Nocny dom

Książka bardzo zaskakująca jak na Nesbø, który do tej pory trzymał się pewnych i nieprzekraczalnych ram gatunkowych. Autor kojarzony głównie ze świetnych kryminałów i thrillerów, tym razem poszedł o krok dalej i postanowił fantazyjnie połączyć gatunki stwarzając powieść na miarę literatury grozy z iście kingowskim klimatem. Widać to i czuć szczególnie w pierwszej części książki, i gdybym czytała tę pozycję bez wiedzy kim jest jej autor, dałabym sobie głowę uciąć, że mam w rękach klasyczną prozę Kinga. Stary, dobry Nesbø wraca dopiero w części drugiej i trzeciej ale i tak miałam wrażenie, że jest go tam stanowczo za mało.

Szczerze to nie wiem co myśleć o tej książce. Czytało się dobrze i to muszę przyznać. Nie jestem jednak przyzwyczajona do czytania takich "bajek" w wykonaniu skandynawa bo rzeczywiście od któregoś momentu zaczęłam tę historię traktować bardziej jak bajkę dla dzieci, niźli poważną powieść. Wyjaśnienie tych wszystkich dziwacznych wydarzeń też nijak mnie nie zaskoczyło, bo daleko przez końcem zaczęły już kiełkować we mnie pewne podejrzenia, które w końcówce książki okazały się nad wyraz trafne. Przeczytałam, bo bardzo byłam ciekawa efektu końcowego wydania książki w takiej zupełnie nowej formie gatunkowej jednak moje wrażenia z lektury nie są na poziomie efektu "wow". Można przeczytać ale bez rewelacji.

Nie można mnie nazwać koneserką twórczości Jo Nesbo i może dlatego „Nocny dom” odbieram całkiem nieźle, choć ta powieść może budzić kontrowersje zwłaszcza wśród zagorzałych fanów serii o Harry`m Hole. Wynikać to może również z faktu, że po pierwszych stronach naprawdę można się zastanawiać czy to Nesbo czy King. Mnie to podobieństwo nie przeszkadzało. Nesbo zyskał nawet u mnie za brak gadulstwa, które u Kinga bywa męczące. Ale niestety budowanie nastroju, w czym King jest bardzo dobry, u Nesbo już tak nie wychodzi, a zupełnie psuje je zakończenie. Podsumowując: pomysł zacny, wykonanie niezłe, zakończenie psuje robotę. Ale przeczytać warto, choćby po to, żeby poznać nowe oblicze autora.

Świetna i niezwykła. Była to moja pierwsza książka od tego autora, a nie mogłam się od niej oderwać. Tyle zwrotów akcji i bardzo klimatyczna, idealna na chłodne wieczory.

Boję się wody. Boję się pożaru. I boję się telefonu. Ale przede wszystkim boję się strachu.
(...)
Boję się, że będę bał się tak, że coś pęknie, klucz złamie się w zamku, korytarz między sypialnią, a drzwiami wejściowymi stanie w ogniu, a mnie pochwyci lęk, z którego nigdy się nie wydobędę."
Osierocony Richard Elauved trafia pod opiekę wujostwa. Zamieszkuje w małym miasteczku Ballantyne, które nie ma zbyt wiele do zaoferowania miejscowej młodzieży. Nic więc dziwnego, że nawet położona na skraju lasu budka telefoniczna jest atrakcją dla żądnych przygód nastolatków. Jednak głupia zabawa zmienia się w koszmar. Richard jest świadkiem niewytłumaczalnego, zła w czystej postaci. Wydarzenia te kierują go w głąb Lustrzanego lasu, gdzie w murach opuszczonego domu zamieszkuje coś mrocznego, tajemniczego, co osacza i wymyka się wszelkim definicjom...
W akompaniamencie grzmotów, i zacinającego deszczu, zastanawiam się jak ubrać w słowa emocje, które szaleją we mnie równie mocno jak burza, w którą obserwuję zza okna.
Niewątpliwie to jedna z najbardziej przerażających, a zarazem fascynujących książek, jakie ostatnio czytałam. Wrzynająca się w umysł i wyraziście wnikająca w wyobraźnię. Początkowo dostajemy klasyczną opowieść grozy w iście "Kingowskim" stylu prezentującą małe miasteczko skrywające swoje tajemnice. Z kolei w drugiej i trzeciej części wraca stary, dobry Nesbo serwując nam taki zwrot akcji, wywracając całą fabułę o 180 stopni, przy okazji burząc całą moją...

