Name: Żadanica
Rating: 6.97 (29 reviews)
ISBN: 9788382950748

Żadanica

Katarzyna Puzyńska

7.0 /10

Ocena 7.0 na 10 możliwych
Na podstawie 29 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.0 /10

Ocena 7.0 na 10 możliwych
Na podstawie 29 ocen kanapowiczów

Opis

Daniel Podgórski stara się ułożyć życie od nowa. Otwiera małą firmę agroturystyczną i oczekuje pierwszych gości. Ci przyjeżdżają z nieoczekiwaną propozycją. Chcą, żeby Daniel wziął udział we wspólnym wywoływaniu duchów. Księżyc w pełni i szalejąca wichura tworzą doskonałą atmosferę, by spróbować. Podgórski podejrzewa, że ta propozycja ma jakiś dodatkowy, ukryty cel. Wkrótce wychodzi na jaw, że się nie mylił. Podczas seansu ginie człowiek, a wydarzenia zaczynają wymykać się spod kontroli. Tymczasem matka Daniela, Maria, razem z byłą komisarz Klementyną Kopp starają się pielęgnować wspomnienia młodości i - jak za dawnych lat - rozbijają obóz w pobliskim lesie. Nie tylko wichura sprawia, że zaczynają się bać. Podejrzewają, że ktoś krąży wokół ich namiotu. Dlaczego nie ujawnia się i podrzuca szmacianą laleczkę? W sąsiedniej wsi wichura zmusza dwie inne kobiety do nieoczekiwanego postoju. Szukają pomocy w samotnym gospodarstwie, jednak wygląda na to, że w dziwacznym domu stało się coś strasznego. Czy zdążą uciec, zanim będzie za późno? Ile może wydarzyć się przez jedną noc? Zegar tyka. Czy da się zatrzymać zło?

Data wydania: 2022-06-14

ISBN: 978-83-8295-074-8, 9788382950748

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Cykl: Lipowo, tom 14

Kategoria: Kryminał i Literatura detektywistyczna

Stron: 480

dodana przez: Vernau

Autor

Katarzyna Puzyńska

Urodzona w 1985 roku w Polsce

Z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na swojej największej pasji, czyli pisaniu. W wolnych chwilach biega i zajmuje się swoim czworonożny stadem - psami...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Katarzyna Puzyńska

Recenzje

Opowieść o tym jak to autorka zabiła własną twórczość.

WYBÓR REDAKCJI

9.07.2022

Przed laty Pani Katarzyna Puzyńska pisała bardzo przyzwoite kryminały. Świetna seria, dużo się działo, a oczekiwanie na kolejny tom dłużyło się niemiłosiernie. Zawsze można było liczyć na ciekawe śledztwo w pięknych okolicznościach przyrody. Jak to w kryminałach bywa, musi być jakiś trup. Autorka chcąc być oryginalną, tym razem, zamordowała własn... Recenzja książki Żadanica

@Malwi × 22

Kobieta z lasu

21.03.2024

Katarzyna Puzyńska to polska autorka kryminałów, thrillerów, horrorów oraz powieści non-fiction. Z wykształcenia jest psychologiem. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. W wolnych chwilach biega, spaceruje z psem, zajmuje się kotem i jeździ konno. Uwielbia Skandynawię i Hiszpanię. Kocha muzykę rockową, zwłas... Recenzja książki Żadanica

@Marcela × 11

Zbyt nagłe cięcie

22.06.2022

Jest coś paradoksalnego w tej książce, w samej jej konstrukcji, w tym po prostu, jak jest ona napisana. Z jednej strony jest pod tym względem naprawdę dobrze - przez całą lekturę czujemy emocje, czujemy napięcie, lektura autentycznie wciąga. I właśnie dlatego, że wszystko jest tak dobrze, z wyczuciem, rozłożone. Emocja --- emocja --- emocja --- em... Recenzja książki Żadanica

@Bartlox × 10

Żadanica

12.07.2022

Kibicowałam wiernie Katarzynie Puzyńskiej od momentu gdy sięgnęłam po jej debiutancką powieść "Motylek". Cykl o policjantach Lipowa szybko zyskał wierne grono fanów a porównanie jej twórczości do prozy Camilli Läckberg sprawił, że stała się ona jedną z czołowych pisarek powieści kryminalnych. Na półki księgarskie systematycznie trafiały kolejne ks... Recenzja książki Żadanica

@Jezynka × 8

Zobacz wszystkie (6) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@beata87

