Niewierny

Nie wiem czy to dlatego, że już jestem wymęczona fabułą ciągnących się niby-kryminalnych historii autorstwa Karin Slaughter, czy rzeczywiście treść "Niewiernego" jest najgorsza w tym cyklu. Trudno mi to ocenić z perspektywy pojedynczych egzemplarzy. Widzę bohaterów, przydarzające się im wypadki jako kompleksowo stworzony ciąg obrazów. Jednocześnie - w moim odczuciu - niedopracowany, o powtarzalnej formule.

Tak jak we wcześniejszych częściach i tutaj działa ten sam schemat budowania opowieści; na początku niemiłosiernie ciągnącej się akcji skupionej bardziej na przeżyciach osób prowadzących śledztwo, niż momentów stricte sensacyjnych. Odnoszę wrażenie, jakbym czytała cały czas tę samą książkę, z lekko zmienionymi drastycznymi opisami pewnych czynów, bo uzasadnienie dla wykroczeń i danej linii postępowania bohaterów jest coraz mniej wiarygodne. O ile Slaughter porusza w swoich książkach ważne społecznie tematy, jak krzywdzenie dzieci czy teraz sekciarstwo, to są one płytko traktowane. Ot, dla zrobienia wrażenia na czytelniku, któremu za mało byłoby zachwytu nad mocniejszymi opisami sytuacji. Wszakże to nie tyle historie morderstw, co życie prywatne głównych bohaterów jest wiodące, a jednocześnie spychające wątki kryminalne na bok. Ileż można jeszcze czytać o zmiennych relacjach Sary i Jeffreya. Jak długo ma się znosić Lenę, bohaterkę, do której należy około 1/3 historii, a która praktycznie nic się nie zmienia, pomimo tylu okrutnych doświadczeń. Na długo przed morder...

Nie mrozi krwi,nie przeraża ale nie pozostawia obojętnym i sprawia,że czas spędzony na czytaniu nie jest czasem straconym.
Podziwiam zdolność do tworzenia tak dramatycznych opowieści.
Chętnie przeczytałabym wszystkie tomy z tej serii i mam cichą nadzieję,że zostanie wznowiony druk tych pozycji,które nie są już dostępne w sprzedaży.

Przyznam szczerze, że gdybym miała czytać książki tej autorki, jedną po drugiej, to nie dałabym rady. Jest tak rewelacyjna i tak mocna, że teraz muszę zrobić sobie przerwę zanim sięgnę po następną. To druga książka pani Slaughter, jaką przeczytałam i ciągle jestem pod wrażeniem, tego w jaki sposób pisze, jaki klimat i bohaterów stwarza.

Dobry kryminał.