Dzień Kobiet

"Dzień kobiet" powinna przeczytać każda kobieta. Historia opowiada o trzech pokoleniach kobiet, które źle ulokowały Swoje uczucia. Książka traktuje o całym wachlarzu uczuć ale przede wszystkim o miłości, radości, przyjaźni ale też o życiowych porażkach, o tym jak ważna jest dla nas rozmowa z osobą nam bliską. Ja że swojej strony zapraszam do sięgnięcia po książkę i zapoznanie się z historią każdej z kobiet.

Piękna, nie ma lukru, jest życie, jest nadzieja, jest miłość, są emocje, polecam

Trzy kobiety, przedstawicielki trzech różnych pokoleń. Bella, Agnieszka i Cecylia spotykają się co roku 8 marca w kawiarni, by celebrować swoją kobiecość. Dzielą się ze sobą podczas tych spotkań kawałkami swojego życia, które na co dzień każda z nich przechowuje głęboko ukryte.

Cecylia wspomina swoją młodzieńczą, zakazaną miłość.
Agnieszka próbuje poradzić sobie z podjętą przed laty decyzją o odejściu od męża.
Izabella stara się odnaleźć we własnych pragnieniach i uczuciach.
Każda przychodzi do kawiarni ze swoją poranioną duszą. Czy jednak będą chciały uleczyć rany z przeszłości? Czy pozwolą sobie na miłość, uwolnienie emocji. Czy duchy przeszłości im w tym nie przeszkodzą.

Spłakałam się czytając tę książkę. Muszę przyznać, że spodziewałam się lekkiej, obyczajowej prozy. Ani tytuł, ani okładka, ani nawet opis nie pozwoliły mi przeczuwać, z czym się spotkam na kartach tej powieści.
Tymczasem mądrość, która płynie spod pióra Pani Gabrieli jest nieprawdopodobna. To taka życiowa mądrość, która rozbraja, która wywołuje skrajne emocje. Już dawno nie zdarzyło mi się tak bardzo wzruszyć podczas czytania. Mało tego, emocje nie opadły po zamknięciu książki, ale zostały ze mną na długo.

Autorka porusza bowiem tematy ważne, takie, których ludzie się boją, których wolą unikać, zwłaszcza w literaturze. Dotyka delikatnych emocjonalnych strun, które raz rozedrgane, nie zatrzymają się tak łatwo. Niosą za sobą lawinę refleksji i zastanowienia nad...

Już z tytułu książki można wnioskować, że książka będzie dotyczyć kobiet. Tak też jest - autorka opisała trzy pokolenia babcię, mamę i córkę, czyli Cecylię, Agnieszkę i Izabelę.
Z okazji Dnia Kobiet co roku spotykają się w kawiarni. Łączą je węzły krwi, lecz bardzo się od siebie różnią. Oczywiście, każda z nich ma swoją historię i swoje przeżycia. Cecylia, która była w młodości tancerką przeżyła w młodości niespełnioną miłość do Hugona. Agnieszka odeszła od męża i zajęła się swoim życiem, oraz najmłodsza, będąca już po trzydziestce Bella, która również odeszła od męża i zamieszkała z przyjaciółką.
Muszę przyznać, że początek książki mnie nie powalił, gdyż stanowił zlepek różnych historii. Sama końcówka książki bardzo mnie wciągnęła i była najciekawsza. Książka na pewno wzrusza i daje do myślenia.
Na wstępie książki autorka zamieściła wiele złotych myśli, z którymi nie sposób się nie zgodzić, jak choćby: „Nigdy nie należy żałować tego, co przeżyliśmy. Żadnego wybuchu śmiechu, a nawet żadnej łzy”, „…życie mamy tylko jedno. Tak często o tym zapominamy. Nie ma powtórek z żadnej chwili. Nigdy nie przeżyjesz danej emocji tak samo…”, „Życie nas zaskakuje: miło, niemiło, ale zaskakuje…”, „Walczmy o przyjaźń, miłość! Nie bójmy się odrzucenia. Czasami można więcej zyskać niż stracić”.

To zdecydowanie najgorsza wśród wszystkich przeczytanych w maju książek. Nie lubię obyczajówek, które są totalnie oderwane od rzeczywistości. Gabriela Gargaś proponuje nam sylwetki bohaterek, które pomimo chorób, złamanych serc, rozwodów i problemów wciąż są silne i niezłomne. I choć wiele z przytoczonych wydarzeń mogłoby faktycznie zaistnieć, o tyle dialogi i myśli, które błąkały się po głowach bohaterów to istna katastrofa. Kwiecisty język, lukier, tylko głębsze refleksje ubrane w wyszukane słowa. Każdy myśli o miłości, bliskości z drugim człowiekiem, wyciąga wnioski ze wszystkich relacji i prowadzi wzruszające dyskusje. No niestety, ale nie, nie kupuję tego. Dokończyłam czytać tylko dlatego, żeby sprawdzić, czy losy bohaterów też skończą się w tak słodkopierdzący sposób, czy może będą miały w sobie coś intrygującego. Tej książki Wam nie polecam, moim zdaniem szkoda na nią czasu i pieniędzy.

Trzy kobiety,babcia,mama i córka.Trzy historie,bolesne,ale opowiedziane w sposób wzruszający i ciepły.
"Dzień kobiet" to kolejna piękna książka napisana przez Gabrielę Gargaś,nie ma w niej tony lukru,ale jest życie,są sprawy z którymi stykamy się na co dzień,jak radość i smutek,miłość i nienawiść.Warto.Polecam!!

Śmiem twierdzić, że jest to książka dla każdej kobiety. Utożsami się z bohaterkami każdy! Cudowna historia, ucząc, przy okazji bawi. Opowiada o trudach, zawiłościach oraz problemach życia codziennego. Taka jest również autorka, świetnie prezentuje i łączy to w całość. Śmiało polecam!