21:37

„Nie urzekła mnie twoja historia, Heinz”. Zastanawia mnie, jak to jest, że czasem porywa nas nawet słaba historia, a bywa i tak, że książka ma wszelkie predyspozycje do tego, żeby być wciągającą, a tak się nie dzieje. Jak już pewnie się zorientowałeś Czytelniku, mamy tu do czynienia z drugim przypadkiem.

Bo „21:37” ma ciekawego bohatera – profilera Rudolfa Heinza, człowieka z burzliwą przeszłością. Bo interesujący jest sam wątek kryminalny – śmierć przez uduszenie dwóch kleryków. A mimo to jakoś nie wciągnęła mnie fabuła. Przeczytać przeczytałam, bez większych emocji, jak dla mnie za dużo cwaniakowania policjantów, za dużo brawury słownej i siłowej.

Jedna z tych książek, o których po kilku tygodniach nie będę w stanie powiedzieć nic ciekawego.

Pierwszy raz zetknęłam się z kryminałem, którego akcja dzieje się praktycznie na moim podwórku, a ściślej rzecz biorąc - obok podwórka, bo właściwie zaraz za płotem. Główny bohater bowiem, w rolę którego wciela się znany i introwertyczny profiler ze Śląska, Rudolf Heinz, mieszka w słynnych "kukurydzianych" blokach osiedla potocznie zwanego Tauzenem (os. Tysiąclecia), na które wychodzą okna mojego mieszkania. Prowadzone przez Heinza śledztwo zabójstwa dwóch młodych seminarzystów prowadzone jest w granicach miejsc, ulic i zakamarków bardzo dobrze mi znanych i równie często przeze mnie odwiedzanych, więc czytało mi się to dość ciekawie. Jednak jeśli chodzi o osobę grającą tutaj pierwsza skrzypce, czyli o wspomnianego wyżej śląskiego profilera, to jakoś z początku nie przypadliśmy sobie do gustu, bo to człek raczej nad wyraz oschły i antypatyczny, "gitarzysta i posiadacz brązowego pasa karate, skończył czterdzieści cztery lata, nie miał nic do stracenia i coraz mniej do zyskania", ale z czasem, szczególnie po sprawie z Inkwizytorem, zaczęłam rozumieć jego braki w charakterze i trudności z nawiązaniem z ludźmi cieplejszych relacji.

Mam wrażenie, że autor od samego początku wodził mnie za nos - do samego końca nie potrafiłam wyczaić, kto stoi za tymi zabójstwami. Cała intryga choć zgrabnie, spójnie i logicznie zbudowana, troszeczkę jednak rozczarowuje finalnie. Brak jej tutaj jakiegoś polotu, zaskakujących zwrotów czy przełomowych momentów. Na szczęście całki...

Można polubić Rudolfa Heinza - bohatera niesamowicie dobrych i mocnych kryminałów, których autorem jest Mariusz Czubaj. Heinz, którego nazwisko, jak sam podkreśla, pisze się jak ketchup jest profilerem - specjalistą od tworzenia portretów psychologicznych przestępców. Samotnik, chodzący swoimi ścieżkami, wybitny umysł, miłośnik bluesa, najchętniej spędza czas na koncertach ze swoim zespołem. Heinz to świetnie stworzona, wyrazista postać w niesamowicie dobrym kryminale - kryminale z najwyższej półki. Ciekawa fabuła powieści, zawiła zagadka kryminalna sprawiają, że powieść czyta się jednym tchem, docierając do zaskakującego zakończenia. Akcja toczy się w 2007 roku i dotyczy zabójstwa dwóch kleryków. Istotną rolę odgrywa tu rektor seminarium duchownego oraz wybitny biblista. Symboliczne znaczenie ma tytuł "21.37", który kojarzy się z godziną śmierci papieża Polaka. Zachęcam do odkrycia znaczenia tytułu. Według mnie zdecydowanie warto wraz z Rudolfem Heinzem stworzyć profil mordercy i go schwytać!

i na tym jednym tomie się skończy.
nie powaliła mnie kreacja Heinza, jako bohatera, mimo usilnych prób podkreślenia jaki to on nie jest cool (bo słucha rocka), jaki to nie jest chłodną jednostką do zadań specjalnych (profilowania), podczas gdy inni bohaterowie - i sama fabuła - giną w tle; nie prowadziłam notatek i w którymś momencie nie chciało mi się nawet zastanawiać, kto jest kim, dlaczego, ani jakoś szczególnie czuć cokolwiek do bohaterów. fabuła i jej rozwiązanie też jakoś mnie nie wciągnęły ani nie powaliły. może inne tomy są lepsze, ale, patrząc na to, że to ten tom był nagrodzony Wielkim kalibrem, a inne nie, średnio chce mi się wierzyć.