Tak właśnie było zaplanowane. 2 kwietnia, a tu sytuacja niezbyt przyjemna na świecie. Wypada o tym pisać, czy lepiej kalkować dziesiątki smutnych wiadomości przekazywanych przez media?

Zaryzykujemy.

Nie bez przyczyny wspominam tu właśnie tę datę. Otóż jest to (i nie tylko) Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. No właśnie.

O ASD (Autism Spectrum Disorder) ostatnimi czasu mówi się dużo. Dość, a jednocześnie nie dość. Ogólny pogląd, na tę sprawę pokazuje poniższa animacja. Jeśli macie możliwość edukowania dzieci/ młodzieży/dorosłych o Autyzmie, to materiał dla Was, do użycia. Proszę, pokażcie go, komu tylko możecie (specjalnie udało mi się znaleźć wersję z polskimi napisami):

Teraz trochę nudnych historii fikcyjnych lub nie.

Na ASD zdarzyło mi się natknąć właśnie w kwietniu. Wtedy też wiele trybów powskakiwało na swoje miejsce i… czyżby?

Tę sprawę pozostawmy, skoro jeszcze do głosu nie doszedł żaden specjalista.

Dzięki zagłębieniu się w ten temat, w cały przekrój różnych podobnych dolegliwości, ukształtowała się Sieć. Ewoluowała ona z fuzji Fundacji, w której zdarzyło mi się bywać (jako wolontariusz i kiedyś o niej napiszę) i pewnego liceum. Jeśliby trzeba było opisać Sieć, należałoby zacytować słowa jednego z jej „szefów”: „Nie ma ludzi niepełnosprawnych. Są po prostu ludzie.” (Widzicie, ja też mam prawo mieć utopię).

Właściwie, udało mi się skutecznie zrazić do kontynuowania pracy nad tą historią, dlatego nie pozostawiam do poczytania żadnego fragmentu (no przykro mi). Zamiast tego utwór z Soundtracku:

Miłego dnia,

n