Nigdy cię nie zapomnę

"Każdy kto żyje prawdziwie, ma kilka zmarszczek, ktore odcisnęło na nim życie, kilka poszarpanych ran w sercu, kilka błędów które popełnił i kilka wywrotek, które go sponiewierały. Każdy kto zyje prawdziwie, zrobił masę głupich rzeczy, ale tez tysiące pięknych..."
Ten cytat to kwintesencja ostatniego tomu o rodzinie Dobrzynskich. Po wojennych i powojennych zawirowaniach przyszedł czas, gdy do głosu dochodzi najmłodsze pokolenie. Czy ich los jest łatwiejszy, bo zmiany w Polsce spowodowały wiecej swobody zarówno kulturowo jak i gospodarczo? Pierwszą możliwość wykorzystuje Miłosz i Aleks zakładając prywatną firmę., kładąc na szali swoje rodziny. Bo niestety to najbliźsi cierpią najbardziej, gdy brak czasu na wszystko. Młodziutka Nastka wiąże się z mężczyzną, który chyba nie do końca jest tym za kogo się podaje. Ojciec nie akceptuje związku córki, ale jednocześnie sam pogrąża się w romansie z sekretarką.
Losy rodziny gmatwają się coraz bardziej, ale jest ktoś, kto jest prawdziwa ostoją dla jej członków. To Franciszek , który z wielu piecy jadł chleb, ale służy pomoca i radą młodszym i starszym.
Ten tom to prawdziwy kalejdoskop postaci, ktore odzwierciedlają wszystkich nas, w kazdym momencie naszego życia. Jak w lusterku możemy sie w nich przejrzeć i zauważyć jak jedną głupią decyzją zmieniamy życie swoje i innych. To opowieść przede wszystkim o zaufaniu i o tym jak trudno je odbudować, o ile w ogóle jest to możliwe.
I trochę szkoda, że to juz koniec, że nie p...

Losy bohaterów udowadniają, że wszystko w życiu jest po coś!

Książka to trzeci — finałowy tom Sagi Dobrzyńskich. W dalszym ciągu ci sami bohaterowie, niedające o sobie zapomnieć wydarzenia z ich przeszłości i historia, którą przejmują pokolenia, które dorastały na oczach Czytelnika.

Lata dziewięćdziesiąte i dalej ta sama Warszawa — miasto jest już jednak zupełnie inne, a świat bardzo się zmienił. Miłosz i Aleks decydują się na odważny krok i zakładają swoją firmę. Mężczyźni są młodzi, mają dobry pomysł, więc spółka szybko się rozwija. Nic więc dziwnego, że więksi przedsiębiorcy są nią zainteresowani, ale postanawiają zachować udziały. Niestety nie może być tylko dobrze, więc na zapracowaniu i braku czasu cierpią rodziny Miłosza i Aleksa. Młoda Anastazja wiąże się natomiast, z jak się jej wydaje mężczyzną idealnym — nie jest on jednak tym, kim na początku się wydaje.

Autorka ponownie wciągnęła mnie do świata Dobrzyńskich. Poruszyła wiele kwestii i rozwinęła wątki bohaterów. O każdym z nich dowiadujemy się nowych rzeczy, a na końcu wszystko względnie się wyjaśnia. W tej powieści Czytelnik zetknie się z wieloma tematami, przeczyta o zdradzie, przebaczeniu, zaufaniu i ogromnej sile, jaką daje rodzina.

Chociaż to młode pokolenia dostają głos w tej książce, Gabriela Gargaś nie zapomina również o starszych bohaterach. To oni dzielą się swoją niełatwą historią i doświadczeniami. Maj...

Gdy fala zachwytów nad Sagą Dobrzyńskich płynęła przez bookstagram wiedziałam, że chcę to przeczytać. I wtedy w moje ręce trafiła ostatnia część. Jak to ja, czytam nie po kolei jednak nie przeszkadzało mi to w odbiorze.

A co przeszkadzało? Nie będzie to moja ulubiona książka autorki, ale bierze się to z moich osobistych preferencji. Temat mafii, gangsterów i całej tej mrocznej otoczki mnie nie bawi, a że autorka wykorzystała ten motyw, no cóż, mnie nie przypadł do gustu. Miałam też problem z wczytaniem się, początek dłużył mi się, jednak z każdą stroną było coraz lepiej. I jak to u Gabrieli Gargaś fabuła zawiera całą paletę uczuć, począwszy od tych pozytywnych, ale nie stroni od tych negatywnych. Postacie są realne, zmagają się z prawdziwymi trudnościami i sami tworzą, najczęściej swoją postawą, więcej problemów. Jak to w życiu, akcja rodzi reakcję, a jeśli chodzi o zdradę i relacje rodzinne, jest to największy kaliber.