Na własną rękę

Gdy chcę się trochę odstresować i pobawić to śmiało sięgam po książkę Olgi Rudnickiej. Moja ulubienica detektyw Matylda Dominiczak cały czas jest roztargniona, z tego roztargnienia wypływa u niej niekontrolowany słowotok, z którego tylko nieliczni umieją wychwycić i połączyć jakieś wątki. I w ten właśnie sposób Matylda znajduje rozwiązanie zagadek, których nawet śledczy nie potrafią sami ogarnąć. Nie inaczej było i tym razem. Dawka śmiechu przynajmniej na tydzień, a dialogi z udziałem Matyldy stanowią dodatkowy śmiechowy dodatek. Super zabawa.

Bardzo dobra rozrywka, świetna zabawa. Podoba mi się ta seria z Matyldą Dominiczak.
Polecam wszystkim dla relaksu

Oto jest ciąg dalszy, na który liczyłam... czyli kolejna odsłona perypetii kryminalnych Matyldy Dominiczak.
Komisarz Tomczak zaginął. Marecki i Mizera (nowa partnerka) szukają go w jednym miejscu (mieszkanie) a Matylda z Ksawerym (jej ochroniarz) w innym (działki). Znajdują... zwłoki pana Bronka i telefon zaginionego. Do akcji wkracza prokurator, zwany Obszczymurkiem. Sprawę prowadzi Gendecki, człowiek z zewnątrz, skierowany tu odgórnie.
A Matylda, jak to ona... duuuużo myśli. Osobom postronnym, które chcą wiedzieć o czym, często trudno za nią nadążyć o zrozumieniu nie mówiąc.
"(...) ja naprawdę chcę panu powiedzieć wszystko, co wiem, jednak nie jestem pewna, co wiem, a czego się tylko domyślam, albo jedynie mi się wydaje, że się domyślam, bo może błądzę tylko gdzieś myślami, ale mam ich tyle w głowie, że aż nie mogę tego jakoś uszeregować."(str.99)

Od szefowej dostała nowe zadanie - odnaleźć skradzioną biżuterię.

Poplątanie z pomieszaniem panujące w głowie głównej bohaterki powoduje zamęt również u czytelnika. Podobnie jak jej działania. A jeśli dodam jeszcze, że akcja książki obejmuje zaledwie pięć dni a liczy sobie 356 stron... To znaczy, że jest niezwykle dokładnym opisem sytuacji, zdarzeń i rozumowania wewnętrznego Matyldy.
" Usiłowała złapać tyle srok za ogon, że zwiały jej wszystkie wróble." (str. 217)

Jak zawsze zabawna, nieobliczalna i niepowtarzalna pani detektyw działa sprawniej niż po...

Czytacie komedie kryminalne? To właśnie od nich zaczęła się moja przygoda z kryminałami. Swoją podróż z czytaniem zaczęłam właśnie od twórczości Olgi Rudnickiej i Alka Rogozińskiego, i tak już mi zostało do dziś.

„Na własną rękę” to kontynuacja historii z poprzedniego tomu z serii z detektyw Matyldą Dominiczak, w którym główną rolę odgrywały ogródki działkowe. Czy to właśnie na nich został ukryty skarb, który został skradziony ze sklepu jubilerskiego? Tą sprawą zajmował się m.in. komisarz Stanisław Tomczak. I właśnie tu pojawia się problem, bo wspomniany komisarz zaginął bez śladu. W tym samym czasie na ogródkach działkowych Matylda odkrywa zmasakrowane zwłoki pana Bronka, który miał na pieńku z komisarzem Tomczakiem. Nic więc dziwnego, że prokurator uważa komisarza za sprawcę tego straszliwego morderstwa.

Czy komisarz Tomczak się odnajdzie? Czy rzeczywiście to on jest winny śmierci pana Bronka? Czy byłej bibliotekarce, teraz pani detektyw uda się rozwiązać tę zagadkę? Tego dowiecie się sięgając po książkę.

Olga Rudnicka jest jak najbardziej w formie. Stworzyła świetną intrygę i prowadziła nas przez nią krętymi drogami. Postać Matyldy zdecydowanie ubarwiła tę historię - uwielbiam takie postaci, które w książce powodują, że na twarzy pojawia się uśmiech. Jej zachowania i wewnętrzne monologi sprawiają, że mimo zbrodni historia wywołuje napady śmiechu. To idealna lektura na długie ciemne wieczory z gorącą herbatą, która jest antidotum na jesienną ...

Czy lubicie komedie kryminalne?
Przyznam, że kiedy przeczytałam pierwszą, a była to też książka p.Rudnickiej przepadłam.
Teraz chętnie po nie sięgam.

"Na własną rękę" to kolejny tom z cyklu o Matyldzie Dominiczak.
Komisarz Tomczak zaginął. Matylda została przydzielona do komisarza Mareckiego. Jednak nie zamierza z nim współpracować i działa na własną rękę.
Podejrzewa, że to zaginiona przed laty biżuteria oraz zwłoki na terenie ogródkow działkowych mogą mieć z tym coś wspólnego.
Czy Matylda odkryje prawdę? Czy Tomczak jest sprawcą czy kozłem ofiarnym?
Tego musicie dowiedzieć się sięgając po książkę.
Matylda jest tak świetną postacią, tyle ile uśmiałam się przy jej dialogach i złotych myślach to się chyba nigdy nie uśmiałam przy żadnej książce.
Ona mówi i myśli, myśli i mówi. Monologi wewnętrzne rozkładają na łopatki.
Zaskakujące wątki, ciekawe postacie i cięty humor to atuty tej książki.
Autorka stworzyła super postać, świetnie ją wykreowala. Co tu dużo mówić. To Matylda jest wisienką na torcie.
Autorka świetnie operuje słowem, kręci akcją i wywołuje niekontrolowane wybuchy śmiechu. Mistrzyni!