Statek śmierci

Zestawienie dwóch czasów, dwóch narracji i dwóch punktów widzenia tworzy całkiem dobrą i przyjemną kontynuację cyklu. Na początku autentycznie poczułam coś na wzór grozy i strachu a potem już tylko coraz większą ciekawość. Stopniowane niemal od samego początku napięcie wyraźnie daje się tutaj odczuć, czego nie zauważyłam we wcześniejszych częściach tego cyklu mimo, że w każdej z tych części autorka wplata wątki paranormalne. I jedno co mi tu nie zagrało to sama Thora. Miałam wrażenie, że główna bohaterka jest tam po prostu zbędna i gdyby pozbyć się jej z książki, to powieść nic by na tym nie straciła. Wątek statku - widma stał się tutaj (przynajmniej dla mnie) wątkiem nadrzędnym i najbardziej interesującym, przy którym cała ta reszta fabuły wypada mało ciekawie z poczuciem, że czegoś tutaj brakuje.

Nie wiem, czy sięgnę po inne pozycje autorki bo niespecjalnie mnie do nich ciągnie. W sumie to końcowe tomy zaczęłam tylko dlatego, żeby zakończyć cały cykl. A skoro mam go już za sobą, to mogę rozpocząć kolejny....