Są tu miłośnicy twórczości Jo Nesbø?

Jeśli tak, to ciekawa jestem, jakie wrażenia macie po przeczytaniu "Nocnego domu", bądź czy w ogóle macie chęć sięgnąć po książkę, która odbiega od standardowych powieści Autora.

Pierwsza część książki bardzo mnie zaskoczyła, ponieważ zawiało tu elementami grozy. Przyznaję, że byłam na początku zdezorientowana, jednak brnęłam w tę historię dalej. Jeden bohater zostaje wciągnięty przez słuchawkę telefoniczną, inni zamieniają się w cykady - są to koledzy Richarda Elauveda, czternastolatka, który po śmierci rodziców mieszka z ciocią i wujkiem i jest szkolnym wyrzutkiem.

Nie wiem, na ile ten wątek jest zaskoczeniem dla fanów Nesbø, natomiast dwie kolejne części kompletnie zaskakują sprawiając, że lektura tej książki jest nie odkładalna.

Nie jest to klimat, w którym czuję się najlepiej, ale bawiłam się dobrze przy "Nocnym domu". Może spodziewałam się większego zgłębienia tematu, jeśli chodzi o tytuł książki, ale dzięki zwrotom akcji jestem w stanie wybaczyć Autorowi. Myślę, że czytelnicy, którzy nie mieli za wiele do czynienia z twórczością Nesbø, mogą pozytywnie się zaskoczyć.

"Nocny dom" liczy niespełna 300 stron, więc jest to historia na jeden, góra dwa wieczory. W mojej ocenie gatunkowy miks zagrał tutaj istotną rolę i może nie spodobać się czytelnikom Nesbø, który zasłynął z kryminalnych historii. Jeśli są tu osoby, które lubią tego typu wariacje, powinny być zadowolone z najnowszej ks...

Twórczość Jo Nesbø znam nie od dziś. Zanim zaczęłam swoją przygodę z recenzowaniem książek, czytałam w zasadzie same kryminały, więc nikogo, kto lubi ten gatunek, nie zdziwi, że w pewnym momencie sięgnęłam również po książki tego autora. Przypadły mi one do gustu, więc dlatego, gdy dowiedziałam się, że na rynku wydawniczym pojawi się jego nowa, zupełnie inna niż dotychczas książka byłam bardzo podekscytowana tym faktem. Wprawdzie byłam również nieco zdziwiona, że tym razem postanowił on napisać horror, ale jak to mówią: raz kozie śmierć.

"Nocny dom" to historia czternastoletniego Richarda Elauveda, który po tragicznej śmierci rodziców, trafia pod opiekę wujostwa, które mieszka w Ballantyne. Chłopak próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości, jednak gdy w podejrzanych okolicznościach znika jeden z uczniów, a Richard był ostatnim, który widział go przed zniknięciem, chłopak zostaje głównym podejrzanym w sprawie.

Richard, chcąc odsunąć od siebie podejrzenia, opowiada o tym, jak Tom zniknął w budce telefonicznej na skraju lasu, zaraz po tym, jak połączył się z numerem Imu Jonassona, jednak jak można się było spodziewać, nikt nie uwierzył w ani jedno jego słowo. Jedynym wyjątkiem jest jego koleżanka z klasy Karen, która postanowiła zachęcić Richarda do badania poszlak ignorowanych przez policję. Czy czternastolatkowi uda się udowodnić swoją niewinność? Czy gdy kolejna osoba przepadnie bez śladu, Richardowi uda się zachować trzeźwość umysłu? Tego dowiecie si...

