W trakcie czytania pojawiły się momenty nadziei i chwile zwątpienia. Autor dozował napięcie idealnie. Jak zwykle miałam swojego ulubione bohatera, trzymałam mocno kciuki, licząc na szczęśliwe zakończenie.
Książka, w mojej ocenie, niesie ze sobą wiele pozytywnych uczuć, życiowych rad, wręcz drogowskazów. Zachęca nas do wzięcia spraw we własne ręce.
Ja, po lekturze, czułam się świetnie!
Tymczasem,
Katarzyna
× 2
|
link
|
EM
@emijatt
2018-12-12
"W życiu są tylko opowieści"
Grzegor, Kurz, Maruda i Czwarty (Stach) znajomi ze szpitalnej sali. Każdy z nich ma swoją własną historię, ale Czwarty majacząc w gorączce prosi Grzegorza o spisanie swojej. Co łączy Czwartego z Josephem Conradem i jaki wpływ na życie Stacha ma wyjątkowo wredny Kozioł Drewniak?
Jakub Małecki w swojej książce pokazuje nam, że każdy z nas posiada swojego Drewniaka z którym walczy. I tylko od nas zależy czy z nim wygramy. Książka pokazuje jaką wartość ma życie, skłania do refleksji i przemyśleń.
Grzegor, Kurz, Maruda i Czwarty (Stach) znajomi ze szpitalnej sali. Każdy z nich ma swoją własną historię, ale Czwarty majacząc w gorączce prosi Grzegorza o spisanie swojej. Co łączy Czwartego z Josephem Conradem i jaki wpływ na życie Stacha ma wyjątkowo wredny Kozioł Drewniak?
Jakub Małecki w swojej książce pokazuje nam, że każdy z nas posiada swojego Drewniaka z którym walczy. I tylko od nas zależy czy z nim wygramy. Książka pokazuje jaką wartość ma życie, skłania do refleksji i przemyśleń.
× 2
|
link
|
@iusta
2011-06-08
10
/10
Przeczytane
niezwykle wciągająca opowieść, w miarę czytania ciekawi coraz bardziej, świetnie napisana, taka plastyczna... ...co nie zmienia faktu,że dresiarz Grzesiu jest na początku wyjątkowo wnerwiającym osobnikiem;) hmm... no i aż nabrałam chęci wziąć się znów za J. Conrada, tak z własnej, nieprzymuszonej niegdysiejszymi, szkolnymi wymogami woli...
× 2
|
link
|
@calamitas
2012-04-05
10
/10
Przeczytane
Lubię taką literaturę, trochę surrealistyczną i oniryczną, a jednak głęboko zakorzenioną w rzeczywistości. Może zakończenie ciut przesłodzone, ale dzięki porywającej historii toksycznego związku Stasia i Drewniaka mogę przymknąć na to oko. Cieszę się, że Polacy potrafią pisać takie książki.
× 2
|
link
|
@meandmybookzpl
2021-10-25
9
/10
Przeczytane
Wydawać by się mogło, że Grzesiek Bednar to typowy dres z ośki. Maska, którą nosi na co dzień sygnalizuje obcym, że lepiej go omijać. W zamian daje mu uznanie wśród kumpli, którzy chętnie zbijają z nim piątki. Kiedy trafia do szpitala ze złamanym nosem i na czas leczenia zostaje odcięty od swojej codzienności, powoli staje się Grzesiem pełnym empatii, który ze stresu tarmosi w ręce małą pomarańczową piłeczkę od mamy. Czas upływa mu spokojnie w towarzystwie pięćdziesięcioletniego biznesmena, Henia marudy oraz Czwartego. Wszystko zmienia się, kiedy ten ostatni zaczyna opowiadać. Pozostałe sale i korytarze znikają. Przestrzeń zaczyna się kurczyć do niebezpiecznie małych rozmiarów. Jedyne co rośnie, to ochota na ciąg dalszy opowieści Czwartego.
Dziwna. To słowo pojawia się w niejednej opinii “Dżozefa”. Sama śmiało mogę go użyć i to w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Jednak etykieta „wyjątkowej” moim zdaniem bardziej do niej pasuje. Nie od razu odnalazłam się w fabule, a gadający, drewniany kozioł i znikające korytarze mnożyły tylko wątpliwości, czy to historia dla mnie. Jednak ciekawość nie pozwoliła mi odłożyć jej na bok. Dopiero, kiedy przeczytałam całą, doceniłam ją za Grzesia i jego wewnętrzną walkę, za pokazanie literatury z tak wyjątkowej i pięknej strony, za refleksje związane z przemijaniem i przede wszystkim za historie Staszka, która finalnie złapała mnie za serce. Nie jestem pewna, czy wyłapałam w niej wszystko, co cenne, dlatego nie wykluczam, że kiedyś ...
Dziwna. To słowo pojawia się w niejednej opinii “Dżozefa”. Sama śmiało mogę go użyć i to w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Jednak etykieta „wyjątkowej” moim zdaniem bardziej do niej pasuje. Nie od razu odnalazłam się w fabule, a gadający, drewniany kozioł i znikające korytarze mnożyły tylko wątpliwości, czy to historia dla mnie. Jednak ciekawość nie pozwoliła mi odłożyć jej na bok. Dopiero, kiedy przeczytałam całą, doceniłam ją za Grzesia i jego wewnętrzną walkę, za pokazanie literatury z tak wyjątkowej i pięknej strony, za refleksje związane z przemijaniem i przede wszystkim za historie Staszka, która finalnie złapała mnie za serce. Nie jestem pewna, czy wyłapałam w niej wszystko, co cenne, dlatego nie wykluczam, że kiedyś ...
|
link
|
AL
@alliwantisbooks
2021-10-23
7
/10
Dżozef to czwarta książka autora, którą czytałam. Niezmiennie jestem zauroczona stylem, postaciami i przesłaniem, jakie niosą za sobą jego książki. Sięgając po ten tytuł nie miałam pojęcia o czym tak naprawdę będę czytać, nie sprawdzałam żadnych opisów ani recenzji. Poszłam na żywioł i to spotkanie zaliczam do udanych.
