Czytając te opowiadania Wisława Szymborska śmiała się i wzruszała. Pewnie odnajdywała w nich tę samą piękną dziwność świata, nad którą zachwyt i którą zadziwienie uczyniły z niej Poetkę. Bo proza Mikołajewskiego jest na swój niezwykły sposób „szymborska" – erudycyjna i przewrotna, głodna wysmakowanych doznań i pełna pasji ukrytej za lekko ironicznym dystansem. I zawsze poetycka wrażliwością na obrazy, słowa, dźwięki, niuanse sytuacji. Każde z kilkunastu opowiadań składających się na Dolce vita dotyka rzeczywistości w inny sposób, każde wydobywa z niej inny ukryty szczegół, nieznany wcześniej fenomen – i mówi o tym osobnym, własnym językiem. Autor reprezentuje wysoką kulturę literacką i swobodnie operuje różnymi konwencjami. Potrafi budować intrygującą narrację, wciągającą fabułę i posługiwać się barwną anegdotą. Ta proza to szansa na zatrzymanie się w galopie. I obietnica czasu tylko dla siebie. Jarosław Mikołajewski – ur. w 1960 r., wybitny poeta, prozaik, dziennikarz „Gazety Wyborczej”, tłumacz z języka włoskiego. Wydał dziewięć tomów poetyckich, w tym zbiór wierszy pod tytułem „Zbite szklanki" (2010), za który został uhonorowany Nagrodą Literacką m.st. Warszawy. Jest ponadto laureatem nagród literackich imienia: Kazimiery Iłłakowiczówny, Świętego Brata Alberta, Barbary Sadowskiej, oraz Nagrody Nowej Okolicy Poetów. Otrzymał też nominację do Nagrody Literackiej „Nike" za książkę pt. Rzymska komedia (2011). Pisze i tłumaczy również książki dla dzieci. W latach 2006-2012 był dyrektorem Instytutu Polskiego w Rzymie.