Granat poproszę

No wesoło bardzo.
Taką książkę trzeba w domu mieć. Żeby w każdej chwili móc po nią sięgnąć, otworzyć i roześmiać się na dowolnej stronie! Trochę finezyjnie, trochę porechotać.
Komedia kryminalna. Lekka fabuła nie stanowi o wartości książki. Za to styl artystyczny – i humor – owszem.
Pomyślałam sobie, że znam ten humor bardzo dobrze. Błyskotliwe gagi i dialogi, komiczne pseudofilipiki, oraz takie typy postaci, jak: bezpretensjonalna w szczerości i naiwności główna bohaterka (pisarka często zatracająca poczucie rzeczywistości), obok wyrachowana
przyjaciółka-agentka, tudzież inteligentne latorośle w wieku lat nastu,
i oczywiście (obowiązkowo) przystojny przedstawiciel organu władzy.
Toż to kochana Chmielewska Joanna w nowej (młodej) odsłonie!
Do tego dwie cudowne starsze panie – mistrzynie przekomarzania się i wygłaszania niekonwencjonalnych opinii na każdy temat... W końcu nie są fobami! Ani homo. (sic!)
Chmielewska wiecznie żywa!

Ale. Żeby niniejszym nie ujmować Pani Rudnickiej.
Naprawdę świetna komedia! Bardzo, bardzo! Wśród dzisiejszych mocnych kryminałów i thrillerów psychologicznych "Granat'" jest pozycją obowiązkową – lekturą wdzięczną, odstresowującą, relaksującą. Komizm w czystej formie! Endorfiny, limfocyty, energia!
Dla wielbicieli gatunku i wszystkich wyznawców dobrego humoru. I innych.

Książki Olgi Rudnickiej powinny być sprzedawane w aptekach z etykietką "na chandrę i jesienno-zimową depresję". Na mnie działają jak najlepszy antydepresant :) Takie kryminalno-obyczajowe czytadełko, czyta się znakomicie, nudzić się nie da, a śmiechu co niemiara. Dwie mamuśki - niemożliwe, dwoje dzieci - nieprzewidywalne zupełnie, niewymuszone, swobodne poczucie humoru Olgi Rudnickiej, to wszystko owocuje świetną lekturą na ponure dni. Jestem na tak

Taka sobie komedyjka, lekka, przyjemna na jeden wieczór, niestety czekałam na coś więcej. Trochę się zwiodłam.

'' Czasem człowiek sądzi , że ujrzał już dno ludzkiej głupoty , ale spotyka kogoś , dzięki komu dowiaduje się , że ta studnia nie ma jednak dna . ''

Ta książka trafiła do mnie niejako przypadkiem . Do tej pory twórczość pani Rudnickiej znałam jedynie poprzez książkę '' Cichy wielbiciel '' , która traktowała o stalkingu , a ostatnie co można było jej '' zarzucić '' to poczucie humoru . Dlatego z mieszanymi uczuciami sięgałam po '' Granat poproszę '' , nie bardzo wierząc że po poważnym '' Cichym wielbicielu '' , mogę spodziewać się po autorce czegoś nienachalnie zabawnego . Tym bardziej że nie jestem w ogóle fanką literatury stricte kobiecej , tudzież komediowej . Humor w nich zawsze wydaje mi się nadęty i wymuszony , albo płytki i nijaki . Jednak bardzo mile się rozczarowałam . '' Granat poproszę '' ubawił mnie setnie . Może to był u mnie czas właśnie na taką lekką i przyjemną książkę , po raczej ciężkich ostatnio lekturach . Może potrzebowałam złapać dystans i trochę humoru ? Jakikolwiek powód by nie był , książka podobała mi się bardzo , czytała się właściwie sama i wywoływała u mnie różne odmiany śmiechu , od zduszonego chichotu (w autobusie) , po salwy całkiem nie skrępowanego śmiechu (w domu) . Wszystkie postacie bardzo mi się podobały , z tych pozytywnych , rzecz jasna . Cała rodzina Emilii Przecinek świetnie przedstawiona , ale prym wiodły oczywiście niespożyte obie babcie - mamy . Jadwiga i Adela to babcie wprost '' wybuchowe '' :) a to co zaprezentowały w res...

Bardzo dobra komedia kryminalna, pełna humoru sytuacyjnego i słownego. Bohaterowie charakterystyczni i wyjątkowi w swoich zachowaniach. Lubię pokręcone i zwariowane poczucie humoru autorki. Seniorki rodu kładą mnie na łopatki i rozśmieszają w każdej sytuacji, tutaj obdarzone zostały wyjątkowo krewkimi temperamentami i charakterkami. Przeczytałam z wielką przyjemnością.

Komedia z epizodem kryminalnym. Jak zwykle Rudnicka sprawiła, że dobrze się bawiłam. A postacie obu babć są po prostu kapitalne. Polecam każdemu kto potrzebuje trochę rozrywki, oderwania od codzienności i uśmiechu.

Olga Rudnicka, to pisarka znana mi przede wszystkim z komedii kryminalnej"Były sobie świnki trzy".Intrygująca rzecz, którą przeczytałem z zainteresowaniem, a nawet uśmiechnąłem się kilka razy.Postanowiłem sięgnąć po kolejne jej dzieła.Tym razem wybór padł na"Granat poproszę".

Wybuchowy tytuł, który zapowiadał iście ekscytującą lekturę.A jak było? Postaram się nadmienić parę słów o swoich wrażeniach po lekturze.
Emilia Przecinek, to trochę zwariowana autorka romansów, której życie, nie jest tak idealne jak historie które wymyśla.Mąż oznajmia jej telefonicznie, że odchodzi do kochanki, a pisarka myśli, że już gorzej być nie może.Jednak los jest przewrotny i pewnego dnia kochanka męża zostaje znaleziona martwa, a o morderstwo zostaje oskarżona właśnie Przecinek.Dodatkowo ma na głowie swoją agentkę, która koniecznie chce, aby autorka uśmierciła pewną babcię na kartach swej powieści, co powoduje potok łez u naszej przyjaciółki, bowiem to co stwarza, traktuje jak własne dzieci.Jednocześnie własna matka czyni jej różne złośliwości, a była teściowa wprost ubóstwia.Emila dostaje się w tryby szaleńczych wydarzeń i sama nie wiem, czy jest pisarką, która jest dosyć znana, czy Filomeną, bohaterką jednej ze swoich książek, której właśnie uśmierciła, wspomnianą babcię.Co dalej, czy te wydarzenia mogą przynieść coś dobrego?Przekonajcie się sami.

Sympatyczna powieść, nad którą spędziłem kilka miłych chwil.Największym plusem tej opowieści, nie jest wcale wątek kryminalny,...