Ostatnia wdowa recenzja

Już po rozpoczęciu przygody z "Ostatnią wdową" dowiedziałam się, że powinnam znać Willa Trenta. Ponoć zna go cały #bookstagram, a ja jak to ostatnie cielątko pojęcia nie miałam, kto to jest. I tym sposobem zaczęłam flirt z Willem od dziewiątego tomu. Dziewiątego! A to oznacza, że mam osiem książek do nadrobienia. Jak gdybym nie miała dość zaległości do czytania...
Ale przejdźmy do tego tytułu. Will jest tym typem faceta, który raczej milczy, niż rozprawia wesoło o pogodzie. Nosi w sobie dużo przeszłości, mrocznej i bolesnej, dlatego jest człowiekiem skrytym i nie szafuje swoimi emocjami. W końcu jednak się zakochał, w lekarce sądowej, Sarze, która też swoje przeszła i która swojego czasu poczuła, jak mocno życie potrafi kopnąć w tyłek. I mogliby żyć długo i szczęśliwie, gdyby nie byli bohaterami książki Karin Slaughter.
Spokojne, sielskie popołudnie, które oboje spędzali u rodziny kobiety, przerywają dwa głośne wybuchy. Niemal natychmiast wsiadają w samochód, żeby udać się na miejsce zdarzenia; po drodze są świadkami kolizji drogowej i zatrzymują się, żeby pomóc poszkodowanym. I wtedy zaczyna się ich koszmar.
Sprawcy wybuchów na nieodległym kampusie porwają Sarę, a Willa ciężko ranią. Jednak złamane żebra i poobijane ciało nie zatrzymuje mężczyzny przed ruszeniem ukochanej na ratunek. Chociaż nie jestem pewna, czy gdyby Will znał zakończenie tej historii, drugi raz postąpiłby na samo...
Powiem wam, co takiego jest w tej książce, że wyróżnia się spośród innych kryminałów - akcja opisywana jest równolegle z perspektywy Willa i Sary. Na początku to nieco denerwujące, bo oboje rozprawiają o herbatce u bogatej ciotki Sary, ale z czasem ten zabieg literacki nabiera sensu i smaku. Rozdzielają się, a my jako czytelnicy, możemy z powodzeniem śledzić akcje z pierwszego rzędu, wczuwać się w ich lęki i ekscytację, gdy odkrywają kolejne karty fascynującej i niebezpiecznej historii. "Ostatnią wdowa" to stuprocentowa książka akcji, która pędzi na łeb na szyję i ani na chwilę się nie zatrzymuje. 
Naprawdę, jak zawsze podczas czytania przegryzam sobie ciasteczka i sączę kawę, tak tutaj nie miałam na to czasu. Kawa wystygła, ciastka zjadł mąż, a ja siedziałam zszokowana tym, co właśnie przeczytałam.
I niech to będzie najlepszą rekomendacją.