Fabuła rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. W teraźniejszości i przeszłości. Grześka poznajemy w momencie, kiedy trafia on do szpitala ze złamanym nosem. Na sali, oprócz niego, leży jeszcze Stachu, zwany Czwartym oraz Leszek, zwany Kurzem. Mimo sporej różnicy wieku, Grzesiek nawiązuje z towarzyszami relację bliską przyjaźni.
Rozmowy o wszystkim i o niczym raz na jakiś czas przerywają ataki Stacha, któremu wydaje się, że jest Josephem Conradem. Mężczyzna w przypływie gorączki zmusza chłopaka do spisywania jego słów. Ma to być ostatnia powieść słynnego pisarza. Nie mając wyboru, Grzesiek sięga po zeszyt i zaczyna pisać. Z czasem oboje z Kurzem przepadają w opowieści o losach młodego Stasia i jego towarzysza, Kozła Drewniaka. Wciągającą historię o pokonywaniu własnych lęków i demonów przerywają od czasu do czasu migawki ze szpitala, gdzie wraz z rozwojem opowieści Stacha, zaczynają się dziać dziwne rzeczy.
Elementy fantastyczne zawarte w tej książce mnie nie zraziły, mimo że nie jestem wielką fanką tego gatunku. Są jednak na tyle subtelne, że jestem w stanie je zaakceptować - szczególnie że dodają powieści niezwykłego klim...
Fabuła rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. W teraźniejszości i przeszłości. Grześka poznajemy w momencie, kiedy trafia on do szpitala ze złamanym nosem. Na sali, oprócz niego, leży jeszcze Stachu, zwany Czwartym oraz Leszek, zwany Kurzem. Mimo sporej różnicy wieku, Grzesiek nawiązuje z towarzyszami relację bliską przyjaźni.
Rozmowy o wszystkim i o niczym raz na jakiś czas przerywają ataki Stacha, któremu wydaje się, że jest Josephem Conradem. Mężczyzna w przypływie gorączki zmusza chłopaka do spisywania jego słów. Ma to być ostatnia powieść słynnego pisarza. Nie mając wyboru, Grzesiek sięga po zeszyt i zaczyna pisać. Z czasem oboje z Kurzem przepadają w opowieści o losach młodego Stasia i jego towarzysza, Kozła Drewniaka. Wciągającą historię o pokonywaniu własnych lęków i demonów przerywają od czasu do czasu migawki ze szpitala, gdzie wraz z rozwojem opowieści Stacha, zaczynają się dziać dziwne rzeczy.
Elementy fantastyczne zawarte w tej książce mnie nie zraziły, mimo że nie jestem wielką fanką tego gatunku. Są jednak na tyle subtelne, że jestem w stanie je zaakceptować - szczególnie że dodają powieści niezwykłego klim...
|
link
|
Przeczytane
Dżozef. Jakub Małecki. @wydawnictwosqn Książka, o której czytałam wiele opinii. Pozytywnych. Jednak mnie nie zachwyciła. Nie wciągnęła mnie historia małego Stasia, który uciekał przed Kozłem. Kierował on jego życiem przez co Jaś uciekał od swojego szczęścia. Historię poznajemy pomiędzy szpitalnymi ścianami, które z zasady przytłaczają...Tutaj zaczynają robić to dosłownie...Morał książki natomiast bardzo mi się podobał. Można odnaleźć w nim siebie i jest bardzo prawdziwy... powieść abstrakcyjna, ale ostatnie rozdziały wynagrodziły trud czytania :) Takich, ostatnich słów potrzebowałam
|
link
|
Przeczytane
Przeczytane
WI
@WioFry75
2024-06-22
7
/10
Przeczytane
Posiadam
W poczekalni:)
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“"A może to taka stała faza, nieodłączny element czytelnictwa - że czyta się, więcej i więcej, aż się oszaleje. Bo może nie da się zmieścić w głowie tylu różnych historii i pozostać normalnym"”
Jakub Małecki
z książki
Dżozef
“...wcale nie zamierzał się utopić. Zamierzał płynąć, dopóki nie utonie - a to nie to samo. ”
Jakub Małecki
z książki
Dżozef
“Trzeba przecież do tego nie lada jajec, żeby rzucić tak drugą osobę, z którą się tyle przeżyło. Wspólne doznania, przygody i wspaniałe chwile oblepiają człowieka jak taki słodki lep, coś miłego w dotyku, a jednocześnie cholernie zdradliwego, bo ani się człowiek zorientuje, a ten lep prowadzi przed ołtarz, do żłobka i życie bez sensu. Czasem dochodzi do tego miłość, i tym szczęściarzom zazdroszczę. Dużo częściej jednak, tak mi się przynajmniej wydaje, nie jest to miłość, ale ten zwyczajny słodki lep. ”
Jakub Małecki
z książki
Dżozef
“Nie rozważam rozstania, bo to byłby cios dla nas obojga. Najgorsze jednak, że nie potrafię też pomyśleć o ślubie, o wspólnym życiu tak już na dobre i złe. Przyzwyczajenie - tu, zdaje się, tkwi problem. Przyzwyczajenie to najgorsze, co może przydarzyć się w związku. I mnie się przydarzyło. ”
Jakub Małecki
z książki
Dżozef
“Gdy nie ma potrzeby, bohaterowie po prostu się nie rodzą. ”
Jakub Małecki
z książki
Dżozef
