Ogród kości

Czytanie książek Gerritsen jest jak powrót do domu po długiej podróży – gdzieś indziej może być ciekawie, bardziej oryginalnie, ale tutaj wszystko jest takie jak trzeba, na swoim miejscu. Przeczytałam kilkanaście książek Tess i zdarzały się lepsze i gorsze, ale ta jest absolutnie cudowna. I chociaż generalnie nie przepadam za historiami, których akcja toczy się w minionych wiekach, tym razem dałam się uwieść i nie żałuję.

Wątek kryminalny jest główną osią tej historii, ale zbudowany wokół niego wątek uczuciowy wysuwa się na pierwszy plan. Relacja między dwójką bohaterów jest tak urzekająca, że można by ją jeść łyżkami. To nie jest byle jaka relacja, ale mieszanka troski, obaw i jeszcze paru rzeczy, które mnie szczerze wzruszyły.

Oprócz wątku kryminalnego i miłosnego znalazło się miejsce dla historii rozwoju medycyny. Autorka jest lekarzem więc wie o czy pisze i udało jej się przemycić tutaj parę wątków jak np. gorączka połogowa czy problemy ze znalezieniem ciał potrzebnych studentom medycyny. Opis amputacji ręki był tak realistyczny, że aż przeszły mnie dreszcze.

Cieszę się, że nie przeczytałam jeszcze wszystkich książek Gerritsen.

Piękna, bardzo wzruszająca historia.
Klimat Bostonu w tamtych latach tak wspaniale oddany.
Teraźniejszość też została przedstawiona w cudowny sposób - historia która łączy losy nieznajomych ludzi, przyjaźń i miłość która z tego wyniknie.
Jestem zachwycona tą historią.
W dodatku autorka jak zawsze zaskakuje zakończeniami których nie da się domyśleć!
Również bardzo mi się podobało wtrącanie wątków historycznych które naprawdę miały miejsce oraz pokazanie jak rozwijała się medycyna.
Tess Gerritsen jest dla mnie mistrzynią - i czytając kolejne książki autorki jestem coraz bardziej tego pewna.

Uwaga! moja opinia jest stronnicza. Bardzo stronnicza.
Dlaczego?
Dopóki nie polecono mi tej autorki, nie wiedziałam o jej istnieniu. Jeśli chodzi o książki o tematyce medycznej pierwsze miejsce od lat należy do Jurgena Thornwalda. I oto po lekturze "Żniwa" - książki przerażającej, książki w pełni - zasługującej na miano thillera medyczno-społecznego - , niezachwiana dotychczas pozycja Thornwalda lekko drgnęła w posadach. To było COŚ. 

Zanim jednak uznam autorkę za genialną (choć o ile pamiętam, już to zrobiłam po lekturze Żniwa) postanowiłam przeczytać inne książki jej autorstwa - wybierając na chybił trafił.
Padło na Ogród Kości...
W porównaniu do Żniwa - wypada blado.
W porównaniu do innych kryminałów - całkiem nieźle.
Mój "przyjaciółkrzeniec" (syn przyjaciółki :)) mawia o tego typu książkach / filmach - "miła lekturka do obiadku". I tak bym ją sklasyfikowała - oczywiście nie radzę jeść obiadu w trakcie lektury, szczególnie osobom wrażliwym na mało higieniczne opisy. 

Historia bardzo ładnie poprowadzona - dwutorowo, co przywodzi mi na myśl fenomenalny cykl "Langwedocja" pióra Kate Mosse (tu zarówno Grobowiec, jak i Labirynt napisane są w tej samej konwencji) - wówczas po lekturze Labiryntu, przekonałam się do zbeletryzowanych książek historycznych, choć nadal nie stanowią one podstawy mojego księgozbioru. 
 
Ogród kości dołączył do książek przeczytanych, ale bez szału. Być może dlatego, że kładzie się na ...