Syn

Sonny Lofthus przebywa na wakacjach od społeczeństwa w dobrze strzeżonym więzieniu. Narkoman, syn skorumpowanego policjanta, ogólnie raczej niezbyt rokująca jednostka. W więzieniu można usłyszeć wiele rzeczy, więc kiedy do jego uszu docierają nowe informacje na temat samobójczej śmierci jego ojca, Sonny bardzo chce je zweryfikować. Tylko jak może to zrobić, siedząc w celi?

Historia ładnie poukładana, wychuchana, ale tak strasznie nieprawdopodobna... Może dlatego tak ciężki było mi się w nią wgryźć, jak chociaż trochę wierzę w fabułę, to jakoś zawsze łatwiej mi idzie. Plus jeszcze ten wątek Marthy, dla mnie bujda na resorach rodem z romansidła z kiosku, zbędny. Czytanie "Syna" jest trochę jak oglądanie filmów o policjantach i gangsterach mając dziesięć lat – jak zastrzelą tych złych to jest się zachwyconym, nikt się głębiej nie zastanawia dlaczego tak łatwo im poszło. Krucjata Lofthusa też jest widowiskowa, ale im dłużej się nad tym zastanawiam, tym mniej w nią wierzę, a przynajmniej w jej zakończenie.

Jesteśmy ludzcy, kiedy grzeszymy. Ale stajemy się boscy, kiedy wybaczamy"

Już dawno nie czytałam nic od Nesbo. Ostatnią z jego książek przeczytałam jakieś 20 lat temu z hakiem a przeczytałam ich już wtedy całkiem sporo. Pomyślałam sobie, że może do niego wrócę....? Zaczęłam więc od "Syna" , którego - być może- czytam już po raz kolejny i nawet o tym nie wiem, bo kompletnie nie pamiętam tytułów przeczytanych książek Nesbo sprzed tych 20 lat. Po tak długiej przerwie ciężko już sobie przypomnieć niektóre przeczytane pozycje...

Ale wracając do lektury... to nawet mi się podobała i zaabsorbowała moją uwagę.
Jest brawura i praktycznie ciągle dynamiczna akcja, jest też ciekawy i intrygujący główny bohater o którym kompletnie nie wiedziałam co mam sobie na początku myśleć. Poniewczasie okazało się, że to całkiem sympatyczny z niego gość i pomimo swojej kryminalnej przeszłości, ten chłopak dał się lubić i całkowicie przeciągnął mnie na swoją stronę. Zakończenie trochę zaskakuje, choć można by się było tego spodziewać tym bardziej, że sprawców tego całego zamieszania mamy tuż pod nosem...

Bardzo dobra pozycja i warta przeczytania

 Cieszę się iż po mało udanej , w mojej ocenie książce '' Łowcy głów '' Jo Nesbø , dałam mu jeszcze jedną szansę (przez wzgląd na serię o Harrym Hole) i przeczytałam '' Syna '' . Tytułowy Syn to Sonny Lofthus , '' pełnokrwisty '' narkoman , odsiadujący karę za morderstwo w wiezieniu o zaostrzonym rygorze . Więzienie nosi nomen omen ? nazwę '' Państwo '' . W owym Państwie niepodzielną władzę sprawuje do szpiku kości skorumpowany Frank , mimo iż jest '' tylko '' zastępcą dyrektora więzienia . Sonny zdaje się być pogodzony z losem , wydaje się nie interesować światem na zewnątrz jego cały świat to kolejna działka heroiny , którą w więzieniu dostarcza mu pastor w przemyślnie wykrojonej w środku , biblii . Heroina jest naprawdę przedniej jakości i tutaj nasuwa się pytanie kto i dlaczego tak bardzo dba o Sonniego , aby dostawał najlepszy towar ? W krótkim czasie dowiadujemy się iż nasz bohater - ćpun , podejmuje się ważnego zadania i posiada ciekawa zdolność . Sonny potrafi słuchać i obserwować , chociaż wydaje się nic nie słyszeć i nie widzieć . Współwięźniowie przychodzą do ćpuna i opowiadają mu o sobie i o różnych swoich '' grzeszkach '' , niczym w konfesjonale , lub na przysłowiowej kanapce u psychologa . Tego wszystkiego dowiadujemy się powoli i pomału , a obraz Syna nabiera coraz więcej wyrazistości . W końcu dowiadujemy się iż Sonny jest synem skorumpowanego policjanta , który popełnił samobójstwo , zostawiając list w którym przyznaje się że to on był kretem grupy przes...

Cały dzień z "Synem". I nie zaliczę go do dni straconych.Co za lektura! Oderwać się nie można. Bohaterowie inni niż w pozostałych książkach Nesbo, ale każdy z nich napisany wyraźną kreską, krechą nawet. Wszyscy z krwi i kości. Zagadka też nielicha, trzyma w napięciu do ostatnich stron. Intryga trochę jak z przypowieści biblijnej - tak sobie myślę, że w tym też jej siła. Lubimy jednak takie przypowieści. O winie i karze, o zemście i sprawiedliwości.Dobra książka!

Pierwsza moja książka pana Nesbo. I na razie nie mam ochoty na kolejne. Przewidywalna, miejscami nużąca. Główny bohater - Syn - postać przerysowana, wręcz komiksowa, wyjątkowo nieprawdopodobna. Szkoda czasu.