Z jednym wyjątkiem

Każdy pisarz chciałby, by jego książki były świetne, w ocenie czytelników. Takie, które długo się pamięta, dlatego starają się urozmaicić swoje pisanie w przeróżny, czasami irytujący sposób. Te urozmaicenia trafiają się, albo w prezentowaniu postaci, albo w sposobie narracji, albo w przywoływaniu i wplataniu w literacką fikcję, zdarzeń autentycznych, lub w jeszcze jakiś inny dziwaczny sposób. Nie ustrzegła się tej maniery również pani Puzyńska.

Jednak nie wiedzieć czemu, jej uparta maniera ciągłych powtórek stopni służbowych, policjantów z błękitnej komendy, z Lipowa, irytuje mnie jakoś szczególnie mocno. Dlatego zawsze mam problem z oceną dokonań literackich tej akurat autorki. Tym bardziej że owe ciągłe powtórki nie dotyczą li tylko stopni służbowych policjantów, czy śledczych. Pani Puzyńska jak już się uczepi jednej frazy, to powtarza ją do znudzenia. Zwłaszcza w przypadku Klementyny Kopp, która w tej akurat części, może nie za często pociera swój szczęśliwy tatuaż i nie za często powtarza, że już jest za stara...na wszystko, za to wyjątkowo często popija swoją nieśmiertelną colę i kładzie nogi obute w wojskowe buciory, na stół.

Z drugiej jednak strony, bardzo podoba mi się sposób gmatwania całej kryminalnej intrygi. "Wskazywanie" palcem, na tego czy innego winnego, który okazuje się być "winny", ale tylko "bogu ducha". W tej części, ja typowałam chyba ze trzech morderców, z żadnym nie trafiłam. Właśnie to mi się podoba, że sprawa jest tak zagmatwana...

Jeśli szukacie wartkiej akcji, ciekawych kreacji postaci czy wielowątkowej fabuły – to tutaj tego nie znajdziecie. Niestety książki z serii o Lipowie są takie same – niby zmieniają się bohaterowie, trup ściele się gęsto, jakaś tam intryga jest, jednak wszystko wydaje się być bez polotu, niczym makabryczna inscenizacja, ponure zmyślenie. Mamy tu wątek szachowy, gaz bojowy, dwie fabryki płyt CD w jednej wsi, a także mordercę, który pisze „Do zainteresowanych”, a na miejscach zbrodni pozostawia szachownice.

Autorce nie udało się też stworzyć żadnej postaci, która jest w stanie uczynić serię atrakcyjną. Nawet Klementyna Kopp, którą wcześniej polubiłam, jest tutaj irytująca, a jej działania irracjonalne. Żaden policjantów nie wybija się ponad przeciętną, aż dziwne, że udaje się im rozwikłać kolejną sprawę.

Kolejnym moim spostrzeżeniem jest sprawa języka – czasami mam wrażenie, że zdania są dziwnie skonstruowane. Jest masa powtórzeń, aż nóż się w kieszeni otwiera, gdy steny raz się czyta „młody Marek Zaręba” – oczywiście takich kwiatków jest więcej. Nasz język jest bardzo bogaty i można na wiele sposobów wybrnąć z takich sytuacji, niestety pani Puzyńskiej najwyraźniej brakuje warsztatu.

Ktoś zapyta, po co czytam kolejne tomy serii, jeśli zawsze potem je krytykuję. Niestety powód jest bardzo przyziemny – książek słucham w formie audiobooków przed snem. I bardzo dobrze mi się przy nich zasypia.

Po raz czwarty powróciłam do Lipowa i wraz z komisarz Klementyną Kopp oraz aspirantem Danielem Podgórski rozwiązywałam zagadkę tajemniczych zabójstw 🧐
Lubię tą serię, wiem, że mam jeszcze ich wiele przed sobą, ale czytam je powoli, rozkoszując się każdym tomem.
To nie są jakieś brutalne, psychologiczne thrillery, a książki kryminalne, w których poza zagadkowymi morderstwami na pierwszy plan wysuwają się wątki obyczajowe. Poznajemy życie prywatne zarówno policjantów, jak i mieszkańców miasteczka. Ja, czytając każdą z dotychczasowych książek o Lipowie, miałam wrażenie, że czytam o swoich sąsiadach.
Kto nie czytał, może czas spróbować

Czwarta część z cyklu o Lipowie. W tej części zdecydowanie przytłoczyła mnie ilość występujących postaci. Chyba do samego końca tak naprawdę nie ogarnęłam tego kto kogo znał, kto był rodziną, a kto znał się tylko z widzenia.
Historia zaczyna się kiedy umiera pewna kwiaciarka. Sprawa komplikuje się kiedy okazuje się, że to zgonu starszej pani przyczynił się fosgen. Bardzo podobał mi się wplątany w tą historię motyw szachowy. Młodszy aspirant Daniel Podgórski parokrotnie robił podchody do tego, aby oświadczyć się Weronice. Książka się skończyła bez odpowiedzi na to pytanie więc od razu zabieram się za kolejną część.

Fajny kryminał, seria zapowiada się bardzo ciekawie