Telefon po północy

Fabuła bardzo pospolita. Połączenie wątku sensacyjnego z romansem. Lubię Tess Gerritsen, ale zdecydowanie wole jej thrillery medyczne. Książka lekka i przyjemna, ale nic poza tym. Kolejne kroki bohaterów przewidywalne, podobnie jak zakończenie.

Na ogół nie czytam thrillerów szpiegowskich (przynajmniej to mi tak wyglądało) i po tę książkę sięgnęłam dość spontanicznie i... aż tak tragicznie nie było, ale też mnie nie powaliło.

Jest tu bardzo wyraźny wątek miłosny, więc czy to komuś pasuje, czy nie to kwestia indywidualna, ale chyba nigdy w żadnej dotychczas przeczytanej przeze mnie książce ten wątek nie zaczął się tak szybko i to w tak niezbyt przyzwoitych okolicznościach. Jest też potraktowany bardzo prosto, niemal jak w telenoweli. Zakochanie od pierwszego wejrzenia (prawie), niedomówienia, złość, szybkie pogodzenie, wielka miłość, kolejne niedomówienia, itd. Nawet bohaterowie trochę jak z telenoweli: ona skromna, niby niezbyt ładna, chociaż każdy wie jak to jest w praktyce, a on całkiem przystojny, ma dość poważne i istotne stanowisko... Miłość jest właściwie głównym motorem napędowym praktycznie wszystkiego w tej historii. Przyznam, że liczyłam jednak na coś zdecydowanie bardziej oryginalnego.

Jestem też pewna, że gdyby powycinać te przemyślenia bohaterów o to czy kochają, czy nie lub te marzenia o sobie, to książka byłaby jeszcze krótsza. Nawet samo zmniejszenie czcionki by ją solidnie skróciło. Te nasze 256 stron jest do pochłonięcia w parę godzin.

Plusem jest na pewno to, że akcja postępuje szybko. Nie ma przesadnego rozwodzenia się, piekielnie długich opisów, coś się ciągle dzieje. Coś.
Jednak ciągle się zastanawiałam nad wiarygodnością historii. Chodzi mi konkretnie o prędkość n...

"Labirynt kłamstw" - to jest to samo, więc przepisuję recenzję :-/
Jeśli ktoś się spodziewa thrillera zawiedzie się, bardziej pasuje mi to na romans. Niby są jakieś sprawy, ale więcej wzdychań miłosnych niż akcji. Nie twierdzę, szybko się czyta, ale.. No właśnie.. Co do fabuły, nijaka, żadnych przemyśleń i wrażeń.

📚TELEFON O PÓŁNOCY 🖋 @tess.gerritsen @harpercollinspolska ▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️
Ile razy bym nie sięgnął po twórczość Tess Gerritsen to coraz bardziej jestem zachwycony twórczością autorki. Nie spotkałem się z książką która nie przypadła mi do gustu i która mnie nie wciągnęła. I tym samy książkę autorki „Telefon o północy” mogę z czystym sumieniem polecić każdemu kto lubi dużą dawkę emocji i adrenaliny. Książka już od pierwszych stron wciąga tak bardzo że ciężko odłożyć ją na bok. Główni bohaterowie dostarczają bardzo dużo rozrywki nie sposób się przy nich nudzić. Autor posługuje się lekkim piórem dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie, Na pewno podczas czytania czytelnik nie raz poczuje dreszcze i gęsią skórę na swoim ciele. "Wystarczy przez dwadzieścia sekund uciskać tętnice szyjne, by człowiek stracił przytomność.Po kolejnych dwóch minutach następuje nieuchronna śmierć". Może nam przeszkadzać wątek romantyczny jednak mimo to książkę oceniam dość wysoko. Bardzo szybki przebiek akcji oraz wiele pytań które będą wam się nawarstwiać podczas czytania sprawiają że ksiażka jeszcze bardziej wciąga czytelnika w swój świat. Książka pełna napięcia, nie wiadomo komu bohaterka może ufać a komu nie. Komu wy byście ufali na jej miejscu? Jak potoczą się losy naszej bohaterki? Jak zachowali byście się gdyby to wam taki telefon przerwał spokojny sen ? Odpowiecie sobie na te pytania po przeczytaniu tej pozycji. Ja wiem ze to nie jest moje jedyne spotkanie z tą autorką i już czekam n...

Twórczości Tess Gerritsen wstyd jest nie znać, dlatego postanowiłam naprawić mój wielki błąd i w końcu zapoznać się z jej twórczością. Pomijam drobny fakt, że na półce stoi piękna kolekcja, którą kilka latem temu zbierałam i cały czas czeka, aż po nią sięgnę, ale coś czuję, że już długo nie poczeka :)



Sarah zostaje obudzona w środku nocy telefonem. Jest przekonana, że dzwoni jej mąż. Niestety pracownik Departamentu Stanu przekazuje jej smutną informację, że jej mąż zginął w pożarze hotelu w Berlinie. Jednak przeświadczenie podpowiada kobiecie, że jej mąż nie umarł. Kobieta na własną rękę próbuje prowadzić śledztwo, które ukazuje brutalną prawdę o jej mężu...

Przyznam szczerze, że Tess Gerritsen pisze wręcz obłędnie i na pewno dołączy do grona moich ulubionych autorów. Książka trzyma w napięciu i nie mogłam się od niej oderwać. Poza tym autorka porusza ważny problem dzisiejszych związków małżeńskich, które bywają po prostu nieprzemyślane i są bardzo szybko zawierane. Często zdarza się, że wiele o sobie nie wiemy.

Polecam Wam lekturę tej książki. Będzie idealna na ponure, jesienne wieczory.

Nie dałam rady doczytać, porażka.
Czytałam wersję angielską czyli "Call after midnight", nie wypowiem sie co do jakości tłumaczenia.
Muszę przyznać, że lubię Tess Gerritsen, zwłaszcza w thrillerach medycznych. Wydaje mi się mniej sztampowa niż Cook, a tym bardziej Palmer. Biorąc do reki "Call..." liczyłam na połączenie przyjemnego z pożytecznym. Niestety nie dokończę, nie mogę. Nie dość, że fabuła jest boleśnie przewidywalna, żona faceta prowadzącego podwójne życie dowiaduje się o jego domniemanej śmierci a później jedzie do Europy szukać małżonka, który jednak przeżył. Wątek romansowy szyty bardzo grubymi nićmi, postaci bohaterów banalne - ona piękność (ale dopiero po zdjęciu okularów i rozpuszczeniu włosów), on zraniony przez żonę-pustaka, w tle Europa.
I ta Europa najbardziej mnie zniechęciła - rozumiem, że Amerykanie mogą mieć mgliste pojęcie o naszym kontynencie, ale autorka powinna się postarać. Jak spać w Londynie, to w Savoyu, jak w Holandii to oczywiście w wiatraku (!!!), w Amsterdamie akcja musi się dziać w dzielnicy Czerwonych Latarni i tak dalej... Poza tym bohaterowie w pewnym momencie przechodzą do Berlina Wschodniego, normalnie pikuś, chcesz przejść, przechodzisz a potem wracasz bez problemu. Gwoździem do trumny tej książki była niemiecka agentka, Helga, jeżdżąca citroenem (kto był w Niemczech wie, czym jeździ 90% społeczeństwa) i kryjąca się przed atakiem płatnego mordercy za doniczkami z pelargoniami (chyba). Jest tyle lepszych książek Gerristen, ...

Nie zauważyłam kiedy przeczytałam :) Przyjemnie się czyta od początku do końca