Richard po śmierci rodziców trafia do ciotki i wuja, którzy mieszkają w małym miasteczku, Ballantyne. Rówieśnicy traktują go jak wyrzutka, a on nie pozostaje im dłużny. Pewnego dnia, jego kolega, Tom ginie bez śladu…w budce telefonicznej. Richard czuje się winny, bo to on namówił chłopaka, aby zrobić kawał, dzwoniąc do wybranej osoby z książki telefonicznej. Richard zostaje oskarżony o zniknięcie Toma i co gorsza, nikt nie chce uwierzyć w jego niewinność i to, co zobaczył. Chłopak postanawia odszukać adres tego, kto odebrał telefon. Okazuje się, że ślady prowadzą do Nocnego Domu. Niedługo po tym, kolejny kolega Richarda znika w dość dziwnych okolicznościach…

Uwielbiam być zaskakiwana. A jeszcze bardziej uwielbiam, kiedy robi to mój ulubiony autor. Jo Nesbo w tej książce miesza gatunki. Sprawnie żongluje literaturą grozy, kryminałem, thrillerem psychologicznym. Tu wszystko ma swoje wytłumaczenie i nie pozostaje bez wyjaśnienia. Połączenie kingowskiej literatury grozy i horroru z charakterystycznym nesbowskim racjonalnym sznytem, który zawsze niesie za sobą logiczne wytłumaczenie, umościły się na kartach tej powieści, jak na miękkim materacu, wśród puchowej pościeli.

Zanim zaczniecie czytać, nie osądzajcie z góry tej książki. Nie kręćcie nosem, mówiąc, że to nie dla Was, Wy nie lubicie. Ja na co dzień też nie czytam horrorów, ale to jest taki świetny wyjątek i nie żałuję ani jednej przeczytanej litery w tej książce. Dajci...

Nigdy wcześniej nie czytałam żadnej książki Jo Nesbø, ale opis "Nocnego domu" od razu mnie zaintrygował. Ciągle szukam dobrego horroru albo powieści grozy - miałam nadzieję, że właśnie ta książka dostarczy mi mocnych wrażeń.

No niestety - chociaż początek był dobry i wizja krwiożerczej słuchawki telefonicznej mnie kupiła, tak później było tylko gorzej. Zdaję sobie sprawę, że elementy fantastyczne czy nadnaturalne są częstym dodatkiem do horrorów - tu jednak było ich moim zdaniem za dużo. Zdecydowanie wolę te realistyczne horrory. W tej historii niektóre sceny były mocno przesadzone, niepotrzebne, a groza nie miała wynikać z emocji wywołanych przez mroczny klimat tej książki, a właśnie z tych fantastycznych elementów. Do mnie taki zabieg niestety nie trafia i nie mrozi mi krwi w żyłach...

Powieść podzielona jest na trzy części - każda z nich coraz bardziej mieszała mi w głowie. Kompletnie nie wiedziałam, w co mam wierzyć, co jest prawdą, a co urojeniem głównego bohatera. I faktycznie, jeśli chodzi o wywołanie w czytelniku stanu zagubienia i spowodowanie, że będzie on miał niezły mętlik w głowie - autor poradził sobie doskonale i to muszę mu przyznać.

Bez wątpienia "Nocny dom" to dobra literacko książka. Taki klimat trzeba jednak lubić. Powieść grozy pomieszana z licznymi elementami fantasy, fabuła stojąca na pograniczu jawy i snu, trzy zupełnie różne wersje wydarzeń - ta książka jest mega specyficzna i na swój sposób wyjątkowa. Mi jednak nie prz...