2022-06-29

9 /10

Przeczytane

Kolejna z części cyklu o Lipowie, polskim Midsomer. Powieść nie jest typowym kryminałem, to bardziej opowieść obyczajowa z dodatkiem horroru. Z małym motywem słowiańskim - historie o motankach.
Małe miasteczko, w którym wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą, z duszną atmosferą potęgowaną wszechobecnym niepokojem, napięciem, czekaniem na cios.
Żal mi Daniela Podgórskiego, los (i Autorka:) kpią sobie z niego i jego życia... znowu ma dwie kobiety, a to tak, jakby nie miał żadnej:)
Intryga jest niesamowicie zaplątana i zaskakująca. Akcja toczy się praktycznie jednej nocy, z maleńkimi, koniecznymi retrospekcjami.
No i to zakończenie... uff, jestem ciekawa jak pani Katarzyna z niego wybrnie:) Podejrzewałam coś takiego.
Czekam niecierpliwie na dalszy ciąg:)

× 15 | Komentarze (1) | link |

@kryminal_na_talerzu

2022-06-30

8 /10

Mimo że „Żadanica” to czternasty tom serii kryminalnej o policjantach z Lipowa, to jej autorka – Katarzyna Puzyńska i tak zdołała mnie zaskoczyć. Czym? Przede wszystkim klimatem! W tym tomie świetnie połączyła kryminał z elementami powieści grozy – szczerze, były momenty, gdzie czułam ciarki na plecach! Podejrzewam, że gdybym czytała książkę w nocy w łóżku, to później bałabym się z tego łóżka wyjść ;) Taki klimat przede wszystkim panuje w pierwszej połowie książki, później już wracamy do gatunku kryminału. Intryga jest dobrze przemyślana i mocno zaskakująca, a ilość wątków sprawia, że czytelnik nie wie, w którą stronę powinien się z rozwiązaniem zwrócić. Akcja, mimo że większość jej toczy się w ciągu jednej nocy, jest dynamiczna, a postacie dobrze przez autorkę rozumiane – każda, nawet poboczna postać jest przedstawiona tak, że szybko zapada w pamięć i trafia w warstwę emocjonalną czytelnika. Ostatecznie też zmienia postrzeganie jednej (a może i więcej? ;)) postaci, którą fani serii już znają. Finał jest mocny, zaskakujący i wstrząsający – ja nadal zastanawiam się czy finalna zbrodnia to nie było dla mnie za dużo! Książka naprawdę zrobiła na mnie wrażenie, nie myślałam, że przy czternastym tomie Puzyńska da radę aż tak mnie zaskoczyć. Bawiłam się podczas tej lektury znakomicie! Polecam fanom kryminałów i powieści z dreszczykiem ;)

× 3 | link |

@ania_gt

2022-09-19

6 /10

Przeczytane Wakacyjny czasoumilacz

Czytałam z sentymentu i przywiązania. Już bez takiej ekscytacji i emocji jak we wcześniejszych częściach. Jak dla mnie książka nierówna i momentami przewidywalna. Najciekawszy dla mnie był wątek słowiańskich motanek, które były formą talizmanów zaklinających rzeczywistość. Można przeczytać, ale nie jest to najlepsza część cyklu.

× 3 | link |

@book.book.pl

2023-04-19

6 /10

Przeczytane

Ta część ma bardzo skrajne opinie. Początek o zupełnie nowych osobach, dlatego czyta się jak nie Lipowo, ale końcówka całkiem ok. Po tych negatywnych opiniach spodziewałam się takiego czegoś "dziwnego".

× 3 | link |

@Danuta_Chodkowska

2022-08-16

6 /10

Przeczytane

Miło było przeczytać kolejny tom Lipowa 😁
Po raz kolejny okazało się, że lepiej nie sądzić po pozorach i dobrze jest poczekać z oceną - kogoś lub sytuacji - do dokładnego rozeznania ...
I jestem baaaaardzo ciekawa jaki będzie następny tom, po tym co nastąpiło na samiutkim końcu ...

× 2 | link |

@Bibliotecznie

2022-07-15

7 /10

Przeczytane

Jakoś mi umknęła informacja, że trzynasty tom serii Lipowo "Martwiec" miał być tym ostatnim. Całe szczęście, że czytelnicy przekonali autorkę, że jest to absolutnie najgorsza decyzja z możliwych. Gdyby nie to, nie powstałaby świetna część, według mnie najlepsza z całego cyklu.

