Podatek

Przeurocza i przezabawna opowiastka o dziewczynie, która z uwagi na duże bezrobocie decyduje się zostać poborcą podatkowym w TYM DRUGIM Urzędzie Skarbowym. Tym drugim, czyli magicznym.
Już w prologu robi się ciekawie, bo dziewczyna okazuje się być nie tylko magiem, ale także rusałką, zaś w kolejnych rozdziałach Lublin staje się miejscem rozgrywek pomiędzy magami, mafią, wampirami i sporą liczbą innych przedziwnych stworzeń, wśród których prym wiedzie demonica z obowiązkiem świadczenia dobrych uczynków.
Ubawiłam się świetnie przy lekturze, muszę zdobyć egzemplarz papierowy.

Podatek Mileny Wójtowicz - książka, która główny nacisk kładzie na humor i paradoksalne sytuacje, rezygnując z tworzenia oryginalnego świata i wprowadzania świeżego powiewu do literatury. Jest to wręcz bazowanie na stereotypach fantasy i ludowych wierzeniach - mamy więc wampiry, smoka wawelskiego, wilkołaki, mafię i unikających płacenia podatków brodatych magów. Autorce udało się napisać lekkie dzieło, które dobrze i z przyjemnością się czyta - lecz nie jest to uczucie typowe dla lektury zachwycającej odkrywczej powieści. Po prostu jest to coś, co można przeczytać, uśmiechnąć się a nawet porządnie (momentami) pośmiać i odłożyć na półkę - za plus można poczytać interesującą fabułę i ciekawych bohaterów. Niestety w miarę zbliżania się do ostatniej strony napięcie spada, a zakończenie wydaje się być straconą szansą dla zakręconego pomysłu, jaki mógł powstać z udanego szkieletu fabularnego.Poza tym tego w fantasy jeszcze nie było, żeby oś wydarzeń kręciła się wokół podatków i przepisów prawa skarbowego

Bardzo porządne, żeby nie powiedzieć nawet dobre, czytadło. Przede wszystkim pomysł z Drugim Urzędem Podatkowym jest oryginalny i ciekawy. Fabuła też niczego sobie, ale najmocniejszymi punktami powieści są humor i bohaterowie. Teoretycznie 'personae dramatis' to nic nowatorskiego: rusałka, magowie, wampiry, smoki, demonica i wodnik wraz z żabim haremem (moi ulubieńcy), ale to jak te postacie są zbudowane i opisane jest zdecydowanie godne uwagi. Taką rozrywkę w literaturze fantasy lubię!

Czytało sie przyjemnie. Pomysł z DRUGIM Urzędem Skarbowym ciekawy, spotkałam się z czymś takim po raz pierwszy. Rusałka i eksmag nie byli szczególnie interesujący, ale za to postaci drugoplanowe ratowały książkę. Wodnik i jego harem szybko zyskali moją sympatię. Ogólnie książka do poczytania, ale bez rewelacji.

Lekko i przyjemnie, jednak miałam wrażenie, że i rusałka i były mag są jacyś tacy... bezbarwni. Jednakże nadrabiają to dosyć ciekawe postaci drugoplanowe ;)

przezabawna :) i do tego jeszcze Lublin i niech będzie Kraków w tle ;)

Jak dla mnie książka super polecam