Więcej czerwieni

Według mnie lepsza od Motylka. Może nie do końca przekonało mnie rozwiązanie kto i dlaczego, na plus że do ostatniej chwili się tego nie domyśliłam. I tylko Klementyna cały czas mnie irytowała, i to zauroczenie, i sposób mówienia. Na szczęście Weroniki było mniej. Przypadkowo czytałam w trakcie pobytu w okolicy Brodnicy, więc może to też wpłynęło na odbiór powieści. Trzeba sprawdzić.

 Coś nie mogę się do pani Puzyńskiej przekonać . Po pierwszej jej pozycji, dałam jej szansę , bo zawsze daję szansę debiutantom . Jednak ''Więcej czerwieni'' powiększyło tylko moje rozczarowanie tą pisarką . Czy to się zmieni ? nie wiem . W każdym razie jest szansa i nadzieja ? gdyż na fali popularności '' Motylka '' postarałam się o kilka następnych pozycji tej pisarki które zalegają teraz moje półki. Ale wracajmy póki co, do tej konkretnej pozycji, cóż mam jej do zarzucenia ? . Przede wszystkim wspomniane już powtórki - zapychacze , co już dało się odczuć w pierwszej części , w tej książce jednak miałam w pewnym momencie wrażenie że autorka się zacięła na zdaniu ''Jesteś komiczną starą babą Kopp, zapomnij, zapomnij ''. Zapętliła się i już !! Jak widziałam któryś raz z kolei powtórzone to zdanie miałam ochotę zamknąć książkę i nie czytać dalej . Po drugie wydawało mi się że mam czytać thriller/sensacja/kryminał , a tu prywata , prywata i jeszcze raz prywata , co mnie obchodzą przepisy kulinarne nadkomisarza Wiktora Cybulskiego, czy jego duże ciemne okulary . Albo to jakie lubi sery i jakie do nich preferuje wina . Z kim ma romans żona wzmiankowanego Cybulskiego , czy rozterki uczuciowe Weroniki Podgórskiej . Normalnie miałam wrażenie że czytam Bondę . Brakowało jeszcze tylko jakich znikających wróżów, czy czegoś podobnie '' nadprzyrodzonego '' Mydło i powidło, groch z kapustą , a wątek kryminalny zupełnie z boku i jakby od niechcenia . Ja rozumiem że to mała miejscowość...

Jak ja się cieszę, że po raz drugi mogłam gościć w Lipowie 😁
Ale po kolei.
Po ostatniej tragicznej zimie w Lipowie koło Brodnicy nastał względny spokój. Wiosna i lato sprawiły, że ludzie pomału zaczynali zapominać o morderstwach. Aż do 31 lipca. Młodszy aspirant Daniel Podgórski właśnie dostaje wezwanie. Kolejne morderstwo na granicy Lipowa i koloni Żabie Doły. Mocno okaleczone ciało młodej kobiety. Daniel zostaje ponownie przydzielony do pracy z komisarz Klementyną Kopp. Zaczyna się istny rollerkoster. Godziny i dni mijają a zbrodni przybywa. Poznajemy wiele nowych postaci, wątki doskonale się przez siebie przeplatają. I choć myślę, że znam już odpowiedź na pytanie, kto jest Mordercą Dziewic, kolejne strony zmieniają mój punkt widzenia o 180 stopni.
Zakończenie, jak to u Katarzyny Puzyńskiej bardzo mnie zaskoczyło. Tego to ja się nie spodziewałam.
Jedyne, co mogę napisać o tej książce, to to, że jest doskonała. Czytałam ją, a właściwie pochłaniałam, z wielką przyjemnością.
Polecam wszystkim zarówno pierwszy tom "Motylek" jak i drugi "Więcej czerwieni"

Bardzo dobrze napisany kryminał! Nie na próżno Puzyńska zasłużyła na miano Polskiej Camilli Lackberg. Nie chcę zdradzać fabuły, ale ciężko mi się było domyślić kto jest mordercą. Co chwila zmieniałam w tym temacie zdanie, a i tak poznałam prawdę dopiero, gdy Daniel Podgórski znalazł się face to face z zabójcą. I było to dla mnie duże zaskoczenie!

Autorce udało się stworzyć ciekawych bohaterów. Moją ulubienicą jest Klementyna Kopp.
Jedyna rzecz jaka mnie zaczęła w pewnym momencie denerwować, to powtarzane co chwila stopnie służbowe, np. młodszy aspirant Daniel Podgórski czy przytaczane często nazwy miejscowości - Kolonia Żabie Doły. I bez tego w miarę rozgarnięty czytelnik byłby w stanie zorientować się w fabule.

