Przepraszam, tu był trup

“Przepraszam, tu był trup” coś idealnego dla fanów cosy crime i historii przyjemnie kryminalnych osadzonych zimą w górach… Jest to nowa odsłona autorki Marty Matyszczak, która do tej pory słynęła z komedii kryminalnych z narratorem zwierzęcym. Teraz skupia się tylko na ludziach, ale tym, co niezmienne, to jej charakterystyczny styl, bardzo przyjemny, który sprawia, że książkę czyta się z lekkością i przyjemnością! Historia rozpisana jest na kilka różnych bohaterów, którzy jednocześnie są jej narratorami. To goście świeżo otartego luksusowego hotelu i SPA w Wiśle. Zostali zaproszeni ze względu na swoją popularność, tak naprawdę są tam w pracy - mają podpisane umowy i zobowiązania, według których mają pobyt relacjonować i zachęcać swoich odbiorców do odwiedzin w tym miejscu. Jednak już od początku coś idzie nie tak - po pierwsze zima panoszy się na całego szybko odcinając towarzystwo od reszty świata. Po drugie - ktoś zostaje zamordowany. A więc również ktoś z nich stoi za tą zbrodnią? Kto, po co i dlaczego? To tego próbujemy się przez większą część historii dowiedzieć. A żeby to zrobić, trzeba dobrze poznać postaci i ich historie, a te są bogate i ciekawe. I bardzo różnorodne, choć przecież w większości prowadzą do popularności. Podobało mi się to, jak dobrze autorka osadziła te historie w naszej rzeczywistości, w życiu, którego przecież spora część odbywa się w sieci. Tu pokazuje i plusy, i minusy kariery internetowej, nie tylko ładny zarobek, ale i ogrom pracy jaki wiąż...

I tak oto trafiamy na książkę, która z początku mi się nie podobała, już sam opis był niezbyt zachęcający, a jednak coś mnie tknęło, popchnęło do tego bym się zgłosiła do BookTour - i oto, otrzymałam do swoich rąk książkę, która mnie pochłonęła. Autorko - nie wiem, jak to zrobiłaś, nie wiem czemu masz tak niskie oceny, ale wiedz jedno - książka jest super!
Wcześniej - chyba - nie miałam możliwości obcowania z książkami autorki, więc poleciałam na zimną wodę. Opłacało się, bo choć później czytałam o niej różne opinie, tak mnie pochłonęła. Może i faktycznie, wydawać by się mogła że jest nudna, bardzo przewidywalna, ale ja się świetnie bawiłam z Ritą. Klimat, który jest ukazany w prosty sposób, według mnie nie potrzebował niczego dodatkowego, nie brakowało mu niczego. W życiu piękne są tylko chwile - bo choć po przyjeździe do luksusowego hotelu, chęci spędzenia tego czasu w inny sposób niż obecny... to jednak Rita odnajduje się w jakiś sposób. Może właśnie ta książka potrafi mi pokazać, że sama mam (w przenośni) podobną sytuację. Trudne zagadki, trudne chwili po prostu się rozwiązują - jedne trwają dłużej, inne krócej, ale w końcu wszystko prowadzi do rozwiązania.
Choć zwykle nie czytam kryminałów, tak gdy od jakiegoś czasu zaczęłam to stwierdzam, że ta trafia na pierwsze miejsce wśród obecnie przeczytanych przeze mnie!