Ostatnia wdowa

Ależ to była książka. Jeśli chodzi o mnie, to była najbardziej emocjonująca część Willa Trenta. I nie pojawiła się Angie. Ufff co za ulga. Tym razem niemalże gryzłam paluchy ze zdenerwowania. Martwiłam się o Sarę i Willa. W pracy non stop myślałam nad tym, co już przeczytałam i nie potrafiłam przestać, bo do końca zostało mi 70 stron, a tu trzeba było zostawić książkę i pracować.

Świetna część. Mogę śmiało powiedzieć, że tym razem w końcu poczułam siłę uczucia jakie połączyło Sarę i Willa. Czytając czułam, że się kochają. I cały czas drżałam z niepokoju o to , czy Sara po raz drugi zostanie sama czy może jednak nie. Tytuł "Ostatnia wdowa" częściowo odnosi się do Sary, częściowo do tego, co wynika z historii opisanej w fabule. Według mnie jest to najlepsza książka z serii. Powieść przeczytałam w tempie błysakiwcznym. I pierwszy raz towarzyszyły mi aż takie emocje. A teraz pozostało mi długie i pełne tęsknoty oczekiwanie na kolejną część.

Tak, zdecydowanie tak. O ile po ostatniej części miałam mieszane uczucia w stosunku do serii, teraz takich nie mam. Ostatnia wdowa, choć bywa niekiedy niepokojąco mało prawdopodobna, jest zajmująca. Dla mnie również przerażająca i trzymająca w napięciu. Zawsze postrzegałam Slaughter jako autorkę bezwzględną, która nie ma większych problemów z krzywdzeniem swoich bohaterów i w tej części pokazuje to bardzo wyraźnie.
 Mamy więc sektę w bardzo złym wydaniu, mamy gwałty, pedofilię, potrzebę zniszczenia otoczenia, krzywdę niesioną ku ludziom, młodych, zapatrzonych, którzy niczym marionetki poruszają się w rytm melodii granej przez najważniejszego, zachwiane relacje rodzinne, odosobnienie. A w tym wszystkim dwójka bohaterów, których znamy, lubimy i nie chcemy, aby stało się im coś złego. Kolejne przeciwności jakim muszą stawić czoło, nie tylko te zewnętrzne, ale również to bliższe rodzinne, sprawiają, że relacje między Willem i Sarą rozwijają się, dojrzewają, by w efekcie końcowym trafić na nowy, inny poziom. 
 Ostatnia wdowa nie jest łatwą książką, nie jest książką przyjemną, ale obawiam się, że może być książką prawdziwą, a co za tym idzie, przerażającą. Szybka w czytaniu, zajmująca i wciągająca. Taka jest.
 Polecam kolejne spotkanie z dwójką bohaterów. Nie ukrywam, że czekam na kolejną część. I jak zwykle sięgnę po nią dopiero wtedy, kiedy ktoś szepnie mi, że autorka nie ukrzywdziła zbyt bardzo swoich bohaterów. 

"Ostatnia wdowa" podobała mi się zdecydowanie bardziej od poprzednich z jednej prostej przyczyny - nie było w niej żony Trenta - Angie.
Will z Sarą spędzają dzień w domu jej ciotki na przydomowych czynnościach. Nagle - ziemia się trzęsie. Czy to trzęsienie ziemi? Cóż wszystko jest możliwe. Jednak po wstępnych oględzinach okazuje się, że prawdopodobnie nastąpił wybuch na terenie szpitala. Obydwoje postanawiają udać się w tamto miejsce aby pomóc służbom ratunkowym, Sara jako lekarka a Will jako doświadczony agent komórki policyjnej.
Niestety nie jest im dane dotrzeć do celu, gdyż zatrzymują się na autostradzie aby pomóc poszkodowanym w wypadku. Poniewczasie okazuje się, że to był ich błąd. Sara zostaje porwana, Will postrzelony i nagle akcja nabiera tempa i trudno oderwać się od powieści, gdyż porywacze to grupa sekciarsko-terrorystyczna, a każdy rozdział to większa dawka emocji.
Po ostatnim tomie, który nieco mnie rozczarował ten zdecydowanie w swej formie wyrównał poziom i Pani Karin wróciła do moich łask.
Jeśli ktoś z Was nie miał jeszcze przyjemności na spotkanie z bohaterami to zapraszam serdecznie i ostrzegam, że należy czytać po kolei, bo chociaż śledztwa nie łączą się ze sobą te jednak wątki bohaterów są kontynuacją wydarzeń z tomu poprzedniego.

 Ostatnia wdowa. 

Nie, wcale nie ostatnia! To pierwsza książka Karin Slaughter, która trafiła w moje ręce i z pewnością nie ostatnia. 

Jak przebiegło moje pierwsze spotkanie z Willem Trentem i Sara Linton? Dobrze, choć przyznam się, że książka z powodzeniem mogłaby być znacznie krótsza. Dłużyły mi się wywody Dasha w obozie NAPu. Jednak do brzegu...

Will i Sara spędzają popołudnie u rodziców kobiety. Ciszę upalnego dnia przerywa wybuch. Will w tym momencie zapomina o swoim rozgoryczeniu, że nie został wciągnięty do zespołu zajmującym się przetransportowaniem Novaka, groźnego kryminalisty i razem z Sarą  ruszają w kierunku hałasu. Ich bieg przerywa wypadek samochodowy. Oboje rzucają się do pomocy, jednak szybko orientują się, że to był tylko wypadek. Wszystko wskazuje, że przynajmniej część wydarzeń została ukartowana,a mężczyźni, którzy ucierpieli w wypadku to tak naprawdę zamachowcy stojący za słyszanym przez parę wybuchem. Gdy faceci orientują się, że oboje zrozumieli kim są, porywają ze sobą Sarę, wykorzystując fakt, że jest lekarką. Linton nie udaje się uwolnić po drodze, gdyż Michelle Spivey, porwana przez kilkoma miesiącami naukowiec, jest już przez nich tak zastraszona, że nie wykorzystuje okazji nadarzającej się do ucieczki obu kobiet. Nie tracąc jednak nadziei robi wszystko, by przeżyć i ułatwić Willowi poszukiwania poprzez zostawienie tajnych wiadomości w miejscach, gdzie zatrzymują się pory...

Ostatnia Wdowa jest to 9 tom serii o Willu Trencie i Sarze Linton. No właśnie ja pooprzednich nie czytałam i muszę z bólem serca
przyznać,że strasznie wymęczyła mnie ta książka.. Może to przez to,że nie czytałam tej serii od początku. Nie wiem sama, czytałam
"Moje śliczne" i pamiętam,że mi się podobały w przeciwieństwie do tej pozycji.

Zarys fabuły uważam za dobry, sam fakt porwania a później przypadkowego odnalezienia był pomysłowy. Jak dla mnie za długo się to wszystko rozwijało,w pewnym momencie miałam ochotę ją odłożyć. 
Nie lubię też gdy w książce jest podanych zbyt dużo bohaterów. Tutaj było ich dużo ale były podane też przezwiska więc było tego o wiele więcej do zapamiętania.  To nie dla mnie niestety. 
Oczywiście o gustach się nie dyskutuje i jedni są zadowoleni a inni nie. Myślę,że kiedyś jeszcze przeczytam jakąś książę autorki ale będzie to jednotomówka.