Wrota. Tom 1

Opis niektórych książek intryguje tak bardzo, że nie sposób je odłożyć i zapomnieć. „Wrota. Tom 1” Mileny Wójtowicz to właśnie jeden z tych przypadków, którym trudno się oprzeć. Bo jakże to… bajka w krzywym zwierciadle?

Salianka to młoda księżniczka, w której tkwią tytułowe ‘wrota’. Czyż nie brzmi już dziwnie? Dziewczyna zostaje uprowadzona przez Gawarka (księcia), któremu wydaje się, że ją uratował. Nic bardziej mylnego. Ona czuje się uprowadzona, a on jest przekonany, że uratował jakąś niewolnicę. Nadążacie? Bo później jest jeszcze dziwniej!

„Królewna była tylko zwyczajną dziewczyną, z tym że noszącą klucz do zagłady. W interesie zarówno władczyni, jak i doradców leżało, by ta zagłada nie nastąpiła”

Pierwsze strony są kluczowe, a zatem zwracam na nie najwięcej uwagi. Niestety autorka poszalała. Ilość opisów w porównaniu do dialogów… a właściwie zaraz, przecież nie ma czego porównywać! Dialogi przez pierwsze sto stron były tak infantylne, niedopracowane i znikome, że aż nie mogłam uwierzyć. Miałam wrażenie, iż czytam bajkę, ale taką totalnie dla dzieci. Mnóstwo opisów wykreowanego świata, okraszone do bólu banalnymi rozmowami. Jednak w jakiś magiczny sposób wszystko się pozmieniało po 100-ej stronie. Jakby autorka nagle zmieniła sposób myślenia i strategię. Książka stała się ciekawa i do przyjęcia.

Ale o ile sama akcja zmieniła się na lepsze, tak wciąż przeszkadzała mi inna kwestia, a mianowicie relacje pomiędzy bohaterami. Były niespójne,...

Cieniutko. Nie podoba mi się humor autorki, która zrobiła na mnie dobre wrażenie "Podatkiem" ale od tej powieści pisze wciąż tak samo. Te same postacie, te same charaktery i te same żarty - a to już jest nudne.

A mi książka się podobała (na początku irytowała, ale z czasem to się zmieniło). I uwielbiam demony z tej książki. To pierwsza lektura tej autorki i pewnie stąd te pozytywne odczucia.

To jest pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam i bardzo mi się podoba. Jest w niej tyle humoru że cały czas jak ją czytałam się śmiałam. Gorąco polecam.

ja tam nie czytałam podatku i może przez to książka nawet mi sie podobała.Zakończenie jest dość dziwne no ale cóż