Daniel Podgórski otwiera małą agroturystykę. Już jako cywil próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji i stworzyć związek z pisarką Malwiną. Nie jest to jednak łatwe, ponieważ wciąż tęskni za miłością swojego życia - Emilią Strzałkowską, która zginęła podczas jednej z policyjnych akcji. Codziennie odwiedza jej grób na cmentarzu, nie potrafiąc odciąć się od przeszłości. Weronika, jego była żona, mieszka nieopodal Malwiny w swoim dworku i wychowuje córeczkę swoją i Daniela, Emilkę.

Kiedy Janusz Rosół sprzedaje dom po teściach Maksymowi, który sprowadza się do niego z córeczką Dagną, nikt nie spodziewa się, że wkrótce miejsce to stanie się areną dla iście makabrycznych zdarzeń. Domek w agroturystyce Daniela wynajmują goście, którzy zapraszają Podgórskiego do udziału w... seansie spirytystycznym. Podczas spotkania giną ludzie. W chacie pod lasem pojawia się dziwna starucha, która tworzy motanki, laleczki talizmany, a na drodze Podgórskiego znów staje Mari Carmen Sikora, przez którą mężczyzna odszedł z policji. Co wyniknie z tych wszystkich zdarzeń? Co łączy nowych bohaterów z tymi, których już znamy?

Akcja powieści obejmuje zaledwie jeden wieczór ...

» czytaj dalej

× 1 | Komentarze (1) | link |

@z_ksiazka_w_plecaku

2022-07-03

9 /10

Po raz już czternasty autorka zabiera nas do Lipowa i Brodnicy. Daniel Podgórski odszedł na zasłużoną emeryturę i założył gospodarstwo agroturystyczne. Jego pierwszymi gośćmi była Aldona I Brygida, które nie przybyły do Daniela w celach turystycznych, a po to by poobcować z duchami. Księżyc w pełni i szalejąca wichura to idealne warunki na to by przywołać owe duchy. Czy udało się im to? Danielowi ten pomysł nie za bardzo się podobał i doszukiwał w nim drugiego dnia. Czy je znalazł?

Jak w każdej części i w tej występują inne postacie jak: Klementyna Kopp (była pani komisarz) oraz matka Daniela – Maria. W tej samej nocy, w której Podgórski wraz z dwoma gośćmi wywołuje duchy, obie panie spotykają się i wspominają czasy młodości. W tym celu rozbijają namioty w lesie. Szybko orientują się, że nie są same, a gdy wychodzą na zewnątrz zauważają szmacianą lalkę. Kto ją porzucił i w jakim celu?

Ale to nie koniec wrażeń na tę wietrzną i pełną dziwnych zdarzeń noc. Dwie inne osoby zostają zmuszone do postoju. Gdy szukają pomocy, w jednym z domu widzą, że stało się coś strasznego. Czy będą kolejne trupy?

Jeśli chcecie znaleźć odpowiedź na te pytania a także dowiedzieć co to jest motanka i w jakim celu ją się robiło koniecznie przeczytajcie „Żadanicę”.

Pani Puzyńska w czternastym tomie serii „Lipowo” nie zwalnia tempa ani na chwilę. „Żadanica” posiada wszystkie cechy dobrego kryminału. Jest tu niejedna zag...

» czytaj dalej

| link |

@etiudyliterackie

2022-06-26

9 /10

Kto nie zna serii o Lipowie? Coś czuję, że większość z Was spotkała się już, chociaż raz, z bohaterami książek @puzynska, w końcu to 14 historia!
Już od pierwszego tomu #motylek poczułam ogromną więź z tymi ludźmi. Małe miasteczka tuż obok siebie, tajemnice, sekrety, hermetyczna atmosfera i zbrodnie… to coś co lubię najbardziej.

W życiu głównych bohaterów już wiele się wydarzyło, więc czy autorce udało się i tym razem zaskoczyć czytelnika? Definitywnie! Nieśmiało stwierdzam, że to jedna z moich ulubionych części.

Daniel Podgórski odszedł z policji i postanowił otworzyć agroturystykę, chociaż cały czas nie do końca może sobie poradzić z utratą Emilii, jego największej miłości życia, próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Jego pierwsi goście namawiają go do wzięcia udziału w wywoływaniu duchów… podczas seansu dochodzi do morderstwa… i więcej Wam już nic nie powiem, a wątków jest sporo 🙂

Byłam bardzo ciekawa w jaki sposób autorka połączy wątek kryminalny z paranormalnym, czy nie będzie się to ze sobą gryźć? Ale! wyszło znakomicie. Bałam się jak diabli! To zdecydowania nie jest historia, którą można czytać po nocach!
Kreacja bohaterów jak zwykle świetna, każdy z nich dopracowany w najdrobniejszym szczególe, każdy charakterystyczny. Czy mam swojego ulubieńca? Nie, wszystkich darzę taką samą sympatią,...