W okolicach Lipowa zostają okaleczone i zamordowane dwie młode dziewczyny. Sprawą zajmuje się policja kryminalna z Brodnicy, wraz z Danielem Podgórskim z Lipowa oraz policjantem z sąsiadującej wsi Żabie Doły. Podejrzewają oni, że mają do czynienia z seryjnym mordercą.

Jakiś czas temu dzięki booktourowi u @wez_przeczytaj miałam okazję przeczytać koleją część z serii „Lipowo”. I pisząc tę recenzję, nasuwa mi się kilka wniosków. Przede wszystkim ogromnym plusem okazało się większe skupienie na sprawie morderstw niż wątkowi obyczajowemu niż w przypadku „Motylka”. Te drugie w przypadku „Więcej czerwieni” okazały się słabe, a elementy romansu wręcz dziwne. Momentami wręcz chciałam je ominąć i przejść do kolejnego rozdziału. Poza tym o ile fabularnie kryminał jest bardzo ciekawy, a morderstwa różne, tak samego mordercę można odgadnąć bardzo szybko. Powodem tego jest zastosowanie tego samego zabiegu, co w poprzedniej części. Według mnie trochę to słabe, bo wolę szukać oprawcy wraz z detektywami poprzez poszlaki.

Pod względem samego tekstu ucieszyłam się, że w książce nie ma aż tyle podrozdziałów poświęconych postaciom trzecioplanowym, które mają zamienić z bohaterami jedno zdanie. Było to dla mnie niepotrzebne, a poza tym zapychało i już grubą książkę. Nie ma jednak tak pięknie! Kolejny raz pojawiły się nie wiadomo po co tytuły wszystkich policjantów oraz funkcję, jaką pełnią niektórzy mieszkańcy okolicy Lipowa. PO CO?! PO CO??! PO CO?! Za pierwszym razem zrozu...

Matko, jakie to było słabe. Pod względem zdolności pisarskich autorka stoi chyba najniżej wśród tych, których twórczość dane mi było poznać. Nie wiem nawet czy to nie było jeszcze gorsze od pierwszej części. Ciągłe powtórzenia, które gdyby je usunąć skróciły by książkę o połowę i nie mówię tu tylko o powtarzaniu słowa "kajakarz", "pielęgniarka" itp. przed każdym nazwiskiem, chodzi tu także o ciągłe klepanie tych samych spostrzeżeń czy opisów jakby pojawiały się po raz pierwszy. Czasem miałam wrażenie, że trochę traktuje się przez to czytelnika jak mało inteligentnego, który nie pamiętał co czytał dwie strony temu i należy mu to przypomnieć. Do tego bohaterowie są płytcy i wyjątkowo denerwujący, a ich zachowania mocno infantylne. W środku akcji autorka wprowadza zupełnie niepotrzebne i niepasujące dygresje, a o pracy policji czy sprawach technicznych to nie ma najmniejszego pojęcia. Niestety, takich wad jest wiele i można by wymieniać godzinami, a sama książka sprawia wrażenie jakby napisała ją osoba totalnie niedoświadczona i jeszcze nie przeszła żadnej korekty tylko poszła do druku jak ją przesłano. Dramat. Historię ratuje tylko jedno. Fabuła, która nawet można tu pokusić się o stwierdzenie, interesuje. Bo czytelnik jest ciekawy i wciąga się w historię. Przyczepiłabym się tutaj tylko nad tym, że po pierwszej części czuć styl autorki do rozwiązywania zagadek i od razu można domyślić się kto jest mordercą. Czy polecam? Raczej nie, chyba, że ktoś totalnie nie patrzy na sty...

Czy przed wydaniem ktokolwiek czytał tę książkę? O ile nie mam zastrzeżeń do fabuły (która była porywająca),to tendencja autorki do przedstawiania bohaterów nie tylko z imienia i nazwiska ale również z miejsca zamieszkania i wykonywanego zawodu doprowadzało mnie do szału. Puzyńska robiła to za każdym razem kiedy mowa był o danej postaci. Tak, czasem kilka razy na stronie.
O ile w normalnych okolicznościach pewnie sięgnęłabym czym prędzej po kolejną książkę z serii, to w tym przypadku muszę się poważnie zastanowić czy moje nerwy to zniosą. Polecam, ale nie cholerykom :)

Pozory, tajemnice, kłamstwa.... Tak chyba najkrócej opisać można historię noszącą tytuł "Więcej czerwieni".

Bez wątpienia kryminał świetny od samego początku do końca. Akcja goni akcję, prawie każdy ma coś na sumieniu a zabójca i tak ukazuje się najmniej oczekiwanej strony ;)

Uwielbiam ten cykl. Kontrowersyjna Klementyna Kopp i inne barwne postaci. Dla wielbicieli gatunku.

Bardzo dobry kryminał, świetnie się czyta, ciężko domyślić się kto jest mordercą.