» czytaj dalej

| link |

@Ksiazkowy.update

2024-01-27

8 /10

Przeczytane

W "Żadanicy" odnajdujemy odmienionego Daniela Podgórskiego, który porzuca swoją dawną służbę na rzecz agroturystyki 👮‍♂️. Podekscytowany pierwszymi gośćmi, za wszelką cenę stara się uczynić ich pobyt jak najbardziej udanym. Jednak nie przewiduje, że ci goście mają zamiar wywoływać 👻.

W tej części wprowadzane są nowe postaci: Maksym i jego córka Dagna, którzy dołączają do społeczności małego miasteczka. Pomimo krótkotrwałego pobytu, ich zaangażowanie wywołuje niemałe zamieszanie, a ich korzenie zdają się być bardziej skomplikowane, niż pierwotnie sądzono. Autorka ujmuje czytelnika, stawiając na zaangażowanie tych nowych bohaterów, co sprawia, że są one punktem centralnym zainteresowania.

W dalszym ciągu spotykamy również dobrze znane postaci, takie jak Maria Carmen, Maria Podgórska, Weronika, Kopp i reszta. W tym tomie może trochę trwać, zanim pojawi się kluczowy element fabularny, a mianowicie trup. ⚰️ Jednak ta opóźniona intryga dodaje tajemnicy i napięcia.

"Żadanica" stanowi wyraźne odejście od wcześniejszych tomów. Autorka wprowadza element grozy, a bohaterowie zostają postawieni w nowych, zaskakujących rolach. Próba dogadania się z mieszkańcami miasteczka, poznawanie ich relacji oraz obyczajów, to interesujący zabieg, który rzuca nowe światło na postaci, z którymi czytelnik był już wcześniej zaznajomiony. Zakończenie rozwala głowę, co sprawia, że "Żadanica" staje się punktem zwrotnym, skłaniając do sięgnięcia po kolejny tom, gdzie początek ...

» czytaj dalej

| link |

@_books_and_dog_

2023-02-10

8 /10

Przeczytane 2023

Książka „Żadanica” to już moje czternaste spotkanie z Lipowem. Patrząc wstecz tyle się już wydarzyło w życiu naszych bohaterów, że stwierdzenie Klementyny Kopp, że tu prawie każdy z każdym nabiera sensu. Daniel Podgórski otwiera małą firmę agroturystyczną i oczekuje pierwszych gości. Co ciekawe zgadza się, aby wziąć udział w seansie wywoływania duchów. W tej części sporo dowiadujemy się o rodzinie i przeszłości Mari Carmen. Jej przeszłość zdecydowanie odcisnęła na niej piętno i to dlatego kobieta dzisiaj jest taka jaka jest. Zaskoczyło mnie również zachowanie Marii Podgórskiej, a raczej to co powiedziała Klementynie. Muszę przyznać, że nawet wtedy się uśmiechnęłam, no ale później starsza Pani wybrnęła z sytuacji, że tylko tak powiedziała, żeby uniknąć tematu laleczek. Trochę szkoda. W tej części sporo jest właśnie o laleczkach. Tytułowa żadanica to motanka, która spełnia życzenie. Nazwa ta pochodzi od białoruskiego słowa oznaczającego pragnienie czy też życzenie.
Po tym jak zakończyła się ta część mam nadzieję, że doczekam się kolejnej.

| link |

@trabska

2023-03-13

5 /10

Przeczytane Posiadam

Wciąż mam za złe autorce rozwlekanie tej historii i przeskok gatunkowy jaki ta seria zalicza. Może dlatego do tej części podeszłam z zerowymi oczekiwaniami, a właściwie to z myślą, że może być gorzej a właściwie na pewno będzie. No i w sumie koniec końców aż tak tragicznie nie było. Pod warunkiem ze oddzieli się grubą krechą pierwsze części Lipowa i człowiek pogodzi się z tym, że wszystko poszło nie w taką stronę jakiej byśmy chcieli. Dodatkowo „wyjaśnia” się wątek który był tak misternie konstruowany przez kilka poprzednich części.. no i właśnie wyjaśnia się najgorzej jak to tylko możliwe, po prostu widać tu braki pomysłu. Chciałabym pożegnać się z Lipowem, ale pani Kasia nie pozwala :(

| link |